«У Лукашэнкі не сумняюцца ў тым, што рана ці позна суд ім зоймецца»
Мерапрыемства з паездкай акрэдытаваных у краіне замежных прадстаўнікоў у лагеры, у якіх утрымліваюцца выкрадзеныя ўкраінскія дзеці з Севераданецка і Лісічанска, — гэта спроба Лукашэнкі «размазаць» адказнасць за ваенныя злачынствы «тонкім пластом».
Дыпламаты краін Захаду не паехалі на запрашэнне МЗС Беларусі наведаць Наваполацк і сустрэцца з украінскімі дзецьмі, якія знаходзяцца ў краіне. Раней МЗС Украіны заклікаў замежных дыпламатаў ігнараваць запрашэнне Мінска і ўстрымацца ад наведвання месцаў знаходжання ўкраінскіх дзяцей. Разам з тым у паездку адправіліся дыпламаты з іншых дзяржаў.
«Вельмі шырокі пералік краін — 18 дэлегацый, якія прадстаўляюць найбуйнейшыя краіны свету. Гэта Кітай, Індыя, Сірыя, Пакістан, Катар, краіны СНД, Мазамбік і іншыя. Для нас велізарны гонар прымаць дэлегацыю такога высокага ўзроўню», — апісаў склад дэлегацыі старшыня Наваполацкага гарвыканкама Дзмітрый Дзямідаў, перадае БелТА.
З прапагандысцкага пункту гледжання, сітуацыя для беларускай улады бяспройгрышная, піша ў «Белнавінах» Генадзь Лук'яновіч. Калі нейкія дыпламаты паехалі да ўкраінскіх дзяцей, гэта можна будзе падаць, як сведчанне шырокага міжнароднага прызнання рэжыму Лукашэнкі.
Дыпламатаў, якія адмовіліся, адразу ж можна абвінаваціць у антыбеларускай пазіцыі і «нежаданні даведацца праўду». Бо, паводле афіцыйнага пункту гледжання, гэтых дзяцей не дэпартуюць і не гвалтоўна русіфікуюць, а «ратуюць».
Хоць усе, вядома, разумеюць, што за «выратаванне» не выпісваюць ордэр у Міжнародны крымінальны суд і не трактуюць яго, як ваеннае злачынства.
З пункту гледжання разважнага дыпламата (а іншых, відавочна, на гэтую працу не бяруць), тое, што прапануе Лукашэнка – у тым ці іншым выглядзе саўдзел у злачынстве, па сваіх метадах падобны на тое, як дасведчаны крымінальнік бескарысліва аказвае першую паслугу неспрактыкаванаму следчаму — пасля чаго следчы ўжо будзе на кручку.
Палітычны аналітык Аляксандр Фрыдман здзіўляецца, на якія наступствы разлічваюць у Мінску, акрамя таго, што паездка «ў выніку прыцягне дадатковую ўвагу Міжнароднага крымінальнага суда да Лукашэнкі».
Глядзіце таксама
Лукашэнка не сумняецца, што рана ці позна суд ім зоймецца. Таму сэнс усёй гэтай задумы — папераджальны: размазаць адказнасць тонкім пластом па ўсіх — ад беларускіх уладаў да замежных паслоў. Гэта, па задумцы дыктатара Беларусі, павінна адтэрмінаваць выдачу на яго імя такога ж ордэра, які ў сакавіку выпісаны яго расійскаму калегу.
Менавіта вялікая колькасць саўдзельнікаў, уключаючы замежных прадстаўнікоў, якім трэба будзе прад'явіць абвінавачанні, па ідэі, павінна адтэрмінаваць рашэнне МУС адносна Лукашэнкі.
Бо нават калі адкласці ў бок сітуацыю з дыпламатамі — Аляксандр Лукашэнка вельмі паслядоўна імкнецца ператварыць у саўдзельнікаў сваіх злачынстваў ці не ўвесь беларускі народ.
З аднаго боку, долю віны за тое, што адбываецца, нясуць удзельнікі разнастайных «саюзных» мерапрыемстваў і форумаў з удзелам прадстаўнікоў акупацыйных уладаў Данбаса, члены ваенна-патрыятычных аб'яднанняў і адфільтраваных праўладных партый.
З іншага боку, у беларусаў свядома фармуецца пачуццё знаходжання ў абложанай крэпасці, дзе любая публічная нязгода з уладамі трактуецца, як здрада на полі бою.
Па якім бы сцэнары не прайшло мерапрыемства з украінскімі дзецьмі, кіруючы рэжым здольны абгарнуць яго на сваю карысць. Фактычна адзіны, у чыіх сілах спыніць гэтыя спекуляцыі — Міжнародны крымінальны суд: чым хутчэй ён нарэшце вызначыцца з абвінавачаннем на адрас Лукашэнкі, тым хутчэй спыняцца крадзяжы дзяцей з выкарыстаннем іх у палітычных мэтах. Беларускаму дыктатару тады дакладна стане не да перформансаў, ды і сэнс у падобных акцыях знікне.