Брат Нямцова пра забойства: Заказчык — Пуцін
Стрыечны брат Барыса Нямцова, сацыёлаг і палітычны эксперт Ігар Эйдман, ускладае на расійскія ўлады і асабіста на прэзідэнта дзяржавы Уладзіміра Пуціна прамую адказнасць за забойства свайго сваяка і аднаго з лідараў апазіцыі.
Вось што Ігар Эйдман сказаў у інтэрвію Радыё Свабода:
«Скажыце самі, ці набяруцца нахабства нейкія ўмоўныя ворагі Нямцова — дапусцім, яраслаўскія карупцыянеры, якіх ён выкрываў, ці нейкія яго асабістыя ворагі —
арганізоўваць забойства сусветна вядомага чалавека?
Няўжо яны не разумеюць: калі б такое адбылося, то ўся паліцыя і спецслужбы былі б кінутыя на іх пошукі, каб прад’явіць гэтых людзей ўсяму свету і адмазаць ўладу ад гэтага злачынства? Вядома,
яны б пабаяліся гэта зрабіць! У Расіі вялікая палітыка даўно прыватызаваная уладай і Пуціным канкрэтна, яна цалкам знаходзіцца пад дзяржаўным кантролем. І вялікі палітычны тэрор — гэта
частка вялікай палітыкі. І безумоўна, ніхто не адважыўся б лезці ў гэтую гэтак важную для ўлады вобласць, якую яна гэтак ахоўвае».
А чым Пуціну перашкаджаў Нямцоў? Нямцоў у апошнія гады — фармальна палітык рэгіянальнага ўзроўню, дэмакратычнага руху ў Расіі фактычна не існуе як адзінай арганізацыйнай сілы…
Ігар Эйдман: У мяне ёсьць такая вэрсія: апошняй кропляй стала тое, што Бора ў адным з нядаўніх інтэрвію назваў Пуціна вядомым нецэнзурным словам, якое я паўтараць не буду. Для такіх людзей, як Пуцін, з крымінальнай мысленьнем, такія словы часам нават важней, чым канкрэтныя справы. Пахан ня можа дазволіць, каб яго вербальна гвалтавалі, у адваротным выпадку ён перастае быць аўтарытэтам і сам ператвараецца ў «апушчанага». Яму трэба тэрмінова рабіць нейкія дзеянні, каб прадэманстраваць братве: ніхто тут не смее нешта супраць яго вякаць. Калі Бора сказаў гэта, у мяне першая была думка (такая ж, мабыць, як і ў яго мамы, хоць я з ёй не размаўляў на гэты конт) — яго могуць забіць. Ён вымавіў менавіта тое, што можа гэтых людзей (я маю на ўвазе нашу ўлада) прывесці да самых радыкальных дзеянняў.
Другое. Барыс, і ён пісаў пра гэта адкрыта, апошнім часам рыхтаваў даклад «Пуцін і вайна». Гэта вельмі важны момант.
Таму што ранейшыя даклады — там пра Пуціна, якія ў яго яхты і г. д., колькі яны крадуць — гэта ўсё для прэзідэнта глупства: народ у нас прывык да карупцыі, да раскошы, у якой
купаюцца чыноўнікі, гэта асабліва нікога не хвалюе.
Але тут ёсць іншы момант: збор інфармацыі, якая выкрывае агрэсію, ваенныя злачынствы Пуціна на Украіне. Пуцін ж працягвае пудрыць мазгі ўсяму сьвету, сцьвярджаючы, што не нясе адказнасці за тое,
што адбываецца ва Украіне.
Як крычаў кішэннік ў фільме «Месца сустрэчы змяніць нельга»: «Кашалёк, кашалёк… Які такі кашалёк?» так і тут: «Войскі, войскі … Якія
войскі? Мы тут нічога не ўводзім…» І Пуціну было б вельмі непрыемна, калі б ён наступны раз дзе-небудзь пачаў казаць, што няма ў нас ніякіх войскаў на Украіне, а які-небудзь
заходні партнёр па перамовах яму ў нос тыцнуў бы кніжкай Нямцова — дзе падрабязна ўсё выкладзена, якія часткі ўдзельнічаюць у вайне, можа быць, нават прозвішчы камандзіраў. Безумоўна, для
Пуціна гэта ў асабістым і ў палітычным планах вельмі небяспечная рэч, не параўнальная з іншымі дакладамі, якія рабіў Борыс.
І трэцяя прычына — прагматычная. У мінулым годзе пачалася, па сутнасці, дзіўная вайна з Украінай, і новая «халодная вайна» Расіі з Захадам. А калі краіна ўвязваецца ў вайну, то задача ўлады, задача дыктатара — ператварыць яе ў адзіны ваенны лагер, які змацаваны жорсткай дысцыплінай і страхам, каб ніхто не адважыўся супраць дыктатара, супраць іерархіі неяк выступаць. Дэманстрацыйнае забойства Барыса ў цэнтры Масквы кажа пра тое, што, цалкам верагодна, такім чынам Пуцін дае сігнал насельніцтву: кожны, хто падыме зараз бузу, будзе проста знішчаны, вынішчаны. Яму трэба тэрарызаваць грамадства, заразіць яго страхам і згуртаваць вакол свайго трона.