Новыя тарыфы могуць адвадзіць турыстаў ад Белавежскай пушчы

НП «Белавежская пушча» падняў тарыфы на турпаслугі. І калі вялікая іх частка вырасла нязначна (уваходны квіток у музей прыроды цяпер каштуе 30 000 рублёў замест 25 000, у вальеры — 25 000 рублёў замест 20 000), то ўсё, што тычыцца ровараў, падаражэла ў разы.

—

Падарожнічаць па пушчы на ​​ровары — адно задавальненне. Роўныя асфальтавыя дарожкі, чыстае паветра, густы лес... У мінулым годзе мы некалькі разоў ездзілі ў пушчу «пакатацца». Грузілі ровары ў машыну, прыязджалі ў Каменюкі, у касе нацпарка аплачвалі кошт веламаршрутаў (самы доўгі, «Вялікае падарожжа» каштаваў 25 000 рублёў з чалавека) і круцілі педалі ў сваё задавальненне. У гэтым годзе пра вандроўкі на ровары па запаведным лесе нам прыйдзецца забыцца.
З гэтага часу, каб пакатацца пушчы на ​​сваім уласным ровары, даросламу чалавеку трэба заплаціць 70 000 рублёў. Дзіцяці школьнага ўзросту — 50 000. Для нашай сям'і гэта выліваецца ў 190 000 рублёў. Калі ў сям'і двое дзяцей — гэта ўжо 240 000. І гэта за выключэннем усіх іншых выдаткаў на харчаванне і агляд славутасцяў. На нашыя часы — вельмі дорага. Праўда, на днях адміністрацыя парку ўключыла ў гэты кошт і наведванне вальераў. Гэта значыць чалавек, які заплаціў 70 000 рублёў, можа не толькі катацца па пушчы ўвесь светлавы дзень, але яшчэ і паглядзець на жывёл за сеткай агароджы. Многіх гэта не занадта натхняе: вальеры яны бачылі шмат разоў, і нічога новага ў іх няма.

«Таксу» ў 70 000 рублёў за права пакатацца па пушчы давядзецца заплаціць незалежна ад таго, выбярэш ты для падарожжа адзін з чатырох пазначаных веламаршрутаў ці табе трэба, да прыкладу, на пагранпераход «Перароў». У мінулым годзе мы даязджалі да яго мінаючы ўсялякія касы, пераходзілі з роварамі мяжу, куплялі якія-небудзь мілыя цацанкі ў Белавежы і вярталіся тым жа шляхам. Зараз дарога да Перарову, роўна як і любая дарога ў пушчы для чалавека з роварам, платная. Калі раптам вырашыце ўехаць у пушчу праз Белы Лясок, плаціць таксама прыйдзецца: пацвярджэнне аплаты вам выпішуць на КПП.
Навіна пра новыя тарыфы не парадавала веласіпедыстаў: «Я разумею, што пушча гэты заробак накіроўвае ў тым ліку і на развіццё інфраструктуры, — кажа брэстаўчанка Вольга, вялікая прыхільніца веларуху. — Дадаюцца нейкія месцы адпачынку, новыя альтанкі, лавачкі каля возера, маркіроўка ўсіх чатырох веламаршрутаў абноўлена ... Але людзей-то новыя цэны палохалі! Мы ў суботу заплацілі за дваіх 140 тысяч, і, пакуль ехалі ў маёнтак Дзеда Мароза, не ўбачылі ніводнага веласіпедыста! Ды і ў кафэ ў Дзеда Мароза, куды зазірнулі папіць гарбаты і паесці бліноў, мы былі адзінымі гасцямі. І толькі на зваротным шляху, ужо да вечара, сустрэлі некалькіх веласіпедыстаў, яны на Перароў ехалі. Бязлюддзе ў такі цёплы і сонечны дзень! Вельмі нетыпова для пушчы».
Што і казаць — часам падняць тарыфы не самае ўдалае рашэнне. Але ў турыстычным аддзеле нацыянальнага парку спадзяюцца, што веласіпедысты прывыкнуць да новых расцэнках: «70 тысяч рублёў — гэта зусім не дорага,— запэўніваюць супрацоўнікі тураддзела. — Бо ў гэты кошт уключаны і кошт наведвання вальераў. Адымеце яго — і застанецца ўсяго 45 тысяч. Затое колькі задавальнення чалавек атрымае!»
Наконт задавальнення — чыстая праўда. Але калі ў мінулым годзе ты за яго не плаціў наогул ці плаціў утрая менш, то гучыць гэты довад зусім не пераканаўча...
Уладзімір Бабко, велаклуб «КолаБОК»:

