Новыя героі. 50-гадовая юрыстка з Пінска шукае ровары для асаблівых дзяцей. Ёй можна дапамагчы

Алена Шымоліна па прафесіі юрыст, але вось ужо некалькі гадоў сумяшчае сваю асноўную працу з дзейнасцю ў мясцовым дабрачынным фондзе «Піліэліас», заснаваным слугамі Свята-Варварынскай царкве горада Пінска 6 гадоў таму.

«Я — прыхаджанка гэтай царквы, — распавядае Алена, — і наш бацюшка добра ведаў мяне, як юрыста. Папрасіў аб дапамозе раз, другі. А я прапанавала: „Давайце я буду дапамагаць фонду, даваць бясплатныя кансультацыі дзецям з дадатковымі патрэбамі“. Ім самім цяжка разабрацца ў прававых казусах, а юрыдычныя кансультацыі дарагія — мінімальная каштуе 42 рубля, дзе ім столькі грошай узяць ...
Мы здаровым дзецям у нашым грамадстве даем больш, але яны застаюцца нездаволенымі, патрабуюць яшчэ і яшчэ. У дзяцей з абмежаванымі магчымасцямі няма наноснага шалупіння, у іх больш духоўнага пачатку. У адной вёсцы сляпая дзяўчынка напісала такія кранальныя вершы пра маму, што мы ўсе галасілі, нават наш кіроўца. Душа ачышчаецца ад такіх слёз... »
Паўгода таму Алена заняла пасаду дырэктара фонду. Дабрачынны фонд «Паліэліас» дапамагае шматдзетным сем’ям, дзецям з абмежаванымі магчымасцямі, жанчынам, якія трапілі ў цяжкія жыццёвыя сітуацыі.
«Для дзяцей з інваліднасцю з малазабяспечаных сем’яў ровар — амаль як касмічны апарат, — расказвае Алена. — Яны мараць пра яго, малююць. Вы не ўяўляеце, што дзеецца ў душы, калі глядзіш у іх вочы ... Прыходзіш у такую ​​сям’ю, а ў іх іншы раз не тое што элементарных рэчаў, а нават падлогі ў хаце няма, жывуць у XXI стагоддзі на земляных падлогах.
У мяне цяпер канкрэтная мэта: знайсці сродкі для куплі шасці ровараў і аплаты паслуг двух інструктараў. Не кожны гатовы займацца з асаблівымі дзецьмі, вучыць іх катацца: гэта маральна нялёгка — такіх дзяцей шкада, але яны не хочуць каб іх шкадавалі, хочуць усё рабіць самі.

Хутка Новы год, спадзяюся, удасца сабраць грошай хаця б на два ровары. Можа, знойдуцца жадаючыя аддаць свой зламаны ровар, мы самі яго паправім».
Алена прыехала ў Брэст на трэнінгі ў першую чаргу для таго, каб завязаць новыя знаёмствы і больш даведацца аб экалагічных арганізацыях вобласці, наладзіць з імі супрацоўніцтва.Тэарэтычныя веды цікавілі яе ў меншай ступені — жанчына і сама можа многае падказаць, дапамагчы з прававога боку.
Паводле яе слоў, на першым жа трэнінгу арганізатары «высыпалі на ўдзельнікаў цэлую скарбонку крэатыўных падыходаў». У Алены не было магчымасці наведваць усе заняткі з-за графіка працы, але ад удзелу ўсё-роўна засталася маса уражанняў, з’явіліся новыя планы.
Фонд «Паліэліас» збіраецца займацца зборам пластыкавых вечак ў супрацоўніцтве з іншай удзельніцай трэнінгаў, брэсцкім куратарам праекта «Новае жыццё ў абмен на вечкі» Юліяй Салаўчук. Кантэйнеры для збору плануюць усталяваць ва ўсіх навучальных установах Пінска, навучэнцы якіх валанцёраць у «Піліэліасе». Дабрачынны фонд існуе выключна на ахвяраванні, таму нават невялікія грошы, якія ўдасца атрымаць за вечкі, будуць не лішнімі.

«З узростам я ўсё больш задумваюся аб тым, — дзеліцца Алена Шымоліна, — што мы павінны пакінуць сваім дзецям і ўнукам нармальнае паветра, зямлю, ваду. З майго пункту гледжання, зараз вельмі важныя моладзевыя экалагічныя рухі, здольныя змяніць грамадства. Гэта тая сіла, якая можа вычышчаць розумы, як Аўгіевы стайні, ад шэрасці і невуцтва.
Я лічу, у любым узросце, нават у 50 гадоў і старэй, заўсёды трэба цягнуцца да неабыякавых людзей, якія робяць наш свет лепш — тады ты не будзеш буксаваць па жыцці ўхаластую, а пойдзеш далей адным шляхам з імі, сам станеш лепш...»
Калі хтосьці гатовы аказаць дапамогу дзецям з інваліднасцю з малазабяспечаных сем’яў, можна пісаць на старонку «Паліэліас» Укантакце або брэсцкаму прадстаўніку фонду Аксане Балайса.
А можа, у каго-то ёсць непатрэбны, але яшчэ прыдатны ровар?..
Паводле Зялёнага партала