«Мяне проста замкнулі з помсты за прафесійную дзейнасць». Галоўрэд «Нашай Нівы» даў інтэрв'ю Бі-бі-сі з СІЗА

Галоўны рэдактар беларускага незалежнага выдання "Наша Ніва" Ягор Марціновіч з ліпеня 2021 года знаходзіцца пад вартай. Фармальна, паводле абвінавачання ў эканамічным злачынстве, але ўлады ўжо двойчы блакіравалі сайт газеты, а яе журналісты пакінулі Беларусь. Руская служба Бі-бі-сі праз ланцужок пасярэднікаў змагла задаць Марціновічу пытанні і атрымаць адказы на іх.

"Наша Ніва"

"Наша Ніва"


“Са мной не размаўлялі, мяне білі, ім было няважна, што я скажу, — распавядае Марціновіч у лісце пра абставіны свайго затрымання 8 ліпеня 2021 года. — Пыталіся: “За каго галасаваў на выбарах?” І адразу ўдар.” Хто зараз прэзідэнт. ?" Нават калі адказваеш, што Лукашэнка, атрымліваеш па галаве кулаком. Аператыўнікі, якія везлі мяне, самі крычалі [лозунгі апазіцыі] "Перамен", "Верым, можам, пераможам" — і працягвалі біць мяне. Яны лічылі гэта вельмі смешным".
"У "Нашай Нівы" заўсёды былі праблемы з выданнем і распаўсюджваннем — нас выкідвалі з кіёскаў, друкарням забаранялі друкаваць нашы нумары, — распавядае Бі-бі-сі Ягор Марціновіч. — Гэта паслужыла штуршком развіцця сайта. Менавіта таму незалежныя медыя значна мацнейшыя за праўладныя СМІ. онлайн. Улады проста не ўмеюць працаваць у інтэрнэце".
Марціновіч кажа, што "Наша Ніва" прынцыпова працавала легальна: з усімі рэгістрацыямі і ліцэнзіямі, прытрымлівалася законаў. "Таму што наша задача — існаванне штодзённага беларускамоўнага медыя — важнейшая за любыя рызыкі. Галоўнае, каб грамадства магло атрымліваць інфармацыю па-беларуску і з беларусацэнтрычнага пункту гледжання, — тлумачыць галоўны рэдактар. — Дзяржава апошняе дзесяцігоддзе мірылася з нашым існаваннем. Пакусвалі штрафамі, давалі мноства папярэджанняў, але не знішчалі".

"Наша Ніва"

"Наша Ніва"

Проста ўсё вакол выбухала

Ягора Марціновіча затрымалі на самым пачатку масавых пратэстаў супраць вынікаў прэзідэнцкіх выбараў.
Гэта адбылося ў ноч на 11 жніўня, калі ён ужо вяртаўся дадому пасля акцыі, на якой працаваў як журналіст.
Рэшту ночы ён правёў лежачы на ​​падлозе ў РУУС Заводскага раёна Мінска. 12 жніўня яго перавезлі ў ізалятар у Жодзіне ў Мінскай вобласці, дзе пратрымалі яшчэ трое сутак — без прад'яўлення абвінавачання і ўвогуле без афармлення дакументаў. Ні ў адным спісе затрыманых Марціновіч не значыўся — і для сям'і і калегаў ён проста знік без вестак.
13 жніўня Марціновіча вызвалілі — па асабістым загадзе міністра МУС Юрыя Караева. Ведамства нават папрасіла прабачэння за гэтае затрыманне, але ўжо 20 верасня галоўрэда "Нашай Нівы" прызналі вінаватым ва ўдзеле ў несанкцыянаваным мітынгу і аштрафавалі на 405 беларускіх рублёў.
Выданне працягнула асвятляць масавыя пратэсты, 20-га жніўня было заблакавана па рашэнні ўладаў, але рэдакцыя абскардзіла гэта — і здолела дабіцца адмены гэтага рашэння.

_121271071_ecacb83a_c631_4658_9f42_e0c378f6bba3.jpg


23 верасня Ягора Марціновіча затрымалі на трое сутак па крымінальным абвінавачанні ў паклёпе, але потым адпусцілі пад абавязацельства не пакідаць краіну.
Новы напад пачаўся 8 ліпеня 2021 года: Марціновіча і яшчэ траіх супрацоўнікаў рэдакцыі затрымалі сілавікі (акрамя галоўнага рэдактара пад арыштам зараз застаецца кіраўнік аддзела рэкламы Андрэй Скурко). Спачатку іх абвінавацілі ў арганізацыі незаконных пратэстаў, а сайт "Нашай Нівы" заблакавалі паўторна.
"Пасля таго, як улады разграмілі T*T.by — найбуйнейшае анлайн-медыя ў краіне — стала зразумела, што прыйдуць за ўсімі, — каментуе Ягор Марціновіч. — Ці былі нейкія сігналы, што будуць біць канкрэтна па нас? Ды не, проста ўсё вакол выбухала. Але мы працягвалі працаваць падкрэслена легальна, чаго нам баяцца ў сваёй краіне".

