Пётр Парашэнка: Гэта вайна ўвойдзе ў гісторыю як Айчынная вайна 2014 года

Тэкст прамовы прэзідэнта Украіны Пятра Парашэнкі з нагоды 23-й гадавіны Незалежнасці Украіны. 



«Я єсть народ, якого Правди силаніким звойована ще не була.Яка біда мене, яка чума косила! — а сила знову розцвіла»
Гэтыя словы — пранізлівыя, ажно мароз па скуры. З душы і сэрца вялікага паэта Тычыны яны вырваліся 71 год таму. Падчас іншай, яшчэ той вайны. Але яны такія надзённыя, быццам сказаныя сёння...
Паважаныя салдаты і матросы! Сяржанты і старшыны, афіцэры, генералы і адміралы, ветэраны! Байцы добраахвотніцкіх батальёнаў і валанцёры! Воіны зводнага падраздзялення удзельнікаў антытэрарыстычнай аперацыі! Дарагія суайчыннікі! Высокапастаўленыя замежныя госці!

«Айчынная» яна таму, што на абарону Радзімы падняліся ўсе — ад малога да вялікага. Барацьба за перамогу стала ўсенародным рухам, справай усіх і кожнага. 
Перакананы: бітва за Украіну, за незалежнасць завершыцца для нас паспяхова — дзякуючы агульнанацыянальнай салідарнасці, памножанай на мужнасць і гераізм нашых воінаў. 
За апошнія шэсць месяцаў у цяжкіх знясільваючых баях нарадзілася новае ўкраінскае войска. Яно мае сілу не толькі зброяй і талентам, але і магутным патрыятычным духам. Словазлучэнне «абаронца Айчыны» перастала быць абстрактным рытуальным выразам. Яно напоўнілася канкрэтным зместам.

Мужнасць і гераізм, адвагу і самаахвяраванне, адчайдушнасць і баявое братэрства нашы воіны дэманструюць кожны дзень, кожную гадзіну, кожную хвіліну. 
Нашы Узброеныя Сілы, Нацыянальная гвардыя, памежная служба, добраахвотніцкія батальёны заслужана атрымалі ў спадчыну ваенную славу старажытнаўкраінскіх княжацкіх дружын і Войска Запарожскага, украінскіх сечевых стральцоў і ваяроў Украінскай Паўстанцкай Арміі, арміі Украінскай Народнай Рэспублікі і ўкраінцаў, якія падчас Другой сусветнай вайны абаранялі Украіну ў шэрагах Чырвонай арміі.
Праўду пра перамогу ўдзельнікаў антытэрарыстычнай аперацыі залатымі літарамі ўпішуць ва ўкраінскую ваенную гісторыю. 
Дзякуючы ўсяму войску за вернасць прысязе, за служэнне Украіне, за ахвярную яе абарону, хацеў бы нізка пакланіцца кожнай украінскай жанчыне. 
Бабулі ці маме. Дачцы або жонцы. Сястры ці сяброўцы. 
Кожнай, хто страціў мужа ці сына, унука ці брата. І ўсім тым, хто з верай у перамогу чакае вяртання свайго роднага, самага лепшага, каханага. 

Наш вораг доўга і ўпарта трэніраваўся, каб напасці на Украіну. А вось мы тады не былі гатовыя да такога падступнага вераломства. 
Двойчы за сто гадоў ўкраінская палітычная эліта ў прыступе пацыфісцкіх ілюзій недаацэньвае важнасць умацавання абароназдольнасці. У сямнаццатым-дваццатым гадах мінулага стагоддзя грэбаванне ваеннай пагрозай абярнулася агрэсіяй з усходу і стратай Украінай незалежнасці. 
На мяжы мінулага і цяперашняга стагоддзяў мы зноў наступілі на тыя ж граблі. Яшчэ раз паверылі, што нібыта свет стаў вегетарыянскім. І нават добраахвотна пазбавіліся ядзернай зброі. А вайна паўторна прыйшла з таго боку гарызонту, з якой яе па звычцы, не чакалі. 
Ці не вучылі нас яшчэ старажытнарымскія мудрацы: «Si vis pacem, para bellum» — Хочаш міру, рыхтуйся да вайны. 
Знішчэнне тэрарыстамі малайзійскага самалёта. Забойства імі ж ганаровага консула Літвы. З'яўленне міжнародных наймітаў на службе ў тэрарыстаў — усё гэта лішні раз сведчыць, што агрэсія супраць Украіны выйшла за межы двухбаковых адносін. Яна разбурае асновы сусветнага парадку. Гвалтуе міжнароднае права. Ставіць пад пагрозу еўрапейскую і глабальную бяспеку. 

Вайна наогул не наша ініцыятыва. Яна навязаная нам звонку. Наш выбар — мір, ажыццяўленне мірнага плана для Данбаса, які я распрацаваў і прапанаваў яшчэ ў чэрвені. 
Крокі да міру не могуць, зрэшты, быць аднабаковымі. Яны не павінны адбывацца за кошт суверэнітэту, тэрытарыяльнай цэласнасці і незалежнасці Украіны. 
Айчынная дыпламатыя робіць усё магчымае і нават немагчымае, каб знайсці палітычны спосаб ўрэгулявання. 
І яшчэ. Украіна вельмі шануе падтрымку з боку тых, хто прадэманстраваў, што на самой справе з'яўляюцца нашымі сябрамі і партнёрамі — краін Еўрапейскага Саюза, Злучаных Штатаў Амерыкі, іншых дзяржаў. Сябры, з намі — увесь свет, ад Канады да Аўстраліі, ад Швецыі да Японіі.
Мы даказалі здольнасць абараняць нашу дзяржава. Відавочна, што ў бачнай гістарычнай перспектыве над Украінай пастаянна, на жаль, будзе ваенная пагроза. З гэтым не толькі трэба навучыцца жыць. Да абароны Незалежнасці трэба пастаянна быць гатовымі. 
Ужо да канца гэтага года будзе выдзелена мільярда грыўняў на абнаўленне ўзбраення і ваеннай тэхнікі. Цяпер перад вамі з Крэшчаціка прама ў зону АТА пройдзе калона новай, толькі закупленай або выпушчанай або адрамантаванай тэхнікі. Згодна з планам на пятнаццаты-сямнаццаты гады, на пераўзбраенне і абнаўленне ваеннай тэхнікі запланавана выдзеліць больш за 40 мільярдаў грыўняў. Гэта дазволіць мадэрнізаваць, закупіць новыя і паставіць у войскі самалёты, верталёты, баявыя караблі і катэры. 
І гэта толькі сціплы пачатак. Мы павінны, абавязкова павінны пастаянна ўмацоўваць нашу армію. Бо хто шкадуе грошай на сваё войска, будзе карміць чужое. 
Толькі коштам каласальных звышнамаганняў ўсяго народа зможам абараніць Незалежнасьць, жыццё і бяспеку кожнага, наша права свабодна жыць на сваёй украінскай зямлі. 

Па урачыстасці і уздыму свята Незалежнасці для нас, як Каляды. Таму што гэта і ёсць нараджэнне новай краіны. Украіны.
З Днём Незалежнасці вас, сябры! Слава Узброеным Сілам Украіны! Слава ўкраінскаму народу! Слава героям! Украіне — слава!