Адміністрацыя калоніі жанчынам — вы тут ніхто!
Рэдакцыя сайта "Гомельская Вясна" сустрэлася з былой зняволенай гомельскай жаночай папраўчай калоніі №4, якая на ўмовах ананімнасці пагадзілася распавесці аб умовах тутэйшага ўтрымання.
— Колькі разоў за час вашага знаходжання ў калоніі яе наведвалі прадстаўнікі грамадскіх арганізацый?
— Цяжка сказаць, былі гэта прадстаўнікі ГА ці ж дзяржструктур, але некалькі разоў калонію наведвалі невядомыя камісіі, якія ў асноўным кантралявалі наша харчаванне, у прыватнасці наведвалі сталовую. З намі члены камісіі не сустракаліся, адміністрацыя нам нічога не тлумачыла. Думаю, наведвання былі для "галачкі", для паляпшэння статыстыкі.
— З'явілася інфармацыя, што ў месцах пазбаўлення волі, у тым ліку і ў жаночай калоніі №4 Гомеля, зроблены еўрарамонт, устаноўлены бідэ і іншыя атрыбуты цывілізацыі?
— У мяне быў маленькі тэрмін, таму я яго адбывала ў старым блоку. У каго вялікія тэрміны, тых вызначаюць у новы блок, там сапраўды зроблены рамонт, устаноўлены шклопакеты, але гэта ўсё для так званай "паказухі". У калоніі 20 атрадаў, у кожным каля 120 жанчын, тут адбываюць пакаранне каля 2-х тысяч зняволеных. У старых блоках ўмовы дакладна не для жанчын — ложкі ў два ярусы, тры прыбіральні на ўсіх, прычым нічым не загароджаныя, проста, дзірка на падлозе. Душ раз у тыдзень. Думаю, новы блок з шклопакетамі пабудаваны менавіта для такіх камісій, пра якія вы пытаецеся, каб б вадзіць туды і паказваць. Аб "бідэ" ў новым блоку я нічога не чула...
— Што ў дачыненні да харчавання, медабслугоўвання?
— Цяжка сказаць. Запомніўся чай, пусты суп і яшчэ раз суп. Часам бывалі катлеты і рыба. Для прадуктовых перадачаў з волі, адміністрацыя ніякіх перашкод не чыніць. Меддапамогу аказвалі, бывала закруціцца галава, таблеткі давалі...
— Як было з працай?
— Я працавала, калі можна так назваць бясплатную працу, швяёй (смяецца).Сшывала штаны спецадзення.
— Не магу не задаць пытанне, ці ўжываўся ў дачыненні да зняволеных фізічны гвалт з боку адміністрацыі?
— Выпадкі бывалі. Напрыклад, за дробную правіну асуджанай, увесь наш атрад зімой у мароз паставілі на вуліцы, ведаючы пра тое, што ўсе былі ў душы, памылі галовы. Акрамя як катаванні, такую працэдуру цяжка назваць.
— Што скажаце ў дачыненні да заяў пра ўмовы ўтрымання ў турмах і калоніях, якія практычна такія ж, як і ў Арміі?
— Такое могуць сказаць тыя, хто ніколі тут не быў ці ж тыя, хто сядзіць тут пастаянна, у каго на волі нікога няма і каму няма куды адсюль сыходзіць, у каго жыццёвы прынцып "скраў, выпіў, у турму". Той, хто выпадкова сюды трапляе, стараецца як мага хутчэй выбрацца з гэтага пекла. Адміністрацыя тут пастаянна зневажае зняволеных, кажучы — жанчыны на свабодзе, а вы тут ніхто, вы крымінальніцы!
— Як складваліся адносіны з другімі асуджанымі?
— У прынцыпе, ніякіх фізічных разборак не было, усе ведаюць, што будуць пакараныя абодва бакі канфлікту. Часам бывалі правакацыі з боку тых, у каго вялікія тэрміны, адна бабуля, уся ў "масцях", напярэдадні майго ўмоўна-датэрміновага вызалення правакавала мяне, даставала пытаннямі, чаму я раблю насценгазету?
ДАВЕДКА: дадзенае інтэрв'ю арганізавана ў сувязі з заявамі Алены Красоўскай-Каспяровіч, кіраўніка праваабарончай арганізацыі «Платформа інавэйшэн», якая параўнала ўмовы ўтрымання ў беларускіх турмах і лагерах з умовамі ў беларускай Арміі.