«Нейкія часы нацысцкай Германіі». Вырашаць лёс нелаяльных футбалістаў будзе гулец-«ябацька»

Вырашаць лёс гульцоў чэмпіянату Беларусі будзе праўладны футбаліст Антон Пуціла. «Тр*буна» распавядае, што цяпер думаюць пра яго калегі.

Чым бліжэй старт чэмпіянату Беларусі ў вышэйшай лізе, тым больш навін, што той ці іншы футбаліст звольнены або застаўся без кантракта і чакае зараз ад так званай «спецыяльнай камісіі», як яна вырашыць яго будучыню. Камісію стварылі ў Міністэрстве спорту Лукашэнкі, каб яна вызначала, ці можа гулец, які ў 2020 годзе выступіў супраць гвалту, заставацца часткай айчыннага футбола.

Пра стварэнне камісіі стала вядома падчас сумеснага пасяджэння Мінспорта і Беларускай федэрацыі футбола ў канцы студзеня. А крыху пазней з'явілася інфармацыя, што адным з тых, хто будзе вызначаць лёс футбалістаў з «чорнага спісу», стаў паўабаронца мінскага «Дынама» Антон Пуціла.

Пры гэтым Пуціла будзе дапамагаць міністру спорту Сяргею Кавальчуку амніставаць альбо караць футбалістаў. Міністр зрабіў яго сваёй даверанай асобай і даручыў вывучыць «чорны спіс», а пасля падрыхтаваць пералік тых, каго, на яго думку, можна пакінуць у беларускім футболе. Пікантнасці сітуацыі надае тое, што ў спісе «непажаданых» знаходзіцца паўабаронца БАТЭ Станіслаў Драгун, з якім Пуціла гуляў разам у «Дынама» напрыканцы 2000-х.

Цяпер Пуціла працягвае рыхтавацца да чэмпіянату Беларусі ў складзе «Дынама», аднак, паводле наяўнай інфармацыі, цеснага кантакту з аднаклубнікамі ў 35-гадовага паўабаронцы няма. Гулец хоць і працуе з усімі, але ў асноўным трымаецца сам па сабе.

Выданне паразмаўляла з некалькімі прадстаўнікамі беларускага футбола і даведалася іх меркаванне пра новыя «абавязкі» Пуцілы.

Футбалістаў, якія ў 2020 годзе выказаліся супраць гвалту, прыбіраюць з чэмпіянату

Футбольны менеджар: «Спадзяюся, у Антона не было выбару»

— Для пачатку варта сказаць, што ў прынцыпе наяўнасць названай камісіі — гэта гісторыя не пра развіццё футбола. І як увогуле да гэтага можна ставіцца? Я не ведаю ніводнай краіны, дзе была б такая ж камісія. Як гэта ўвогуле звязана з футболам, са спортам? Спевы гімна на сумесным пасяджэнні Мінспорту і АБФФ — гэта з той жа оперы, ніякага развіцця футбола.

— Наяўнасць Антона Пуцілы ў камісіі чым для сябе тлумачыце?

— Шчыра, з ім не знаёмы, але ўсё ж спрабую зразумець, што ён там робіць, чаму гулец аказаўся ў гэтай камісіі. Можа, у яго не было выбару? А можа, ён пагадзіўся, каб потым заняць нейкую пасаду ў беларускім футболе? Ведаеце, я скажу так: спадзяюся, у Антона не было выбару. Але сапраўды не ўяўляю, як ён будзе казаць Кавальчуку, каму «прабачыць», а каму «не прабачаць».

— Вы наогул маглі ўявіць сітуацыю, калі дзеючы футбаліст вырашае лёс сваіх калег?

— Давайце так скажам. Думаю, канчатковае рашэнне ўсё роўна прымае не ён. Проста ўдзельнічае, проста раіць, але фінальнае рашэнне не за ім. Іншы момант: не думаю, што Пуціла такі ўжо адмарожаны, каб «тапіць» калег. Ён жа мае зносіны з гульцамі, ведае іх і са спартовага, і з чалавечага боку.

— Якое стаўленне будзе да Антона з боку футбалістаў, нават тых, хто не ў «чорным спісе»?

— Колы як мінімум праколюць (усміхаецца). Ну а калі сур'ёзна, якое да яго можа быць стаўленне ў такой сітуацыі? Вось як на вайне былі здраднікі, якія здавалі сваіх жа суайчыннікаў немцам. І вы ведаеце, як да іх потым ставіліся людзі. Вось і з Антонам, мусіць, такая ж гісторыя.

