Аднак выхад зборнай Бельгіі святкавалі далёка не ўсе. Для фламандскіх нацыяналістаў заканчэнне групавога турніру стала днём жалобы. Справа ў тым, што бельгійскія футбалісты вельмі дапамаглі цэнтру астудзіць сепаратысцкія настроі ў Фландрыі, якія былі вельмі моцныя ў рэгіёне год таму. Пасля поспеху фламандскай нацыяналістычнай партыі на парламенцкіх выбарах у мінулую восень палітолагі нават не выключалі пераход Бельгіі на канфедэратыўны прынцып.
На дапамогу палітыкам — прыхільнікам адзінай Бельгіі — прыйшоў вялікі футбол. “Чырвоныя д’яблы” (мянушка бельгійскай зборнай) за тыдзень выйгралі ў Сербіі і Шатландыі, што зноў адрадзіла пачуццё адзінства паміж валонскай і фламандскай камунамі. Больш таго, дазволіла таксама лепш інтэграваць у бельгійскую супольнасць эмігрантаў, паколькі капітан зборнай Вінсент Кампані паходзіць з сям’і эмігрантаў з Конга. Цяпер фламандскія нацыяналісты з жахам чакаюць чэмпіянату ў Бразіліі. На думку палітолагаў, годны выступ “Чырвоных д’яблаў” можа цалкам пахаваць іх шансы на наступных выбарах.
Паводле нямецкай прэсы