— Мы лічым, што новыя тарыфы — неабгрунтаваныя. Шкоду асфальтаваму пакрыццю, ці што, наносяць веласіпедысты сваімі тонкімі шынамі? Такі від адпачынку, як падарожжа на ровары, нясе вялікую аздараўленчую функцыю, і яго трэба ўсяляк стымуляваць. Бо пушча — гэта сапраўдная прыродная жамчужына, нацыянальны здабытак, і людзі едуць сюды з усёй краіны. І вось уявіце: сям'я з чатырох чалавек выдаткавалася на дарогу, таму што ровары трэба яшчэ даставіць у Каменюкі, а ім на месцы трэба заплаціць яшчэ амаль 300 тысяч рублёў дзеля таго, каб проста пакатацца 3 гадзіны па лесе ... Паездка атрымліваецца залатая. Мы рыхтуем зараз пісьмовы зварот да кіраўніцтва Нацыянальнага парку і ў вышэйстаячую арганізацыю з просьбай перагледзець тарыф.
Ірына Багдановіч, тураператар веласіпедных тураў «БайкТревел Бай»:

Самы папулярны роваравы тур выхаднога дня — у польскую Белавежу. Каб туды патрапіць, неабходна праехаць 18 км па тэрыторыі пушчы да пункта пропуску «Перароў». Раней за праезд групы веласіпедыстаў па тэрыторыі нацыянальнага парку да «Перарова» пры наяўнасці дакументаў, якія пацвярджаюць маршрут, плата не бралася. Зараз жа турыстам давядзецца заплаціць у касу нацпарка па 140 тыс. рублёў: 70 тысяч за праезд да «Перарова» і яшчэ 70 тысяч — за праезд назад да Камянюкоў, таму што яны будуць вяртацца на наступны дзень. Незразумела, якія турпаслугі нацпарк аказвае за праезд да пагранперахода, калі падрыхтаваныя веласіпедысты едуць туды менш за гадзіну?
Нацпарк несумненна страціць частку турыстаў, што адаб'ецца на выручцы. Калі ж кіраўніцтва пушчы плануе папоўніць гэтую «дзірку ў бюджэце» за кошт замежных турыстаў, якія прыязджаюць па бязвізавых прапусках, то сумнеўна, што гэта здарыцца ў бліжэйшы час. Ёсць некалькі нюансаў. Вось адзін: калі начуеш ў гасцініцы на тэрыторыі пушчы, незразумела, куды падзець ровары. У мінулым годзе групе з 50 польскіх прадпрымальнікаў давялося пакінуць пад дажджом свае ровары коштам ад тысячы еўра на тэнісным корце. І дзяжурны адміністратар гасцініцы № 4 заявіла, што ніякай адказнасці за захаванасць яна не нясе. Вось такая ў нас гасціннасць. Складваецца ўражанне, што кіраўніцтва нацпарка замест прыцягнення турыстаў усімі сіламі стараецца іх адпудзіць. Навошта?
Арэнда ровараў у пушчы цяпер уваходзіць у кошт маршрутаў. Праехацца па маршруце «Царская паляна» 1,5 працягласцю гадзіны каштуе цяпер 90 000 рублёў, па «звярыным пераходзе» (2,5 гадзіны) — 120 000, 4-гадзіннае «Вялікае падарожжа» абыйдзецца вам у 150 000 рублёў з «дарослага» ровара, 105 000 — з падлеткавага. Пры перавышэнні адведзенага часу знаходжання на маршруце давядзецца даплаціць за арэнду ровара з разліку 20 000 рублёў за гадзіну.
Паводле vb.by