— У «чорным спісе» ёсць былы аднаклубнік Пуцілы Станіслаў Драгун. Як думаеце, што будзе рабіць паўабаронца «Дынама»?

— Тут наогул у мяне ўзнікае яшчэ раз пытанне: з якога перапуду дзеючы гулец павінен вызначаць лёс іншага дзеючага гульца? Гэта ж трызненне. Тым не менш я спадзяюся, што ён не будзе «тапіць» ні Драгуна, ні іншых футбалістаў. Трэба ж нешта чалавечае захоўваць. Не знаёмы з Антонам, але хочацца верыць у лепшае.

Футбольны трэнер: «Кожны сябе лічыць уладаром лёсаў»

— Камісія, якая вызначае лёсы гульцоў, — гэта ўжо нават не стагнацыя, а поўная дэградацыя і футбола, і ўсяго спорту ў Беларусі. Калі чыноўнікі вызначаюць, каму гуляць, за якія ідэі — пра якое развіццё можна казаць? У такім выпадку ўзнікае пытанне: для чаго ўвогуле патрэбны футбол у краіне, для чаго ўвесь спорт?

— Вы маглі ўявіць, што ў камісію ўвойдзе дзеючы гулец чэмпіянату Беларусі?

— Гады два-тры таму я б гэтаму вельмі моцна здзівіўся, а цяпер успрымаю спакойна. Нават ніводзін мускул на твары не задрыжаў, брывом не варухнуў, калі даведаўся, што ў камісію ўзялі аднаго з гульцоў.

Ды і чаму дзівіцца зараз? Вось глядзіце сітуацыю: ёсць такі футбаліст Даніла Нячаеў. Здаецца, падпісаў праўладны ліст, лаяльны, так любіць сваю радзіму і сцяг. І што? Усё роўна звольнены. Гэта лішні доказ, што недатыкальных няма. Ты можаш выйсці на вуліцу і крычаць, што ты патрыёт, што ты любіш уладу, але ўсё роўна трапіш пад раздачу. Вы ўспомніце ролік 2020 года, калі затрымлівалі мужыка, які крычаў, што галасаваў за Лукашэнку. Ілюстрацыя таго, што ўладам усё роўна, за каго ты і чаму — пад раздачу могуць патрапіць усе.

А яшчэ мне здаецца, што такім чынам — звальненнямі гульцоў з БАТЭ, з іншых каманд — проста прыбіраюць канкурэнтаў для аднаго клуба. Але гэта так, разважанні мае, і можна разважаць доўга.

— Калі стала вядома, што за лёс футбалістаў будзе адказваць у тым ліку Антон Пуціла, якая ў вас была рэакцыя?

— Калі б на той момант у мяне быў поўны страўнік, мяне б званітавала. Ну, уявіце, што чалавек згаджаецца пайсці на такі крок — будзе вырашаць, каго са сваіх калег дапускаць да чэмпіянату Беларусі, а каго не дапускаць. У мяне пытанне: чаму ён гэта робіць? Можа, ён, Пуціла, камусьці нечым абавязаны? Можа, нейкія срэбранікі атрымаў?

— Як думаеце, у яго быў выбар?

— Выбар ёсць заўсёды, ён ёсць ува ўсіх. Але зноў задаюся пытаннем: для чаго Пуціла згаджаўся на гэта? Каб працягнуць кар'еру? Або заняць пасля нейкую пасаду? Што яму абяцалі?

— Якое стаўленне будзе да Пуцілы з боку футбалістаў?

— Хто з ім меў добрые зносіны раней, напэўна, працягне камунікаваць. Але стаўленне астатніх наўрад ці будзе на вышыні. Магчыма, у вочы будуць усміхацца, але за спінай будуць плявацца. А тыя, каму забароняць гуляць у чэмпіянаце... Натуральна, Пуціла застанецца для іх чалавекам са знакам мінус. А можа, хтосьці пераабуецца, пачне запабягаць перад ім, каб захаваць месца. Цяжка казаць.

Але сам факт таго, што футбаліст бярэ ўдзел у рашэнні такіх пытанняў… Мусіць, нідзе такога няма. Мы хоць у гэтым апярэдзілі ўсіх.

Людажэрам там месца. Выглядае, што беларусаў і расіян пусцяць на Алімпіяду

— Вы перасякаліся на полі з Антонам. Як ахарактарызуеце яго як чалавека, як гульца?

— Як чалавека яго асабліва не ведаю, а як футбаліст ён быў вельмі нават нічога. Але ў дадзенай сітуацыі ён для мяне перастаў быць футбалістам і адэкватным чалавекам.

