«Выраз «я за сябе не адказваю», можна зрабіць дэвізам расійскай палітыкі»

Тэлеграм-канал «Лісты да дачкі» ў звыклай для яго іранічна-эпісталярнай манеры прапануе новы дэвіз расійскай палітыкі — і ўнутранай, і знешняй, і ўсякай.

Учора ў Расіі спаборнічалі хто мацней прыстрашыць Літву. Ну Літва абвясціла, што праз еўрапейскія санкцыі часткова перакрывае расійскі транзіт у Калінінградскую вобласць. А пад гэтую забарону трапляе ўсё-ткі амаль палова расійскіх тавараў. Кожнаму зразумела, што такое нельга пакінуць без адказу.

Так у маім асабістым рэйтынгу самых пагрозлівых адказаў перамог нейкі абцяжараны дадатковай адказнасцю дэпутат Дзярждумы. Ён выказаўся ў тым сэнсе, што ў расійскіх уладаў цяпер развязаныя рукі і яны за свае дзеянні не адказваюць. Ці «не ручаюцца». Сутнасць увогуле не ў слове, а ў сэнсе.

І я вось лічу, што гэта значна лепш, чым казаць пра адэкватны адказ або пра тое, што яны пакідаюць за сабой права вырашаць праблему «любымі сродкамі». Адэкватным адказам, асабліва калі ён нават не асіметрычны, па цяперашніх часах наогул нікога не здзівіш. А «я за сябе не ручаюся», можна зрабіць дэвізам расійскай замежнай палітыкі. І ўнутранай. І наогул любой расійскай палітыкі. Таму што ён жа цалкам перадае яе сутнасць, сэнс і ўнутраны змест. Вось напісаць прама так на гербе, каб не паўтараць кожнаму паасобку.

Іншая справа, што ўсе гэтыя пагрозы адэкватных і ў чымсьці нават асіметрычных адказаў робяць усё меншае ўражанне. Прывыклі ўжо. А куды падзецца? І добра б яны не рабілі ўражанне на ястрабаў з Пентагона. Але яны ж не робяць уражанне і на Казахстан, які ў абразлівай форме адмовіўся прызнаваць АРДЛА. І на Малдову, якая ўвяла частковую забарону на расійскае тэлебачанне. І на Літву вось, у якой расійская Дума пагражала адклікаць незалежнасць яшчэ да ўсякіх літоўскіх забаронаў на транзіт.

А як тут зробіш патрэбнае ўражанне, калі ў цябе ўся аперацыя пайшла па плане? І чым даўжэй яна ідзе па гэтым плане, тым далей сыходзіць у рапсавыя палі адзіны саюзнік. Учора вось паказваў мірны кавалачак зямлі пасярод геапалітычных штармоў. Мабыць, гэта адпавядае ўзроўню ўяўленняў беларускіх улад аб стабільнасці. Ну, або аб тым, як адлюстроўваць стабільнасць, каб людзі не падумалі дрэннага. З поўдня падгарае, з захаду падмарожвае, але рапс, усё ж такі каласуе.