Асобная думка. Камунізм і кароўнікі

На пачатку тыдня навінавыя стужкі паведамілі, што чалавек, які лічыць сабе генеральным пракурорам, дакладаў чалавеку, які лічыць сябе прэзідэнтам, аб стане законнасці ў войсках і «сілавых» структурах. Зайшоў з дакладам аб выкананні законнасці ў сілавікоў, а выйшаў з законнасцю ў аграрным сектары. 

Жыццё ў Беларусі ўсё больш нагадвае стары анекдот пра сход у калгасе ў савецкі час.  

Чым толькі не займаюцца людзі, якія лічаць сабе кіраўнікамі, але ўвесь час атрымліваецца толькі перайсці да больш глабальных пытанняў. Але дошак і грошай ад гэтага больш не становіцца. Толькі малаткі працуюць досыць шчыльна і ўпарта.

Відавочна, што ў сілавікоў усё выдатна! Нават тое, што літаральна ў той жа дзень з’явіўся відэазапіс чарговага затрымання чалавека «сілавікамі», падчас якога яму ў майткі засунулі... Цацкі для дарослых, скажам так. Напэўна, гэта лепшая ілюстрацыя стану законнасці ў праваахоўных структурах. Лепей пра генацыд яшчэ раз распавесці, пра суды над памерлымі. Памерлыя не жывыя — яны ўсё вытрываюць. Людзі ў турмах паміраюць? Ну бывае, што ж... Сеў, памёр. Якія тут пытанні? Нам жа ваенныя пракуроры больш патрэбны, хаця невядома навошта. Тут і ад звычайных пракурораў і пракуратур толку няма, а яшчэ і ад ваенных не будзе. Так што ў выніку істотна нічога не зменіцца, акрамя новых пасад. Нічога, вось меліяратары перастануць грошы красці — так і на новыя пагоны старым асобам хопіць. А яшчэ генпракуратура кіно здымаць будзе...

Не, не пра «Вагнер», а пра «літоўскіх нацыстаў». Бо «Вагнер» тут побач ужо, і можа камеру папсаваць, нездарма на ўсіх фота яны ў масках і акулярах. А «літоўскія нацысты» не могуць, бо альбо далей за «Вагнер», альбо памерлі — таму і шкоды ад іх тут ніякай не будзе. Дарэчы, чаму б той жа генпракуратуры не звярнуць увагу на законнасць знаходжання ў Беларусі ўзброенай групоўкі, прызнанай АБСЕ тэрарыстычнай арганізацыяй? 

У 1935 годзе кумір людзей, якія, на жаль, сёння маюць непасрэднае дачыненне да ўлады ў Беларусі, сказаў: «Жить стало лучше, товарищи. Жить стало веселее!» Менавіта так грамадзяне СССР павінны былі ўспрымаць тагачасную рэчаіснасць. Бо таварыш Сталін памыляцца не мог, а вось усе астатнія — колькі заўгодна. А праца над памылкамі рабілася ў шматлікіх турэмных камерах, лагерах ці ўвогуле ў сутарэннях НКУС і ў лесе над ямай. 

Прайшло амаль 90 гадоў, і зноўку паўсюль замаячылі тэрарысты, экстрэмісты ды шпіёны. Тады за некалькі каласкоў можна было атрымаць шмат гадоў лагераў, а зараз за няправільна пастаўленую падабайку — дубінай да сіняга азадка і некалькі год турмы ці «хіміі». Дастаткова цікава пра гэта выказаўся «ўцяміўшы апазіцыянер» Юрый Васкрасенскі: «Нет желания всех посадить — есть желание разобраться... Особенно с учетом того, что творится в мире. Понимаете, когда идет речь о сотнях и тысячах убитых и раненых в СВО, говорить о том, что кого-то избили дубинкой,  это смешно». Ні больш, ні менш! Смешна ім і не болей за тое. Гэта кшталту старой савецкай прымаўкі: «У Зімбабвэ дзеці галадуюць, а ты тут хлеб ясі!». 

Не дзіва, што на паперы справаздач у нашай краіне ўсё настолькі добра, што вялікі кіраўнік Наталля Качанава вельмі ўзрушылася асартыментам сялянскай крамы, дзе не знайшла нешта там з малочнай прадукцыі. Усяго ж шмат! Усім хапае і яшчэ застаецца. І дошак, і цвікоў, і грошай! Мы ж другое пытанне ўжо даўно разглядаем... Але ж звычайныя людзі добра бачаць і разумеюць, што гэтыя бравыя справаздачы нявартыя нават той паперы, на якой надрукаваны. 

Дарэчы, прыгадваецца яшчэ адна прымаўка: «Шлях да сэрца мужчыны ляжыць праз ягоны страўнік». Па-першае, справа ў тым, што сэрцам гэты шлях не абмяжоўваецца — адтуль ідзе прамая шаша ў мозг, які хутчэй за страўнік вылічыць вінаватага і вызначыць, што з гэтым рабіць. Па другое, паверце, галодная жанчына таксама не падарунак, а ўжо калі ў яе галоднае дзіця, то вельмі не раю я аніводнай асобе ва ўладзе такой сустрэчы, бо там мозг спрацуе яшчэ больш хутка і непрадказальна. А вось раю я ўладам адкласці малаткі і пачаць шукаць грошы і дошкі з цвікамі. Камунізм пачакае.