На пляцоўцы Talaka.by ідзе збор грошаў на другую кнігу Ярылы Пшанічнага

Паэт Ярыла Пшанічны не паспеў выдаць пры жыцці сваю другую кнігу, таму гэта вырашылі зрабіць ягоныя сябры.


Яны распачалі на грамадзянскай платформе Talaka.by збор грошаў для выдання вясёлай, вострасацыяльнай і багата ілюстраванай кнігі «Атамная лучына».Ярыла Пшанічны (сапр. Уладзімір Банько, 1.11.1973 – 19.04.2015) —– адзін з яркіх прадстаўнікоў беларускага паэтычнага, музычнага і мастацкага андэграўнду, удзельнік гуртоў і праектаў “Cage”, “Karaoke Vomit”, “Барадаты Грынвіч”, “Flowervill”, “Lucky Luck”, “Буслік супраць Кадука”, “Roomdark”, “Рацыянальная дыета”, “Generation Skweee”, “Князь Мышкін”, перформер-груп “Тэатр псіхічнае неўраўнаважанасці” і “Спецбрыгада афрыканскіх братоў”. Неаднаразова ўдзельнічаў у мастацкіх выставах, афармленні кніг і часопісаў.
У літаратуры Ярыла Пшанічны набыў вядомасць найперш тым, што асноўнай працоўнай мовай сваёй творчасці зрабіў “трасянку”, як часам іранізуюць — “трэцюю дзяржаўную мову Рэспублікі Беларусь”. Натуральна , гэтая з’ява знаходзіцца па-за межамі літаратурнай нормы, а вось Ярыла Пшанічны ўзяў ісвядома ўвёў яе ў літаратурны ўжытак. Сатырычныя, іранічныя і неа-сацартаўскія вершы на “трасянцы” ён спачатку друкаваў у анархісцкай газеце “Навінкі”, а пазней, у 2011 годзе, выдаў кнігу пад назвай “Пішчавыя лішкі”, унікальную ў кантэксце сучаснай беларускай літаратуры.

“Атамная лучына” — другая, пасмяротная кніга Ярылы Пшанічнага. Яна нашмат аб’ёмнейшая за першую, аздобленая графічнымі працамі аўтара і фотаздымкамі. Назву кнізе дала аднайменная паэма, над якой Ярыла Пшанічны працаваў на працягу 2010 – 2011 гг. Гэта сатырычны водгук паэта на экалагічныя праблемы сучаснасці, стылізаваная пад фальклор і фантастыку гісторыя пра тое, як “Янка марыў стаць атамшчыкам. Яго абразіў Нячысьцік Д’ябла, каб скрасці вялікі беларускі сакрэт, накіраваў у будучыню і ажаніў”. Іранізуючы і з галоўнага героя, і з неверагодных сітуацый, у якія ён трапляў, у эпілогу Ярыла Пшанічны паўстае найбольш удумлівым і сур’ёзным, а яго іронія набывае зусім “чорнае” адценне: “Спачатку народ / Крэміруем / А потым д’ябла/ Прэміруем”. Разглядаючы яшчэ папярэднюю кнігу Ярылы Пшанічнага, крытыкі зазначалі: “Так, блазенства і сур’ёзнасць, бяздумная радасць і горкі смутак — у жыцці зусім побач стаяць, і маюць уласцівасць вокамгненна трансфармавацца адно ў адно” (Міхась Южык, “Тэксты”, 2012, № 2).

Акрамя паэмы, у кнігу ўвайшлі вершы Ярылы Пшанічнага, якія пісаліся з 2000 па 2015 год і ў папярэдні зборнік не ўвайшлі. Яны таксама збольшага працягваюць сатырычна-іранічны кірунак, зададзены ў першай кнізе. Паэт, верны свайму анархісцкаму амплуа, працягвае сцябаць і беларусаў і замежнікаў, і ўладу і апазіцыю, і гопнікаў і інтэлігенцыю, і сябе асабіста, і, па вялікім рахунку, саму паэзію — калі, парадзіруючы заштампаванасць прыёмаў мастацкай вобразнасці, аўтар звяртаецца да трэш-эстэтыкі кшталту “Сонца градусам калоціць / Кулаком па галаве”. І магчыма, па вершах Ярылы Пшанічнага калі-небудзь будуць вывучаць нашую гісторыю – як па гэткім займальным навучальным дапаможніку…
Уклаў кнігу паэт і літаратуразнавец Віктар Жыбуль, а выдаць яе збіраецца выдавецтва “Галіяфы”.
Кніга будзе выдадзена аб’ёмам больш за 360 старонак на крэйдаванай паперы, у цвёрдай вокладцы, з вялікай колькасцю ілюстрацый, фотаздымкаў з перформансаў і літаратурных выступаў.
Меркаваны наклад – 300 асобнікаў.
Падтрымаць праект можна тут.
budzma.by