Аляксандр Фрыдман: Цяперашнія дзеячы — гэта апартуністы, гатовыя служыць любому рэжыму
Іх ніколі не было так мала: на 110 месцаў у Палаце прадстаўнікоў прэтэндуюць усяго 298 чалавек. Конкурс складае 2,7 прэтэндэнта на адно дэпутацкае месца. Гэта ў 2,4 разы менш, чым у парламенцкай кампаніі 2019 года. Затое зашкальвае багацце адыёзных персанажаў, пры сустрэчы з якімі большасць з нас палічылі б за лепшае перайсці на другі бок вуліцы.
Фота з vm.ru
У дэпутаты нацэліўся кіраўнік Беларускага Чырвонага Крыжа Дзмітрый Шаўцоў, які засвяціўся ў незаконным вывазе ўкраінскіх дзяцей у Беларусь. Па гэтай прычыне замарожана міжнароднае фінансаванне БЧКК.
Генеральны дырэктар Нацыянальнай бібліятэкі Вадзім Гігін, яшчэ адзін «гісторык» у беларускім палітыкуме. Менавіта з яго падачы са школьнай праграмы прыбралі раман «Каласы пад сярпом тваім» Уладзіміра Караткевіча.
Цяперашні супрацоўнік амбасады РБ у Расіі Аляксандр Шпакоўскі, адзін з самых прыкметных правадыроў «рускага міру» на беларускай зямлі, таксама захацеў дармовага хлебнага месца.
Імя такім прэтэндэнтам — легіён.
Пра тое, чаму «траваедных» дэпутатаў змяняюць драпежнікі, BGmedia пагаварыла з гісторыкам, палітычным аглядальнікам Аляксандрам Фрыдманам.
— Беларусы ўжо прывыклі, што Палата прадстаўнікоў заўсёды фарміравалася з траваедных персанажаў: без уласнага твару і голасу, адзіная задача якіх заключалася ў маўклівым адабрэнні курсу рэжыму. Цяпер у палату ідуць адыёзныя асобы. Чаму?
— Гэта заахвочванне для пакалення, якое ўсплыло на паверхню пасля 2020 года. Палітычная сістэма перафарматуецца, адпаведна, наменклатуру збіраюць у так званым «парламенце». Раней палатка выступала клубам тых, хто ўхваляў ініцыятывы Адміністрацыі прэзідэнта. Цяпер усеагульнага адабрэння таксама ніхто не адмяняе, але тым, хто асабліва праславіўся і паказаў сваю лаяльнасць пасля 2020 года, павышаюць статус да ўзроўню «дэпутата». Але за рамкі дазволенага ніхто з іх не выйдзе, тым больш што пункт гледжання гэтых людзей асабліва не адрозніваецца ад меркаванняў Лукашэнкі.
А вось узровень самога «парламента» вырашылі ўсё ж такі павысіць, скіраваўшы туды Сергяенку, які, хутчэй за ўсё, і стане спікерам. Магчыма, з-за канцэнтрацыі такіх асоб пасяджэнні «парламента» стануць жывейшымі, але прынцыпова нічога не зменіцца.
— Навіна пра тое, што кіраўнік лукашэнкаўскай адміністрацыі Сергяенка таксама ідзе ў палату прадстаўнікоў, трохі здзівіла: хутчэй гэта паніжэнне, чым узвышэнне. Яго месца зойме патэнцыйны пераемнік Лукашэнкі?
— Малаверагодна, каб кіраўнік адміністрацыі стаў пераемнікам Лукашэнкі — усё ж такі гэта адміністрацыйная, арганізацыйная пасада. Распаўсюджваецца інфармацыя пра арышт намесніка кіраўніка кіраўніцтва справамі, допыты, нечаканыя перастаноўкі: аб вылучэнні Сергяенкі абвешчана ў апошні момант. Усё гэта сведчыць, што ўнутры сістэмы ідуць «падкавёрныя» гульні, мышыная валтузня адбываецца, а людзей «у абойме» тасуюць.
З нагоды Сергяенкі варта заўважыць асобна. Кажуць, што ў 2020 годзе ён вельмі моцна змяніўся, усё ж такі адрозніваецца ад астатняга атачэння Лукашэнкі. Так, ён выконвае ўсе загады, паўтарае ўсё, што ад яго чакаюць, але ён больш інтэлектуальны чалавек, я б сказаў, нават інтэлігентны, наколькі гэта магчыма. А цяпер, мабыць, запатрабаваны больш жорсткія і бескампрамісныя людзі. У Лукашэнкі няма прычын сумнявацца ў лаяльнасці Сергяенкі, але, мабыць, ён вырашыў пачысціць кадры са свайго ранейшага атачэння, якія сваімі паводзінамі 20-ты год не змаглі прадухіліць, і вырашыў пазбавіцца ад іх. За выключэннем Качанавай, натуральна.
Сергяенка пераходзіць у Палату прадстаўнікоў, з улікам фарміравання Усебеларускага народнага сходу — яго проста пераводзяць на іншы ўчастак працы, не адпраўляюць у нябыт.
Глядзіце таксама
— Рэжым адчувае «перамогу», і кожны, хто адчувае сваё дачыненне да падаўлення пратэстаў, хоча ўрваць свой кавалачак «пераможнага» пірага. Але нават са з'яўленнем УНС цёплых месцаў на ўсіх «пераможцаў» дакладна не хопіць. Напрыклад, што дастанецца Грышы Азаронку, які крычыць гучней за ўсіх?
— Пасада яму не належыць, нават па ўзросце. А па-другое, ён прапагандысцкая абслуга — якія тут пасады? Не заслужыў. Вось іншыя дзеячы, той жа Гігін, Шпакоўскі і іншыя прадстаўляюць іншае пакаленне, яны атрымліваюць сваю ўзнагароду.
— Гэта значыць, проста на нашых вачах фарміруецца той самы «калектыўны Лукашэнка» — кіроўныя вярхі, падабраныя па вобразе і падабенстве самога Лукашэнкі?
— Якая прайшла праз горан 2020 года і пацвердзіла сваю лаяльнасць. У якасці падзякі іх выводзяць на новы ўзровень — дэпутацкі, больш актыўна падпускаюць не толькі да публічнасці, але і да дзяржаўнага кіравання. Няхай палата прымае нейкія законы, якія спускаюцца зверху, але ўсё роўна гэта ўдзел у дзяржаўным кіраванні.
— Ніводзін з прэтэндэнтаў не адмовіўся ад «гонару» засядаць у палатцы, ва ўсякім разе, няма такой інфармацыі ў публічнай прасторы. «Пераможцы» знаходзяцца ў «пераможным» чадзе ці проста прыйшло пакаленне, у якога за душой не засталося нічога ні святога, ні чалавечага?
— Цяперашнія дзеячы, якія ўсплылі на паверхню (асабліва гэта прыкметна па маладых функцыянерах) — гэта апартуністы. Яны гатовы служыць любому рэжыму: яны бачаць, што сістэма такая, якая ёсць, у ёй ёсць магчымасць існаваць і выбудоўваць кар'еру. І яны гэта робяць.
Глядзіце таксама
