У дачыненні да віцяблян, што просяць прытулку ў амбасадзе Швецыі, распачата міліцэйская праверка

У дачыненні да Віталя і Уладзіслава Кузнечыкаў з Віцебска, якія з 11 верасня знаходзяцца на тэрыторыі амбасады Швецыі, ідзе праверка па факце нападу на супрацоўнікаў міліцыі. Яна пачалася пасля стрыма, які Уладзіслаў Кузнечык зрабіў з тэрыторыі дыпмісіі. Пра гэта TUT.BY паведаміла афіцыйны прадстаўнік УУС Віцебскага аблвыканкама Вольга Шкуратава.


У дачыненні да жыхароў Віцебска-47-гадовага Віталя Кузнечыка і яго 29-гадовага сына Уладзіслава вядзецца адміністрацыйны працэс па факце іх удзелу ў несанкцыянаваных масавых мерапрыемствах, а таксама праверка па факце нападу на супрацоўнікаў міліцыі.
— Уладзіслаў Кузнечык правёў з тэрыторыі амбасады Швецыі стрым, у якім распавёў, што баіцца пераследу з боку праваахоўнікаў за ўдзел у мітынгу ў Віцебску 6 верасня. Пасля гэтага супрацоўнікі міліцыі дэталёва прааналізавалі наяўныя ў іх відэа- і фотаматэрыялы з месцаў падзей. У тым ліку яны выкарыстоўвалі матэрыялы са СМІ і сацсетак, — паведаміла Вольга Шкуратава.
Міліцыянты зрабілі пакадравы прагляд і аналіз запісаў.
— Адноўлена ланцужок падзей, якая прывяла да таго, што ў дачыненні да Віталя Кузнечыка ўжылі фізічную сілу і спецсродкі, — адзначае афіцыйны прадстаўнік УУС. — Устаноўленыя факты нападу бацькі і сына на супрацоўнікаў міліцыі. Матэрыялы накіраваны для праверкі ў Следчы камітэт.
Нагадаем, у пятніцу жыхары Віцебска Віталь і Уладзіслаў Кузнечыкі прыйшлі да амбасады Швецыі ў Мінску, каб папрасіць палітычнага прытулку. Дзверы ім не адчынілі, спаслаўшыся на тое, што ў амбасадзе не даюць палітычнага прытулку. Тады бацька і сын пераскочылі праз плот.
З той пары мужчыны знаходзяцца на тэрыторыі амбасады —у чаканні вырашэння сітуацыі. Па іх словах, у пасольстве іх забяспечылі ўсім неабходным: ежай, спальнымі месцамі.

Раней Віталь і Уладзіслаў распавялі, што 6 верасня ў Віцебску ўдзельнічалі ў акцыі пратэсту, удзельнікаў якой жорстка затрымлівала міліцыя. Кузнечыкам удалося пазбегнуць затрымання, але з тых часоў яны хаваліся.
— Мы сышлі, але разумелі, што можа быць пераслед, — казаў Уладзіслаў. — Усе — мы сваю сям'ю не бачылі, тэлефоны адразу выключылі і засталіся ў знаёмых.