Навумчык: Скончыцца ў народа цярпенне — і паўнамоцтваў СБ хопіць толькі, каб паспець у аэрапорт

«Якія б прыкметы «транзіту ўлады» ў праекце так званай «канстытуцыі» ні знаходзілі аналітыкі, Лукашэнка не будзе перадаваць уладу ніякім «пераемнікам», роўна як і не будзе дзяліцца паўнамоцтвамі з ніякім «Саветам бяспекі», — піша ў сваім тэлеграме журналіст і палітык Сяргей Навумчык.

Мне смешна чытаць, што вось, маўляў, па новым праекце прэзідэнт будзе меней уплываць на судовую сістэму (між іншым, кіраўнік выканаўчай улады ўвогуле не павінен на яе ўплываць, нават у мізэрнай ступені — калі захоўваюцца нормы падзелу заканадаўчай, выканаўчай і судовай уладаў).

Бо ў дзяржаве, дзе падзел уладаў ужо амаль тры дзесяцігоддзі адсутнічае, абсалютна не важна, што будзе запісана ў канстытуцыі. У Канстытуцыі СССР не было пасады «генеральны сакратар». Але ўсе ведалі, што Сталін ці Брэжнеў могуць зняць старшыню Вярхоўнага суду ці генпракурора, а любы суддзя вынесе прысуд, спушчаны яму з райкома ці абкома.

У дыктатарскім рэжыме замацаваныя ў канстытуцыі нормы не маюць ніякага значэння (як не маюць значэння і «гарантаваныя» «правы грамадзянаў»). Сёння суды штодня парушаюць Канстытуцыю, той яе раздзел, які гарантуе грамадзянам права на мітынгі, пікеты і шэсці.

Ёсць, аднак, адна заканамернасць. У сітуацыі, калі ў дзеянне ўступаюць народныя масы, нормы канстытуцыі таксама не дзейнічаюць. Ужо наколькі складанай была працэдура выхаду савецкай рэспублікі з СССР, заканадаўча замацаваная пры Гарбачове (патрэбныя былі згода ўсіх іншых рэспублік, рэферэндумы, зацверджанне з’ездам народных дэпутатаў СССР) — але ў 1991 годзе, калі народы запатрабавалі свабоды, пра З’езд дэпутатаў (роўна як і пра Канстытуцыю) мала хто прыгадаў.

Тое ж можа быць і з лукашэнкаўскім праектам (якому, не сумняюся, напішуць на рэферэндуме 85% ці нават болей). Скончыцца ў народа цярпенне — і паўнамоцтваў членаў Савета бяспекі хопіць толькі на тое, каб паспець даехаць да аэрапорта.