— Як думаеце, ён будзе заступацца за гульцоў з «чорнага спісу» і рабіць усё, каб іх «амніставалі»?

— Лепш бы Пуціла зрабіў усё, каб наогул не патрапіць у гэтую сітуацыю. А што зараз? Можа, нейкага сябра свайго і пакіне. А ўвогуле, ці ёсць ліміт на «амніставаных»? Упэўнены, што ўсіх жа сапраўды не пакінуць. І вось цікава, каго скажа пакідаць Пуціла. Гэта ўвогуле нейкія ролевыя гульні беларускага футбола. Кожны сябе лічыць уладаром лёсаў. Сапраўдны здзек з людзей.

— У «чорным спісе» ёсць Драгун, з якім Пуціла разам гуляў у «Дынама». Дапаможа Антон былому аднаклубніку?

— Ведаю, што Станіслаў — чалавек сумлення, чалавек слова. Не бяру моманты пераходаў у клубы, усё там было раздзьмута. Але гэта ўсё роўна чалавек слова, са сваім меркаваннем. А што да вашага пытання... Калі сапраўды, то хачу спадзявацца, што ў гэтых гульцоў наогул няма ніякіх зносін, таму што найлепшае рашэнне Драгуна — зламаць нос Пуцілу за такія подлыя паводзіны. Можа, Стаса ён абароніць, а ўмоўнага Колю Батарэйкіна — не абароніць. А чым Батарэйкін горшы за Драгуна? Што, не чалавек? Ён не варты гуляць далей?

Як па мне, гэта нейкія часы нацысцкай Германіі, дзе нейкія людзі наверсе вырашаюць чужыя лёсы. І нам будуць казаць, як любіць радзіму, як быць патрыётам. Вы ў сваім розуме?

Футбаліст: «Як вы сябе будзеце адчуваць пасля ўсяго гэтага прыніжэння?»

— Камісія — гэта нейкае слова камуністычных часоў, але, мне здаецца, у цяперашняй сістэме падобныя структуры ўсё роўна павінны прысутнічаць, каб нешта вырашаць, камусьці нешта ўказваць. Але ўвогуле гэта асэнсаванню не паддаецца.

Магу сказаць так. Нават калі б я апынуўся на месцы гульца з «чорнага спісу», якому камісія дазволіць гуляць у чэмпіянаце Беларусі, я б не вяртаўся ў турнір. Гэта нейкае прыніжэнне ўласнай годнасці. І не магу зразумець футбалістаў, якіх звольнілі, а яны чакаюць рашэння чыноўнікаў. Як вы сябе будзеце адчуваць пасля ўсяго гэтага прыніжэння, калі нейкія людзі наверсе будуць вызначаць, можна гуляць вам ці не? Як вы будзеце сябе адчуваць у калектыве? Лепш у такім выпадку ўвогуле з'ехаць у іншую краіну.

— Як пракаментуеце наяўнасць у камісіі Антона Пуцілы?

— Я з ім асабіста не знаёмы, не меў зносін, але ўсё роўна не магу сабе растлумачыць, як наогул склалася такая сітуацыя. З другога боку, мне падаецца, у яго не было выбару. Ён падпісаў праўладны ліст, зрабіў гэта першым у «Дынама», плюс бацька — цалкам праўладны чалавек. Плюс Кавальчук, як пісалі ў прэсе, ухваліў заробак Пуцілы звыш лімітаў. Значыць, Антон сам не супраць такой сітуацыі і сам сябе загнаў у рамкі, калі ўжо проста выбару не засталося.

Можа, ён і сам пагадзіўся, каб неяк забяспечыць сабе будучыню пасля заканчэння кар'еры — застацца на астраўку стабільнасці і бяспекі. Хутчэй за ўсё, былі нейкія плюшкі. Яшчэ год-два пагуляе, і трэба думаць пра будучыню.

Дзмітрый Навоша: Перамога Сабаленкі — нагода для самасцвярджэння дыктатуры

— Якое стаўленне да Пуцілы будзе з боку гульцоў?

— Мне чамусьці здаецца, што яно не зменіцца, як да футбаліста будуць да яго ставіцца гэтак жа. Проста будуць ведаць і ўлічваць тое, што ён, скажам так, вырашае лёсы спартоўцаў.

— Як расцэніце такі момант, што ў «чорным спісе» прысутнічае былы аднаклубнік Пуцілы Станіслаў Драгун?

— Павінен адмазаць дружбака (усміхаецца). Ну а ўвогуле паглядзім, што будзе далей. Думаю, у спісе ёсць і іншыя гульцы, з якімі Антон перасякаўся і меў зносіны.