«Мы не пойдзем на кампраміс і не спынімся. Працягнем да перамогі, іншага выбару ў нас няма» — Нетаніягу

14 студзеня спаўняецца сто дзён з моманту нападу тэрарыстаў ХАМАС на Ізраіль. Прамова прэм'ер-міністра Біньяміна Нетаніягу на прэс-канферэнцыі ў комплексе «Кірыя» ў Тэль-Авіве.

Грамадзяне Ізраіля!

Добрага вам тыдня.

Сёння споўнілася 100 дзён з дня пачатку вайны, 100 дзён з таго жахлівага дня, калі былі забіты і выкрадзены нашы грамадзяне. Мы працягнем вайну да канца —  да поўнай перамогі, працягнем, пакуль не дасягнем усіх нашых мэт: ліквідацыі ХАМАСа, вяртанні ўсіх нашых выкрадзеных і гарантыі таго, што Газа ніколі больш не будзе ўяўляць пагрозу Ізраілю.

У норах забойцаў у Газе нашыя байцы знайшлі асобнікі гітлераўскай кнігі «Майн кампф». У адным з дамоў у сектары Газа яны знайшлі планшэт з партрэтам Гітлера, які належыць дзяўчынцы, у якасці экраннай застаўкі. Нездарма канцлер Нямеччыны Шольц пасля прагляду жудасных кадраў разні 7 кастрычніка сказаў: «ХАМАС — гэта новыя нацысты».

Учора я размаўляў з канцлерам Шольцам і падзякаваў яму за гатоўнасць Германіі скіраваць дэлегацыю ў Гаагу, каб дапамагчы развянчаць гнюсную хлусню. Але заўважце ўсю глыбіню абсурду і крывадушнасці: прыхільнікі новых нацыстаў смеюць абвінавачваць нас у генацыдзе! Каго яны падтрымліваюць? Забойцаў, гвалтаўнікоў, галаварэзаў, тых, хто спальвае немаўлят?! Якое нахабства, якая ганьба!

Міжнародны суд: яшчэ адна пустая структура

Дзяржава Ізраіль, ЦАХАЛ і нашыя сілы бяспекі вядуць вайну, больш справядлівай за якую няма, супраць монстраў ХАМАСа, супраць новых нацыстаў.

Міжнародная кампанія па дыскрэдытацыі не звяжа нам рукі і не аслабіць нашай рашучасці змагацца да канца, бо нешта змянілася ў гісторыі нашага народа.

Тое, што адбылося 7 кастрычніка, больш не паўторыцца. Гэта наша місія. Гэта наш абавязак.

Заўтра мы прадставім бюджэт, які забяспечыць працяг вайны: больш грошай на бяспеку, куды больш. Больш ільгот і падарункаў рэзервістам, сем'ям, індывідуальным прадпрымальнікам, усім, хто нясе цяжар вайны. Больш дапамогі для вяртання эвакуіраваных у родныя дамы і аднаўлення пасёлкаў і кіббуцаў.

Грамадзяне Ізраіля, мы ідзем да перамогі і не спынімся, пакуль яе не даб'емся. Я ведаю, што ёсць тыя, хто падвяргае гэта сумневу, і я не ў іх ліку. Я чую вас і ведаю, што вы, грамадзяне Ізраіля, таксама не ў іх ліку. Мы пойдзем разам да канца. Я веру ў наш народ, у нашых байцоў і камандзіраў і ведаю, што пасля разні 7 кастрычніка мы не пагодзімся на меншае, чым поўная перамога.

75 гадоў пасьлядоўнай адмовы ад міру. Дык за што змагаюцца палестынцы?

Я кажу гэта ад вашага імя ўсім сусветным лідарам, з якімі маю зносіны: мы не пойдзем на кампраміс і не спынімся. Працягнем да перамогі, іншага выбару ў нас няма.

Я чуў, як каментатары ў студыях тлумачылі, што гэта немагчыма, у гэтым няма патрэбы. Дык вось, і я, і вы сцвярджаем: гэта магчыма, гэта неабходна, і мы гэта зробім.

