Лілія Уласава: пра гора горкае і пра тое, калі вызваляць Бабарыку

Беларуская турма — жорсткае месца... Тэрміны не адэкватныя дзеянням... Тваё гора накладаецца на іншыя, іншыя — на тваё, і ты раствараешся ў гэтым горы і негатыве, расказала сябра Каардынацыйнай рады Лілія Уласава, перадае «Свабода»

Сябра прэзідыуму Каардынацыйнай рады Лілія Уласава ў інтэрв’ю расійскаму тэлеканалу «Дождь» расказала пра падрабязнасці сустрэчы з Аляксандрам Лукашэнкам у СІЗА КДБ і пра ўмовы зняволення.

Была дамоўленасць пра канфідэнцыйнасць размовы, але паколькі іншыя ўдзельнікі пра яе расказваюць у СМІ, Уласава вырашыла таксама не маўчаць. «Свабода» падае асноўныя цытаты з размовы.

Падумала, што гэта двайнік, а не Лукашэнка

Я спачатку не паверыла, што гэта Аляксандр Рыгоравіч, што гэта прэзідэнт прыйшоў. Я думала, што гэта двайнік, розыгрыш. Праз 10 хвілін мы ўсе сталі прыходзіць у сябе і зразумелі, што гэта прэзідэнт, асобы, якія яго суправаджаюць. Стала зразумела, што нешта адбываецца звышнатуральнае.

Што гаварыў пра Канстытуцыю

Аляксандр Рыгоравіч заявіў, што хацеў бы абмеркаваць новую Канстытуцыю і хацеў пачуць нашу думку, але ніхто не быў гатовы. Віктар Бабарыка сказаў пра асноўныя палажэнні — прыватную ўласнасць, падзел уладаў. Аляксандр Рыгоравіч стаў каментаваць, выказаўся супраць прыватнай уласнасці.

З таго, што я памятаю, было сказана, што прэзідэнцкі тэрмін будзе абмежаваны двума тэрмінамі, што ён на наступных выбарах удзельнічаць не будзе, а цяпер яму патрэбны час для рэформаў.

Рэформы будуць ісці, Канстытуцыя будзе прынятая, будуць новыя выбары. Гучаў тэрмін праз два гады, потым лета наступнага года, што тады будзе прынятая Канстытуцыя і пройдуць выбары.

Лукашэнка абяцаў працягнуць «дыялог» у Палацы Незалежнасці

Лукашэнка не праяўляў эмпатыі, але і не праяўляў негатыву. Казаў: «Я бачу, што вы любіце Беларусь гэтак жа, як і я». Размова скончылася тым, што ён сказаў, што наступны раз я вас запрашу ў Палац Незалежнасці для працягу дыялогу.

Не давалі піць і есці

З чатырох з паловай гадзін 30–40 хвілін гаварылі зняволеныя, астатні час — Аляксандр Рыгоравіч. Я ўжо пры канцы размовы амаль траціла прытомнасць. Мяне прывезлі ў КДБ у 6:30 раніцы, я не выпіла ані глытка вады, нічога не з’ела. А завяршылася гэта ў 15:30. Мае калегі таксама... Усе хацелі ў туалет. Вады не было. Энергетыка Аляксандра Рыгоравіча моцная такая, для знясіленых турэмным зняволеннем людзей гэты было моцнае выпрабаванне.

Пра ўмовы вызвалення Бабарыкі

Я спадзяюся, што людзей павінны вызваліць. Але ў мяне ўражанне, што не ўсіх, напэўна. Для Віктара Бабарыкі былі агучаныя канкрэтныя ўмовы выхаду. Я, напэўна, не маю права гаварыць. Я думаю, што Максіма Знака павінны выпусціць найбліжэйшым часам, а Ціханоўскага, Калеснікаву і Бабарыку — не. Максім Знак праект Канстытуцыі напісаў, свае заўвагі.

Пра цяжкія ўмовы зняволення

За паўтара месяцы здароўе сапсавалася. Спрабую аднавіцца, пачала лячэнне. Пакуль галаўныя болі не праходзяць. Беларуская турма — жорсткае месца. Апошнія тры тыдні сядзела ў камеры, дзе 10 чалавек. Невялікі пакой, у якім усе кураць. Я не курыла і ад гэтага вельмі пакутавала. Невыносныя ўмовы існавання. Псіхалагічна цяжка — жанчыны плачуць, сварацца, часам бойкі адбываліся. Важна ў такой сітуацыі захаваць баланс. Паколькі я медыятар і знаёмая з псіхалогіяй, я магла садзейнічаць людзям, супакойваць іх.

Гора горкае ў турмах. Тэрміны не адэкватныя дзеянням. Я ўвогуле не разумела, за што сяджу. Я нічога не здзяйсняла. Тваё гора накладаецца на іншыя, іншыя — на тваё, і ты раствараешся ў гэтым горы і негатыве. Адзіная думка — не здацца, трымацца. Нават калі ціск зашкальваў, я імкнулася захаваць здаровы сэнс. У 67 гадоў я перажыла наймацнейшы стрэс.