«Гістарычная місія малодшага саюзніка — ківаць і падтакваць у шматзначных месцах»

Пенсіянерска-дыктатарскі тандэм хацеў напужаць Захад ядзернымі боегалоўкамі, але чамусьці з гэтай геніяльнай задумы нічога не выйшла, піша ТГ-канал «Лісты да дачкі». Затое адказваць за ўсё яны потым будуць гэтак жа — ў тандэме.

Вы ж памятаеце, як два састарэлыя хаўруснікі шматзначна сустракаліся пару тыдняў таму на фоне ядзерных выпрабаванняў? А да таго, як сустрэцца яшчэ месяц нагняталі вакол сябе інтрыгу. Гэта ж яны не проста так сустракаліся. Гэта ж яны сустракаліся, каб паслаць у адкрыты космас сігнал: не падыходзь да мяне, я псіхічны.

І я хачу вам сказаць, што бывалі часы, калі гэтая інтрыга сапраўды магла б зрабіць уражанне. Але гэта было да таго, як свет паверыў, што так. Яны псіхічныя. Але зрабіў з гэтага непажаданую для саюзнікаў выснову.

Візіт Пуціна ў Мінск: што засталося за кадрам

Гэта я да таго, што ўчора амерыканцы дазволілі Украіне страляць па Расіі сваёй зброяй. І немцы таксама ўчора дазволілі. А да гэтага, калі я не збіўся з падлікаў, дазволілі яшчэ дванаццаць краін. Яны гэта, вядома, зрабілі з некаторымі выманнямі і абмежаваннямі. Але вы ж разумееце, што абмежаванні моцна залежаць ад іх трактоўкі тым бокам, што страляе. А калі абмежаванні будуць занадта моцна абмяжоўваць той бок, што страляе, то пра гэтыя абмежаванні можна і перадумаць.

Гэта значыць, уся вялікая інтрыга па нагнятанні вакол сябе шматзначнага кашмару зрабіла зусім не тое ўражанне, на якое яна была разлічана. Ну, псіхічны. І шо? А шо ты зробіш? Перавязеш свае боегалоўкі з месца на месца? Будзеш бухцець пра англасаксаў у сябе ў тэлевізары? Ну, давай. Бухці.

Таму што саюзнікам, можа, і ўдалося пераканаць здаровае чалавецтва ў тым, што яны псіхічныя. Я за ўсё здаровае чалавецтва вам сказаць не вазьмуся. Але, здаецца, здаровае чалавецтва думае, што яны не тыя псіхічныя, якія з «ружанькай» у руках, а тыя псіхічныя, якія ў шапачках з фальгі.

Прычым і пра малодшага саюзніка не забыліся. Учора міністр замежных спраў Літвы сказаў, што калі расійскія ракеты паляцяць у бок Украіны з Беларусі, то Украіна мае права адказаць туды, адкуль яны ляцяць. Гэта, вядома, сказаў міністр замежных спраў Літвы, а не дзяржсакратар ЗША. Але дазвол страляць па расійскай тэрыторыі заходняй зброяй таксама пачынаўся з Літвы.

«Уладзіміра Уладзіміравіча яны не дастануць, а сяго-таго — заўсёды калі ласка»

Хоць малодшы саюзнік нічога не зрабіў, так?  Проста адыграў сваю ролю на вялікай геапалітычнай арэне. У сэнсе, ківаў і падтакваў. Таму што гістарычная місія малодшага саюзніка ў шматпалярным свеце — ківаць і падтакваць у шматзначных месцах.

Каб падзяліць са старэйшым саюзнікам яго шчаслівую будучыню. Прычым у кагосьці гэтая шчаслівая будучыня можа наступіць нават раней. Вось калі раптам хто захоча паслаць сапраўдны зваротны сігнал, то зручней за ўсё сігналізаваць малодшым саюзнікам. Таму што ў Пуціна — Расія вялікая, а ў кагосьці — народная любоў і стабільнасць. І, колькі ты ні стымулюй гэтую народную любоў красаўцамі, яна ўсё роўна застаецца ў тым жа стабільным стане.