Пасля актаў прымусовага гуманізму спатрэбілася тэрміновая псіхалагічная рэабілітацыя

Раптоўны прыступ беларускага дзяржаўнага гуманізму ніяк не звязаны з поспехамі УСУ ў Курскай вобласці, у гэтым практычна ўпэўненыпіша аўтар тэлеграм-канала «Лісты да дачкі».

За тыдзень я не мог не заўважыць цікавую заканамернасць: з кожным кіламетрам прасоўвання УСУ ў Курскай вобласці няўхільна расце ўзровень гуманізму беларускіх уладаў. Калі ў дачыненні да беларускіх уладаў можна, вядома, казаць пра ўзровень гуманізму. 

Але ж вытрымаў сёй-той выпрабаванне трыццаццю памілаванымі. І нічога. Выглядаў пасля гэтага амаль не горш, чым звычайна. 

У самога, праўда, язык не павярнуўся, каб сказаць пра гуманістычныя меркаванні. Аднак, каб гаварыць пра гуманістычныя меркаванні, ёсць спецыяльна навучаныя людзі. Спецыяльна навучаныя людзі наогул дэманстравалі апанаваўшыя іх раптам гуманістычныя меркаваннямі з усіх сіл, усімі сродкамі і па ўсіх даступным ім каналах камунікацыі. 

Атрымалася жвавенька, але непераканаўча. Таму што ва ўяўленні беларускіх уладаў гуманістычныя меркаванні складаюцца ў тым, каб спачатку набраць сабе закладнікаў, а потым займацца гуманізмам. Таму гуманізм у беларускіх уладаў бывае толькі такога вельмі прымусовага кшталту.

Не, ты зразумей мяне правільна. Пасля — не значыць у выніку. Я практычна ўпэўнены, што раптоўны прыступ дзяржаўнага гуманізму ніяк не звязаны з поспехамі УСУ ў Курскай вобласці. Лічу, што гэта проста такое выпадковае супадзенне. Але пагадзіся, што супадзенне цікавае.

Вядома, як заўсёды бывае пасля актаў прымусовага гуманізму, камусьці спатрэбілася тэрміновая псіхалагічная рэабілітацыя. Таму што самаацэнка сама сябе не падыме. Таму літаральна на наступны дзень сёй-той трос ва ўсе бакі ядзернымі боегалоўкамі і перамагаў усіх, калі яму раптам хто-небудзь наступіць на яго святыя рубяжы. І, што характэрна, працягвае перамагаць у сябе ў тэлевізары ўжо які дзень — і не збіраецца спыняцца.

УСУ ў Курскай вобласці, дарэчы, не лічацца. Як я разумею, яны на святыя саюзныя рубяжы не наступалі. Яны гэтыя рубяжы акуратна перайшлі. Таму іх перамагаць няма за што. Вось калі б наступілі, ён бы тады перамог. А яны пераступілі. Таму святыя рубяжы засталіся некранутымі. А калі камусьці УСУ ў Курскай вобласці перашкаджаюць, то я лічу, хай ён сам з імі і разбіраецца. 

Ты што, якія там УСУ ў Курскай вобласці? Сёй-той яшчэ пасля акту прымусу да гуманізму да канца не акрыяў. Калі кагосьці прымушаць да гуманізму далей, то яму, для аднаўлення душэўнай раўнавагі і пашкоджанай самаацэнкі ніякага віртуальнага НАТА не хопіць. 

І гэта я не кажу пра сведак стабільнасці, якія праз гуманістычныя меркаванні перажываюць цяпер крызіс ідэнтычнасці і востры кагнітыўны дысананс. Таму што беларуская стабільнасць дрэнна сумяшчальная з гуманістычнымі меркаваннямі. Нават вельмі абмежаванага радыусу дзеяння.

Зрэшты,  беларуская стабільнасць, праўду кажучы, наогул мала з чым сумяшчальная з таго часу, як сокалы скінулі пацука на прыступкі дома ўрада ў дзень адмовы ў рэгістрацыі Бабарыкі і Цапкалы.