«Калі яны не цэняць міралюбнасць, дык ім вырашылі прад’явіць боегатоўнасць»

Тэлеграм-канал «Лісты да дачкі» расцэньвае планы беларускіх генералаў па праверках боегатоўнасці войскаў як спробу прыцягнуць да сябе ўвагу Захаду. Але ці ёсць жаданне цікавіцца боегатоўнасцю ў каго-небудзь, акрамя генералаў?

Учора беларускія генералы вырашылі павысіць боегатоўнасць шляхам яе раптоўнай праверкі. Зноў. Хоць, па-мойму, боегатоўнасць не паспела прыйсці ў сябе яшчэ ад мінулай праверкі. Мабыць, беларускія генералы не вельмі давяраюць сваёй боегатоўнасці, раз яе кожны дзень даводзіцца правяраць.

Але ў гэты раз боегатоўнасць правераць з такою пільнасцю, з якой раней не правяралі. Вось генерал Гулевіч сказаў, што ў рамках праверкі адправяць яшчэ больш яшчэ дадатковых спецыяльных войскаў на Заходні і Паўднёвы кірункі. Вярхоўны галоўнакамандуючы палохаў патэнцыйнага праціўніка непрымальнай шкодай і расійскім С-400, які дастане ад Мінска да Берліна. (Хоць С-400 можа таму і «400», што ён дастае на 400 кіламетраў. А калі б ён даставаў ад Мінска да Берліна, то яго б усе называлі С-900).

А генерал Хрэнін дык наогул зайшоў з казыроў. Яго міністэрства збіраецца прызваць 430 тэрытарыяльных самураяў у Лідскім і Кобрынскім раёнах. Ну, гэта вось тыя вертыкальныя войскі апошняга шанцу. З ваенкамам на белым кані і палымнеючай у сэрцы марай пра Валхалу.

І мне, ведаеш, раптам падумалася, што ўсплёскападобны рост боегатоўнасці — гэта працяг маналогу з заходнімі партнёрамі з выкарыстаннем сродкаў нагляднай агітацыі. Калі яны не цэняць міралюбнасць беларускіх уладаў, дык ім вырашылі прад'явіць боегатоўнасць. Таму што колькі ж можна бамбіць беларускі Варонеж, калі ў яго руінах новыя разбурэнні ўсё роўна ніхто не бачыць?

Вось цяпер вырашылі адлюстраваць перспектыву нанясення шкоды тэрыторыям, з якіх на Беларусь, можа быць, рыхтаваўся напад. Прама на наступны дзень, пасля таго як заходнім дэмакратыям патлумачылі пра іх фашысцкую сутнасць. Гэта як з леташнім утаймаваннем Еўропы мігрантамі, толькі без мігрантаў, і ў асноўным у форме вербальных інтэрвенцый.

Але ў сэнсе прымусу да канструктыўнага дыялогу пагрозы боегатоўнасцю будуць мець, вядома, такі ж эфект, як і ранейшыя запэўніванні ў сваёй дасканалай міралюбнасці. Моцна сумняваюся, што ў зацікаўленых асоб цяпер ёсць вольны час, каб цікавіцца беларускай боегатоўнасцю. А пра адзіны даступны беларускім уладам сігнал гатоўнасці да дыялогу яны ўжо ўсё патлумачылі.

Хоць, можа, вядома, ніякіх такіх планаў прымусу да канструктыўнага дыялогу ў беларускіх уладаў у гэты раз і не было. Заўсёды ж ёсць варыянт, што беларускія генералы вырашылі пайсці па тым жа плане, што і рускі ваенны карабель. Таму што якія, у сутнасці, супраць гэтага плана могуць быць пярэчанні? Ну акрамя логікі, здаровага сэнсу і інстынкту самазахавання?