Невінаватыя. Лукашэнка і кампанія

Грамадства 13.02.2014

Жэстачайшая крытыка беларускай рэчаіснасці нязвыкла льецца на нас з вуснаў чыноўнікаў. Проста-такі новы трэнд у беларускім істэблішменце - укусі беларускую эканоміку!

Прэм'ер Міхаіл Мясніковіч раптам занепакоіўся песімізмам ў вёсцы. Вось 20 гадоў усё было добра і цудоўна, а зараз раптам паглядзеў і выявіў, што там, аказваецца, зусім нявесела і зусім не ружова.
Герой Беларусі Пётр Пракаповіч (я ўжо заблытаўся ў ягоных пасадах ), гледзячы ў вочы вярхоўнаму галоўнакамандуючаму, раскрытыкаваў айчыннае машынабудаванне. Аказваецца, яно не канкурэнтаздольна. Яшчэ ўчора нас паілі казкамі пра поспехі айчыннага вытворцы, пра тое, якое шчасце найшло на нас, таму што Беларусь захавала свае прадпрыемствы. А цяпер на табе! Прадаваць беларускія трактары няма ніякай магчымасці. Бо раптам адкрылася ісціна - яны неканкурэнтназдольныя і нікому не патрэбныя.
Нават улюбёнец інтэлігенцыі, пасол РБ у Францыі Павел Латушка і той, выступаючы па ОНТ, не прамінуў штурхнуць айчынную прамысловасць - маўляў, тэхніка нічога не вартая , ламаецца нават на прэзентацыях. Сказаў г -н амбасадар і грэбліва так, па - парыжску, усміхнуўся.
Але што з Латушкі возьмеш, ён у нас даўно галоўны еўрапеец!

Вось толькі адкуль у чыноўнікаў столькі імпэту ў выкрыцці таго, што яшчэ нядаўна імі ж называлася няйначай як «беларускім эканамічным цудам»?

Адказ ляжыць на паверхні. Эканамічныя паказчыкі зноў пачынаюць набліжацца да небяспечнай рысы, за якой чарговы абвал... Выразнай праграмы па выхадзе з крызісу як не было, гэтак і няма дасюль. Маўклівую, але ад таго не менш суровую народную незадаволенасць адчуваюць нават у Драздах. Адпаведна, на парадку дня востра стаіць пытанне: «Хто вінаваты?» І з улікам сур'ёзнасці сітуацыі зразумела, што банальнай адстаўкай справа гэтым разам можа і не абмежавацца. Узбуджэнне крымінальнай справы па факце правалу мадэрнізацыі «Віцебскдрэва» даказвае - паляванне на стрэлачнікаў пачалося.

І вось, першыя асобы краіны заняліся перакідваннем адказнасці адзін на аднаго.

Такім чынам, хто ж вінаваты?

Лукашэнка, вядома ж, не вінаваты. З ім звязаны толькі перамогі (вунь і Домрачавай ён таксама дапамог), поспехі і прарывы. Паразы, крызісы і абвалы - гэта ўсё іншыя. Гэта аксіёма, на якой будуецца палітычная, эканамічная і сацыяльная сістэма Беларусі.

Калі цар ні пры чым, тады попыт з баяраў.
Сам Аляксандр Рыгоравіч ўжо даўно і планамерна забівае ў масавую свядомасць, што народу жывецца хрэнова выключна па іх віне. Вось толькі быць ахвярным ягнём на алтары ўсебеларускай стабільнасці ніхто з шматлікай світы ППРБ быць не хоча. Пацярпець, калі вярхоўны галоўнакамандуючы прапясочвае на ўсю краіну, - гэта адно, а вось на нары загрымець - гэта ўжо зусім іншая драматургія...
І тут пачынаецца цырк. Лукашэнка ківае на прэм'ера, той на міністра, гэты на губернатараў, тыя, у сваю чаргу, на адказных за збыт прадукцыі ... І ўсе як адзін: «Не вінаватая я, ён сам прыйшоў». Без сарказму на гэта глядзець немагчыма.

Састарэлы дзядзька і яго нязменная світа, якія вось ужо 20 гадоў невылазна кіруюць усімі працэсамі, якія адбываюцца ў межах РБ, не ў стане прызнаць відавочнае: сённяшняя сітуацыя - гэта прамы вынік іх дзеянняў і яго палітыкі. І замест гэтага, калі ў чарговы раз запахла смажаным, нам, у надзеі на «піпл схавает», уцюхіваюць байку «пра белага бычка і шэрага ваўка»...

На самой справе без розніцы, каго прызначаць стрэлачнікам. На хранічна «невінаватую» уладу ў краіне, дзе прозвішча старшыні Цэнтральнай выбарчай камісіі вось ужо шмат гадоў з'яўляецца сімвалам «сумленнасці і транспарэнтнасці», гэта ніяк не паўплывае.
Анджэй Пачобут, Хартыя'97