Работнікі «Белкалію»: «Мы не хочам карміць дзяржаву, якая за нашы грошы нас б'е»

Сябра стачкама, электраслесар Сяргей Казелька быў затрыманы ў Менску 6 верасня. Абставіны ягонага затрымання невядомыя. Незадоўга да таго, што здарылася Сяргей распавёў "Салідарнасці" пра тое, як прыняў пастанову аб страйку пасля прэзідэнцкіх выбараў.

— Сям'я мяне падтрымала. Усім надакучыла такое жыццё. выйдзеш у краму — апынешся невядома дзе. Надакучыла баяцца. Так любога могуць схапіць.

...Дзякуй Богу, грошы не самае галоўнае ў жыцці. Цябе могуць арыштаваць пад надуманай падставай і пасадзіць ні за што. Мы не хочам карміць дзяржава, якое потым за нашы грошы нас б'е.

Па словах Сяргея Казелькі, кіраўніцтва хацела ўзяць тлумачальную, па якой прычыне ён не ходзіць на працу. Ён пагадзіўся і прапанаваў накіраваць афіцыйны запыт у стачком. Да гэтага часу дакумент не атрыманы.

Дарэчы, Сяргей знаходзіцца ў «Белхімпрафсаюзе», які не падтрымаў стачку. Да затрымання ў Мінску Сяргею пастаянна тэлефанавалі з салігорскай міліцыі:

— Кажу: дасылайце позву, калі ласка, будзем гутарыць. Па парадку хадзіў у АБЭЗ. Хацелі пагаварыць наконт стачкі, я адмовіўся: 27-ы артыкул Канстытуцыі. Размова спынілася.

З Анатолем Бакуном (сустаршынёй стачкама «Беларуськалія») таксама хацелі пагутарыць, потым заламалі рукі і далі 15 сутак. Цалкам можа быць, што і мая гутарка так скончыцца. Толя перахварэў каранавірусам, у яго хворыя лёгкія, суддзя без увагі гэта пакінуў...

Нядаўна аўтамабіль Сяргея забрала ДАІ.

— Ехаў, спынілі, адразу сказалі, што ў мяне падроблены він-нумар. Потым-што ў мяне няма страхоўкі. Хоць страхоўка ў мяне электронная, прабіваецца за пяць хвілін. Забралі машыну на штрафстаянку. Звярнуўся ў пракуратуру, чакаю адказ.

Сяргей кажа, што на ўсіх, хто падтрымаў стачку, кіраўніцтва ціснула. Даходзіла нават да таго, што людзям раздавалі анкеты з пытаннямі аб тым, як яны ставяцца да дзеючай улады. Прычым гэтыя анкеты былі не ананімныя, з указаннем табельнага нумару.

— Было і такое, што людзі са стачкама знікалі, пераставалі адказваць на званкі, не выходзілі на сувязь. Адзін чалавек — вы памятаеце гэтую гісторыю — збег з туалета ў КДБ, зараз ён у Украіне.

— У прыбіральні Салігорскага КДБ няма рашотак на акне?

— Мы ездзілі паглядзець: няма рашотак ў прыбіральні на другім паверсе. Адтуль можна сысці. Для нашага калегі двухмятровы бетонны плот не быў перашкодай — ён спартыўны хлопец.

Сяргея радуе салідарнасць і падтрымка неабыякавых: у офіс Беларускага Незалежнага прафсаюза, пад дахам якога збіраецца стачком «Беларуськалія», людзі прыносяць ваду, гарбату, каву, паперу для друку. Нават бліны пякуць для стачачнага камітэта.

Калега Сяргея слесар першага рудаўпраўлення Аляксандр Новік лічыць, што зараз той гістарычны момант, калі кожны з нас можа паўплываць на сітуацыю.

— Стачка — гэта лепшы варыянт для неабыякавых людзей, рабочых. Кожную раніцу я прачынаюся з думкай, што магу зрабіць карыснага для нашага агульнага справы. Увечары даю сабе справаздачу. Авангард руху ў сталіцы і ў абласных гарадах, нам проста трэба рабіць сваю справу ў Салігорску, — кажа Аляксандр.

Страйкам не валодае інфармацыяй, колькі чалавек прымае ўдзел у італьянскай забастоўцы на «Беларуськаліі». Ва ўсіх членаў стачачнага камітэта заблакаваны ўваход на прадпрыемства.

— Па маёй інфармацыі на першым рудаўпраўленні толькі тры комплексы з 19 выканалі план па рудзе за жнівень.

Італьянская забастоўка праходзіць такім чынам: людзі адмаўляюцца прыступаць да працы, спасылаючыся на патрабаванні па ахове працы і бяспекі. У шахце шмат парушэнняў, па якіх можна адмовіцца ад працы да іх ліквідацыі — тлумачыць Аляксандр Новік у інтэрв'ю "Салідарнасці".

— Усё так дрэнна з тэхнікай бяспекі на "Белкаліі"?

— Так, — пацвярджае ён.

Яго калега па стачцы Сяргей Казелька кажа:

— Абсталяванне зношанае, у многіх няма асабістых інструментаў для працы. Напрыклад, электрыкам даводзіцца выкарыстоўваць падручныя сродкі, а па інструкцыі гэта не пакладзена.

Па словах Аляксандра Новіка, італьянская забастоўка змушае кіраўніцтва прадпрыемства купляць новыя інструменты і запчасткі. Як і іншыя сябры стачкама, Аляксандр адчувае прэсінг з боку кіраўніцтва "Беларуськалія" і міліцыі.

— Мой начальнік патэлефанаваў і сказаў, што вымушаны быў напісаць дакладную за тое, што я не выйшаў на працу. Бачыў фота загаду, у якім пазначана: будзе звольнены за здзяйсненне працяглага прагулу.

Аляксандр складаецца ў Незалежным прафсаюзе гарнякоў, таму пытанне пра яго звальненне будзе вырашацца на савеце прадстаўнікоў НПГ. Сустаршыні страйкама Анатоля Бакуна звольнілі без гэтай працэдуры, так як ён не з'яўляўся членам прафсаюза.

— Калі мне тэлефануюць з РАУС, я кажу, што дрэнная сувязь і кладу слухаўку — кажа Аляксандр.

Ён адчувае падтрымку сям'і: жонкі, бацькі і мамы.

— Маральна я адчуваю сябе лёгка, таму што праўда на нашым баку. Абараняць хлусня значна складаней. Я гляджу ў люстэрка і бачу там чалавека, і мне ад гэтага добра, - усміхаецца суразмоўца "Салідарнасці".

Усе людзі, якія ўдзельнічаюць у стачцы, адчуваюць ціск, кажа Аляксандр.

— Тэлефануюць бацькам, сваякам, кажуць: хай ваш муж або сын адумаецца, няхай выходзіць на працу, мы ўсё даруем. Яны называюць гэта словам "амністыя". Хто выходзіць, пачынаецца адразу: тлумачальная, пазбаўленне прэміі аж да звальнення.