Пакуль у РФ няма класа-гегемона — няма і сапраўднай таталітарнай партыі
У Пуціна няма ні выразна пазначанага класа падтрымкі, ні звязанага з ім сацыяльнага ліфта. Ці замінае гэта развіццю таталітарызму ў Расіі? Пра гэта разважае палітолаг Барыс Пастухоў у сваім тэлеграм-канале.
Пуцінскі
рэжым часта ўспрымаюць як нешта закончанае, як пік ягонай палітычнай творчасці.
Аднак на справе ён яшчэ займаецца актыўным будаўніцтвам сваёй, больш
устойлівай, версіі савецкай мадэлі. Многае яму сапраўды ўдалося ўзнавіць,
многае на падыходзе.
Аднак ёсць адно, але вельмі істотнае адрозненне: у Пуціна, у адрозненне ад Леніна і яго паслядоўнікаў, абсалютна адсутнічае клас-гегемон, ад імя і ў імя якога ўсталёўваецца рэпрэсіўны рэжым.
Рэпрэсіўны рэжым Пуціна ажыццяўляецца ад імя народа, а значыць, ні ад каго канкрэтна.
Аднак жа, каб пабудаваць устойлівую канструкцыю савецкага ўзору, адчайна трэба мець канкрэтны лаяльны клас, ад імя якога ўсё здзяйсняецца і з якога можна чэрпаць чалавечы рэсурс для падтрымання дыктатуры ў працоўным стане.
Толькі ў цеснай звязцы з гэтым рэсурсам можа эфектыўна працаваць партыя як апорная канструкцыя доўгатэрміновай дыктатуры.
Няма класа-гегемона — няма сапраўднай таталітарнай партыі ў тым выглядзе, у якім яны існавалі ў мінулым стагоддзі. Гэта тое галоўнае, што ў Крамлі не могуць аднавіць з савецкага досведу.
У Пуціна няма ні выразна пазначанага класа падтрымкі, ні звязанага з ім сацыяльнага ліфта.
Прычына нават не ў самім Пуціне — савецкая ўлада задоўга да яго старанна вынішчыла амаль усе класы ў грамадстве, так што абаперціся асабліва няма на каго.
А тая, якая хаця б крыху адчувалася праслойка прыхільнікаў ідэалагічнага кампоту на савецкай аснове, якім была заменена ідэалогія, што спрабуюць выдаць за рэсурс, — гэта ў значнай сваёй частцы грамадзяне ва ўзросце. Найбольш лаяльныя і надзейныя, яны ўсё роўна паміраюць ад старасці, а гэта яшчэ больш звужае сацыяльную базу рэжыму.
Калі глядзець пад гэтым пунктам гледжання, то абвяшчэнне ветэранаў так званай “спецаперацыі” СВА «новай элітай» — гэта не столькі PR-акцыя, колькі адчайная спроба намацаць гэты будучы клас-гегемон — і штучна стварыць на голым месцы сацыяльную базу ў некалькі мільёнаў ветэранаў (уключаючы іх сем'і), на якіх можна будзе абаперціся і з дапамогай якіх можна будзе ствараць сапраўдныя партыйны механізмы кіравання грамадствам (на кантрасце з «Адзінымі расіянамі» і іншымі Агульнанароднымі Франтамі, адзіная мэта якіх — заняць максімум месца на палітычнай паляне і не пускаць туды чужынцаў).