"З мяне смяюцца нават ахоўнікі"

У выніку Ягору Марціновічу прад'явілі абвінавачанне не па палітычным, а па эканамічным артыкуле: прычыненне маёмаснай шкоды без прыкмет крадзяжу. Яна прадугледжвае да пяці гадоў пазбаўлення свабоды.
"З мяне смяюцца нават ахоўнікі, мне сорамна сукамернікам казаць, у чым мяне абвінавачваюць, — кажа Марціновіч. — Нібыта "Наша Ніва" плаціла за электраэнергію не па тым тарыфе, па якім была павінна [для фізічных асоб, а не для юрыдычных], і электрасеткам нанесены ўрон на суму 3500 беларускіх рублёў. Пры гэтым само прадпрыемства ніколі не звярталася да нас з прэтэнзіямі. І нават цяпер, наколькі я ведаю, сцвярджае, што няма ніякага доўгу".
Марціновіч дадае, што з ліпеня з ім не праводзілася ўвогуле ніякіх следчых дзеянняў.
“Мяне проста замкнулі з помсты за маю прафесійную дзейнасць, — кажа ён. — Самае складанае — разумець, што марнуеш час, які можна было б правесці з карысцю. Прычым гэта ведаюць усе ўдзельнікі — і следчыя, і пракуроры. Але яны жывуць па прынцыпе "вы самі ўсё разумееце". І яшчэ цяжка ўсведамляць, што гэтая сітуацыя вымотвае родных".
У адсутнасць свайго галоўнага рэдактара журналісты "Нашай Нівы" прынялі рашэнне з'ехаць з Беларусі. Яны працягваюць рабіць сайт, толькі перабраліся на іншы дамен. Ён пакуль не заблакаваны.
"У мяне няма доступу да інтэрнэту, і мне застаецца толькі здагадвацца, як працуюць мае калегі, я не магу ні кантраляваць іх, ні падказваць ім. Але я ўдзячны ўсім незалежным журналістам, якія засталіся ў прафесіі і, нягледзячы на ​​ўсе цяжкасці, працягваюць працаваць. Хачу сказаць, што вы вялікія малайцы, рабяты, і я вамі ганаруся", — кажа Ягор Марціновіч.

"Наша Ніва"

"Наша Ніва"

Капітан сыходзіць апошні, а не першы

Цяпер галоўрэд "Нашай Нівы" працягвае заставацца ў СІЗА на вуліцы Валадарскага ў Мінску. "Яно знаходзіцца ў былым Пяшчалаўскім замку, многія сядзельцы нават жартуюць: хаця б раз у жыцці пажывем у цэнтры горада", — піша ў сваім лісце Бі-бі-сі Ягор Марціновіч.
"18-гадовы наркадылер, у якога за спінай ужо некалькі судзімасцяў, развітваўся са мной словамі "Жыве Беларусь". 22-гадовы турак, якому далі больш за 10 гадоў, адказваў мне "Дзякуй" і "Смачна есці". У адну камеру трапілі фізрук і яго былы вучань, — апісвае Марціновіч атмасферу ў СІЗА. — Я пазнаёміўся з некалькімі дзясяткамі чалавек, амаль ніхто, акрамя палітычных, не казаў, што наогул невінаваты. Усе ўсведамляюць сваю віну, але ёсць пытанне, як кваліфікавалі іх злачынства, і наколькі суровае пакаранне далі".
Ён кажа, што сядзіць з вялікай колькасцю людзей, якія шкадуюць аб тых выпадках у іх жыццях, якія прывялі іх за краты.
"Але ў мяне не было моманту, калі або "так", або "інакш". Галоўны рэдактар ​​не можа ноччу з'ехаць з краіны, а потым напісаць у рэдакцыйным чаце: "Я ў бяспецы, а вы трымайцеся", — тлумачыць ён. — Капітан сыходзіць апошні, а не першы. І я не мог адправіць з Беларусі ўсю каманду, пакуль заставаліся ўмовы для працы ўнутры краіны".
Праваабарончыя арганізацыі прызналі Ягора Марціновіча палітычным зняволеным. У сваім апошнім кароткім паведамленні з СІЗА ён перадаў, што яго і яшчэ 19 чалавек зараз утрымоўваюць у сутарэнным памяшканні, дзе няма вокнаў, і толькі невялікі праём пад столлю для вентыляцыі. Марціновіч напісаў, што задыхаецца і пакуль не можа падрабязна адказваць на лісты.
Але вы ўсё роўна можаце яго падтрымаць, даслаўшы ліст ці паштоўку на адрас: СІЗА-1. 220030, г. Мінск, вул. Валадарскага, 2.