У выніку санкцый у ЕС замарожаныя актывы 26 беларускіх кампаній

Эканоміка

Такія лічбы ў «Эканамічным бюлетэні», што выдаецца Навукова-даследчым эканамічным інстытутам Мінэканомікі, прывёў намеснік міністра эканомікі Дзмітрый Ярашэвіч.

image__1__4.jpg


Па яго меркаванні, «дынамічнае развіццё беларускай эканомікі» знаходзіцца пад пагрозай з-за ўступлення ў гэтым годзе ў актыўную фазу дзеяння заходніх санкцый. Ён назваў і некалькі пагроз, якія ўзнікаюць у сувязі з гэтым.

Як напісаў Ярашэвіч, санкцыі прывялі да блакавання беларускіх актываў. Паводле звестак Мінэканомікі, у выніку санкцый на тэрыторыі ЕС замарожаныя актывы 26 беларускіх кампаній, у ліку якіх «лакаматывы прамысловасці» — «Беларуськалій», НПЗ «Нафтан», «МАЗ», «БелАЗ», «Гродна Азот», «МЗКЦ», «Гродзенская тытунёвая фабрыка», «Белкамунмаш», «Белшына», «Беларуснафта», «Белавія», «Белтэлерадыёкампанія» і іншыя.

Рызыка таго, што актывы могуць патрапіць пад блакавальныя санкцыі заходніх краін, захоўваецца. Адпаведна, можна выказаць здагадку, што бізнесы, і асабліва дзяржпрадпрыемствы, могуць баяцца развіваць бізнес у заходнім кірунку.

Іншы выклік вынікае з першай праблемы — цяжкасці для працы беларускіх прадпрыемстваў у заходнім кірунку патэнцыйна могуць прывесці да значнага скарачэння выручкі. Без прыняцця адпаведных мер па пераарыентацыі беларускага экспарту на рынкі трэціх краін санкцыі могуць стаць прычынай страты валютнай выручкі ў аб'ёме 20 млрд USD, падкрэслівае Ярашэвіч.

Дыверсіфікацыя экспарту ў санкцыйных умовах з'яўляецца прэвентыўнай мерай, якая накіравана ў тым ліку на забеспячэнне плацежаздольнасці Беларусі. Бо ў выпадку рэзкага скарачэння экспартнай выручкі ў нашай краіны могуць узнікнуць праблемы з выплатамі па даўгах. Тым больш што заходнія фінансавыя інстытуты (ЕБРР, Сусветны банк, МВФ) не маюць намеру пры захаванні санкцый дапамагаць РБ грашыма.

Таму рызыка недастатковасці фінансавых рэсурсаў для рэфінансавання знешніх запазычанняў — яшчэ адна эканамічная пагроза для Беларусі, якую вылучае Ярашэвіч.


Нароўні са знешнімі намеснік міністра эканомікі піша і пра ўнутраныя крыніцы эканамічных пагроз. Высокая імпартаёмістасць ВУП, якая ў 2020 годзе дасягнула 57,9%, застаецца структурнай праблемай нумар адзін для Беларусі, мяркуе эканаміст.

Натуральна, для забеспячэння стабільнай працы вытворчага сектара трэба цяпер шукаць новых пастаўшчыкоў сыравіны, матэрыялаў і камплектуючых, паколькі з-за заходніх санкцый ранейшыя дзелавыя сувязі разрываюцца.

Яшчэ адна пагроза — высоказатратная структура і адносна нізкая эфектыўнасць вытворчасці. Па дадзеных Мінэканомікі, па ўзроўні прадукцыйнасці працы Беларусь адстае ад развітых краін у 4-5 разоў і амаль у 1,5 разы — ад краін ЕАЭС.