За апошнія некалькі тыдняў мы даказалі ХАМАСу і "Хізбалле", што кожны тэрарыст заслугоўвае смерці, дзе б ён ні знаходзіўся. Мы працягваем знішчаць мноства тэрарыстаў, і робім гэта двума спосабамі: з дапамогай магутных ваенных дзеянняў, падчас якіх ужо знішчыла большасць батальёнаў ХАМАС, і з дапамогай аперацый па зачыстцы, каб знішчыць тэрарыстаў, якія застаюцца над зямлёй і пад ёй. Гэтыя дзеянні патрабуюць часу.

Некалькі дзён таму я сустрэўся з дзяржсакратаром Блінкенам. Я падзякаваў яму за амерыканскую дапамогу і падкрэсліў: мы пачалі гэтую вайну пасля таго, як яны зладзілі нам разню. Мы не спынімся, мы не супакоімся на дасягнутым, мы працягнем, пакуль не знішчым ХАМАС і не вернем нашых выкрадзеных. І яшчэ я сказаў яму, што гэта не толькі наша, але і ваша вайна.

І яшчэ я дадаў, што ні на секунду не забываю, што апроч вайны ў Газе, апроч вяртання выкрадзеных і вяртання грамадзян у свае дамы як на поўначы, так і на поўдні, у нас ёсць пастаянная экзістэнцыйная місія — не дапусціць атрымання Іранам ядзернай зброі. Гэта мая місія, гэта наша місія, і я сказаў дзяржсакратару Блінкену: «Гэта таксама павінна быць вашай вышэйшай місіяй».

«Мір на Блізкім Усходзе настане тады, калі арабы будуць любіць сваіх дзяцей мацней, чым яны ненавідзяць габрэяў»

Грамадзяне Ізраіля, мы перажываем час нацыянальных выпрабаванняў. Мы змагаемся не толькі за аднаўленне нашай бяспекі зараз, мы змагаемся за тое, каб забяспечыць бяспеку для будучых пакаленняў. Гэтая вайна спаганяе з нас высокую цану. На мінулым тыдні мы страцілі падпалкоўніка Роі Йосефа Мардэхая, камандзіра з брыгады «НАХАЛ», які сышоў добраахвотнікам ваяваць у сектары Газа. 16 гадоў таму Роі перажыў напад тэрарыстаў на іерусалімскую ешыву «Мерказ ха-раў», калі былі забітыя восем яго сяброў. У яго засталася жонка Нета і маленькая дачка Оры.

Оры яшчэ не паспела нічога даведацца пра свайго бацьку, яго добраахвотніцкі дух, яго смеласць і адданасць сіянісцкім ідэалам, якімі ён быў натхнёны.

Бацька Роі, Элі, падчас цырымоніі развітання сказаў: «Кажуць, што Усявышні забірае найлепшых. Але забірае не Ён, а яны аддаюць саміх сябе». Ахвяра, прынесеная Роі і нашымі загінулымі воінамі, якія праявілі ў баях найвышэйшую мужнасць — сведчанне той цяжкай цаны, якую ўсе мы, дзяржава і народ, плацім за тое, каб жыць у сваёй краіне і вярнуць выкрадзеных. Я абдымаю братоў і сясцёр — сем'і, якія смуткуюць. Нашы загінулыя героі, абаронцы радзімы, аддалі за яе самае дарагое — сваё жыццё.

Я абдымаю сем'і выкрадзеных, з якімі мы з жонкай увесь час сустракаемся. Гэта асабістыя сустрэчы, якія раздзіраюць сэрца. Мы абдымаем і выслухоўваем іх. Мы глядзім на фотаздымкі іх блізкіх, гэта і нашыя блізкія. Я даў ім дакладнае абяцанне і паўтараю яго: я не адмаўляюся ні ад кога. Наш абавязак вярнуць усіх дадому.

Я абдымаю параненых, якія з найвысокай мужнасцю перамагаюць боль. Кожны з нашых байцоў і камандзіраў — сапраўдны герой, які рызыкуе сваім жыццём, каб аднавіць бяспеку нашай краіны і вярнуць грамадзян у свае дамы. Так і будзе.

Разам будзем змагацца, і, з божай дапамогай, разам пераможам».