«Вялікі вандроўнік і жартаўнік» — вечар памяці Рыгора Барадуліна адбыўся ў Мінску (фота+відэа+аўдыё)

Выбітны паэт і перакладчык, непераўзыдзены майстра метафары, якому аднолькава добра даваліся і глыбокія філасофскія, рэлігійныя вершы, і творы для дзяцей, і сатыра, і гумар. Вялікі вандроўнік і жартаўнік, як успамінаюць яго блізкія, сябры і калегі. Творца, які пранік у душу свайго народа, здолеў зразумець яе, стаць носьбітам яе адметнай мовы. Народны паэт Беларусі Рыгор Барадулін.



На вечар памяці Рыгора Барадуліна, якому 24 лютага споўнілася б 80 гадоў, у мінскі Палац мастацтваў прыйшлі блізкія, сябры, паплечнікі і прыхільнікі ягонага таленту. Сустрэча была арганізаваная ГА “Саюз беларускіх пісьменнікаў” супольна з ГА “Саюз беларускіх мастакоў”. Вядоўцам выступіў Рыгор Сітніца, наведала мерапрыемства ўдава паэта Валянціна Барадуліна.

Не аднойчы цягам выступленняў чулася слова “геній”, і тут жа — з асцярогай прыгадвалася, наколькі нівелявалася гэтае слова, наколькі часта цяпер яно ўжываецца ў сучасных мас-медыя, і як варта берагчы яго сутнасць.

Усе без выключэння выступоўцы падкрэслівалі неабходнасць захавання і перадачы наступным пакаленням творчай спадчыны Рыгора Іванавіча як сапраўднай, існай нацыянальнай каштоўнасці.

Паэт Сяргей Законнікаў, зямляк і даўні сябар дзядзькі Рыгора, падзяліўся сваімі ўспамінамі пра паэта, асабліва адзначыўшы простасць у побыце і стасунках з людзьмі, добрае пачуццё гумару Рыгора Іванавіча, безумоўную адданасць літаратурнай працы і трапятлівае стаўленне Рыгора Іванавіча да мовы, якое было выхавана ягонай мамай, Кулінай Андрэеўнай. Успомнілі і пра родныя Вушачы, куды паэт пастаянна наведваўся, з якімі быў непарыўна звязаны з першых да апошніх дзён свайго жыцця.

Пра сваё сяброўства з паэтам распавялі Анатоль Вярцінскі і Васіль Зуёнак, Георгі Ліхтаровіч і Уладзімер Някляеў, Рыгор Сітніца і Уладзімір Сіўчыкаў.

Наталля Давыдзенка, укладальніца нядаўна апублікаванай кнігі мемуараў “Дзённікі і запісы”, а таксама ўнікальнага выдання “Вушацкі словазбор” Рыгора Барадуліна, якое ўжо стала бібліяграфічнай рэдкасцю, расказала пра працэс падрыхтоўкі матэрыялаў да кніг, пра сваё супрацоўніцтва з паэтам і пра тое, колькі яшчэ адметнага варта адкрыць і даследаваць у творчасці Рыгора Іванавіча.

Хор Sаlutaris

Камерны хор Sаlutaris пад кіраўніцтвам дырыжора Вольгі Янум выканаў духоўныя і народныя кампазіцыі.

Цягам вечара на вялікімі экране экспанаваліся фотаздымкі, прысвечаныя жыццёваму і творчаму шляху Рыгора Іванавіча, ласкава прадастаўленыя арганізатарам фатографам Яўгенам Коктышам і даследчыкам Сяргеем Шапранам. Былі паказаныя таксама два тэматычныя відэасюжэты.

Сяргей Шапран у сваім выступе расказаў пра астатні перыяд жыцця Рыгора Іванавіча. Дзякуючы даследчыку публіка змагла пачуць аўдыёзапісы голасу паэта, апошні з якіх быў зроблены 24 лютага 2014 года (творца адышоў 2 сакавіка 2014), а таксама пабачыць на праектары фота верша, прысвечанага Генадзю Бураўкіну, які да гэтага моманту не ўдалося цалкам расчытаць.

Аўдыёзапісы прыпевак у выкананні Рыгора Іванавіча, прадастаўленыя Глебам Лабадзенкам, пацвердзілі выдатнае пачуццё гумару і ў самога паэта, і ў беларускага народа.

Вашай увазе — адзін з запісаў.

Музыкант Зміцер Вайцюшкевіч у супрацы з Рыгорам Барадуліным напісаў нямала песень. Некаторыя з іх прагучалі на вечары.

Сустрэча завяршылася, але памяць пра паэта засталася. Застаюцца яго паэтычныя зборнікі (якіх, дарэчы, у Рыгора Іванавіча не меней за сотню), шматлікія матэрыялы і ўспаміны сяброў і блізкіх. Застаецца ў сэрцах беларусаў ён сам.

Тэкст: Віка Трэнас, фота з вечара: Аляксандра Дварэцкая, lit-bel.org

Дзякуем Яўгену Коктышу, Глебу Лабадзенку, Сяргею Шапрану за дапамогу ў падрыхтоўцы матэрыялаў.