Адроджаны «Народны альбом» вярнуўся да свайго народу

Учора ўвечары, 24 лютага, у сталічным «PRIME HАLL», на адной з найбуйнейшых сцэнічных пляцовак сталіцы, першы раз больш за дзесяцігоддзе ў Беларусі прайшоў канцэрт-мюзікл «Народны альбом», культавы праект 1990-х .

narodny_albom__pavel_aksinovicz___20__logo.jpg

На сцэну ў адзін вечар выйшлі ці не ўсе зоркі беларускага андэграўнду, якія ўвасобілі гасцей карчмы шматкультурнага памежнага «мястэчка Ракаў пры панскай Польшчы» ў 1920-1930-я гады мінулага стагоддзя, — Лявон Вольскі, Кася Камоцкая, Зміцер Вайцюшкевіч, Вераніка Круглова, Аляксандр Памідораў ды іншыя ўдзельнікі «зорнага» складу «Народнага альбому».

narodny_albom__pavel_aksinovicz___4__logo.jpg

Сёлета праект адзначыў сваё 20-годдзе. «Народны альбом» быў  запісаны яшчэ ў 1997 годзе ў былой студыі радыё «101.2». Адроджаная версія «Народнага альбому», паказаная ў Мінску, была створана летась па замове польскага тэлебачання «TVP S.A.» і пры падтрымцы Нацыянальнага Цэнтра Культуры (Польшча). Прэм’ера спектакля «Народны альбом. 20 год» адбылася 4 верасня 2016 у зале Падляшскай оперы ў Беластоку (Польшча) у межах фестывалю «Усход культуры. Іншае вымярэнне». Пастаноўку новафарматнай версіі зрабіў польскі рэжысёр Конрад Смуга, дэкарацыі і касцюмы — беларуская сцэнограф Алена Ігруша.

narodny_albom__pavel_aksinovicz___2__logo.jpg

Зрэшты, хто не трапіў на мінскі канцэрт-вяртанне, як і тыя, хто не здолеў трапіць на беластоцкую прэм’еру, маглі паглядзець інтэрнэт-трансляцыю. Жывую трансляцыю, як і летась з Беластоку, вёў тэлеканал «Белсат», які і з’яўляецца аўтарам ідэі і прадзюсерам шоу-спектакля.

narodny_albom__pavel_aksinovicz___3__logo.jpg

Арганізатарам канцэрта ў Беларусі выступіў Уладзімір Шаблінскі («Агенцтвам «Шаблі» атрымана гастрольнае пасведчанне), а партнёрамі сталі Польскі Інстытут у Мінску, Інстытут Адама Міцкевіча. Гэта значыць, што канцэрт быў афіцыйна дазволены. Па сутнасці — гэты быў першы буйны афіцыйна разбаронены выступ на вялікай сцэне такіх беларускіх выканаўцаў як Лявон Вольскі і Зміцер Вайцюшкевіч.

narodny_albom__pavel_aksinovicz___5__logo.jpg

Такой канцэнтрацыі беларусаў са стажам у беларускасці цяжка было ўявіць у якім-кольвек іншым месцы: вядомыя журналісты, музыкі, пісьменнікі, бізнесоўцы, дактары, палітыкі, грамадскія актывісты… Таксама на канцэрце прысутнічала і дырэктарка тэлекана «Белсат» Агнешка Рамашэўская-Гузы.

narodny_albom__pavel_aksinovicz___6__logo.jpg

У Prime Hаll быў аншлаг. Танцпол ламіўся, ён быў шчыльна запоўнены ва ўпор да партэру. Моладзь жартавала: «Навошта ўсе тыя, хто набыў месцы за столікамі, прыйшлі пастаяць на наш танцопол? Мы ж не ходзім пасядзець на іх крэслы!». Напраўду, усе хацелі як глыбей насоладзіцца дзеяй і імкнуліся бліжэй да сцэны.

narodny_albom__pavel_aksinovicz___7__logo.jpg

Гучалі песні на беларускай, польскай, расійскай мовах і нават на ідышы. Заля спявала разам з выканаўцамі ўсё, і перадусім легендарныя «Простыя словы», «Край, ты мой край», «Кантрабандыст», «Паляўнічы ты мой, паляўнічы», трылогію пра Казіка і Юзіка і іншыя песні на словы Міхала Анемпадыстава.

narodny_albom__pavel_aksinovicz___9__logo.jpg

У залі можна было заўважыць 3 пакаленні беларусаў — тыя, што гадаваліся на песнях НА, тыя, хто на іх сталелі, і тыя, хто нарадзіўся ў тых, хто пасталеў і выгадаваўся пад песні альбому.

narodny_albom__pavel_aksinovicz___10__logo.jpg

Вялікая сцэна. Класныя аранжыроўкі. Шмат прафесійных музыкаў. Адно засмучала. Словы тэкстаў, калі іх не ведаеш, не заўсёды можна было разабраць. Калега Макс, які да гэтага чуў толькі «Простыя словы» і «Надзеньку», увесь канцэпт спрабаваў услухоўвацца. На маё клапатлівае: «Ты чуеш тэксты? Я магу табе ўсе на вуха спяваць» — «Ні халеры не магу разабраць…» — усміхнуўся Макс. — «Хаця не, я чуў: «Рагойша, Казік і Юзік, Адэлька і Надзенька, толькі імёны». Таксама Макс (Макс аператар) у нечым нават справядліва наракаў, што яму непрыемна глядзець на спіну калегі з камерай, якая на сцэне перыядычна захінае музыкаў. «Падумаце пра тых, хто глядзіць анлайн — ім таксама хочацца зблізку пабачыць!» — прысароміла Макса дзяўчына ў вышыванцы леваруч ад нас. — «Ну ок, затое лятае ў іх камера крута!» — пераключыўся Макс.

narodny_albom__pavel_aksinovicz___13__logo.jpg

Артыстаў выклікалі «на біс» зноў і зноў. Публіка выходзіла з залі адухоўленая, задаволеная. Мне ж успомніўся вераснёўская прэм’ера ў Беластоку — людзі плакалі і былі папросту шчаслівымі. І магчыма нат на каліўца больш (калі шчаслівасць увогуле можна вымяраць). Бо ў Беластоку сабраліся перадусім эмігранты і беларусы замежжа, для якіх кожнае слова і нота па-нашаму было як вяртанне на Радзіму, да сваіх вытокаў, да сябе. Так хочацца, каб і беларусы тут, дома, мы ўсе, не прашчоўкалі вяртанне сябе. «Жыве Беларусь!» — крычала заля Prime Hаll артыстам «Народнага альбому», а Вольскі адказваў «Жыве!».


Мая фрэндстужка ўчора і сёння забітая фотаздымкамі з прэм’еры НА  і тэгамі #narodnyalbom #народны і фотаздымкамі каля вогнішча і намётаў з Курапатаў (#курапаты). Невымоўна добра, што беларусы ведаюць, навошта і куды ісці, каб захаваць сваё, за важнае. І гэтае важнае — яны ствараюць і бароняць самі. Мы вярнулі «Народны альбом» у Беларусь. Можам вярнуць і астатняе. Галоўнае, як казала бабуля, не шчоўкаць дзюбай і выкарыстоўваць усе шансы.
Фота: Павел Аксіновіч