250-тысячагадовыя інструменты распавялі пра рацыён ранніх людзей
Міжнародная група навукоўцаў выявіла ў блізкаўсходняй пустэльні каменныя інструменты узростам 250 тысяч гадоў з прыкметамі выкарыстання іх для палявання і раздзелкі туш жывёл. Гэтая знаходка стала першым надзейным пацверджаннем падобнага выкарыстання інструментаў раннімі людзьмі і распавяла пра жывёл, якія яны ўжывалі ў ежу. Вынікі працы апублікаваныя ў Journal of Archaeological Science.
Каменнае лязо, на якім выяўленыя матэрыялы насарога. Фота: April Nowell
Супрацоўнікі канадскага Універсітэта Вікторыі з амерыканскімі і Іярданскі калегамі на працягу трох гадоў праводзілі раскопкі ў пустэльні на паўночным усходзе Іарданіі каля горада Азрак, дзе каля 250 тысяч гадоў таму пачынаў высыхаць буйны аазіс. З пласта, які адносіцца да гэтага часу, дасталі парадку 10 тысяч каменных інструментаў, якія ўключаюць скрабкі, сякеры, адшчэпы і наканечнікі дзід.
Пасля стараннага даследавання прыкладна 7000 інструментаў навукоўцы адабралі 44 для далейшага вывучэння. Іммунахімічны аналіз выявіў на 17 з іх рэшткі жывёльных бялкоў. Далейшае даследаванне паказала, што гэтыя бялкі належалі носорогам, вярблюдам, коням, буйным дзікім парнакапытным і качкам. Раней рэшткаў жывёльных тканін на гэтак старажытных інструментах не знаходзілі.
Такім чынам, старажытныя сваякі сучасных людзей (іх дакладная відавая прыналежнасць не вызначана) навучыліся выжываць у неспрыяльных прыродных умовах, выкарыстоўваючы тыя ж метады прыстасавання, што і пазнейшыя прадстаўнікі роду Homo. У прыватнасці, яны выкарыстоўвалі розныя мадыфікацыі каменных інструментаў для здабычы і падрыхтоўкі ежы, што дазволіла ім пашырыць свой асноўны рацыён.
«Складаныя стратэгіі выжывання, такія як разнастайныя спосабы абыходжання са здабычай, абарона ад драпежнікаў і ахова здабытых туш, значна адрозніваюцца ад таго, чаго мы маглі б чакаць ад вымерлага віду. Гэта дапаможа даведацца, як гомініны сярэдняга плейстацэну жылі ў гэтым рэгіёне, і, магчыма, стане ключом да разумення еўразійскага размеркавання папуляцый і міжвідавага крыжавання іх з людзьмі сучаснага тыпу і больш старажытнымі людзьмі, такімі як неандэртальцы», — патлумачыла кіраўнік працы Эйпрыл Ноўэл. Яна дадала, што мае сэнс прымяніць аналагічныя метады даследавання да больш старажытных інструментаў, знойдзеных у розных рэгіёнах свету.
Найбольш старажытныя каменныя прылады выяўленыя непадалёк ад возера Туркана ў Кеніі і ў раёне Дзікіка ў Эфіопіі. Яны датаваныя 3,3 мільёна гадоў да нашай эры, то бок старэйшыя за самых старажытных выяўленых астанкаў прадстаўнікоў роду Homo, якім 2,8 мільёна гадоў. З найбольшай верагоднасцю гэтыя інструменты выраблены аўстралапітэкаў выгляду Australopithecus afarensis.
Паводле nplus1.ru