Затрыманыя ў Мінску палякі: «Калі прасілі вады, нас білі палкамі, збівалі пры кожным допыце і калі складалі пратакол»
«Нас некалькі гадзін катавалі: нас пастаянна збівалі і псіхічна мучылі. Нам таксама аказвалі нацыянальныя антыпатыі», — сказалі ў інтэрв'ю СМІ ў варшаўскім аэрапорце Шапэна польскія студэнты, якіх затрымаў беларускі АМАП.
У Польшчу вярнуліся затрыманыя ў Мінску палякі Вітольд Дабравольскі і Кацпэр Сяніцкі. Фота РАР
Маладыя людзі вярнуліся ў Польшчу ў пятніцу пасля вызвалення з-пад арышту ў Мінску дзякуючы ўмяшанню польскага Міністэрства замежных спраў і польскага пасольства ў Беларусі. Яны сказалі, што яны «збітыя», але радыя, што «бяспечна вярнуліся дадому».
Студэнты распавялі пра тое, што з імі здарылася падчас акцый пратэсту. Згодна з іх паведамленнямі, супрацоўнікі АМАПа выкралі іх з вуліцы ў цэнтры Мінска.
«Мяне збілі амаль адразу, амаль да таго, што я застаўся без прытомнасці. Гэтаксама быў і мой сябар. Нас пасадзілі ў аўтазак і адправілі ў аддзяленне міліцыі. Затым нас змясцілі ў падвал спартзалы. Там пачаліся катаванні. Можна назваць гэта катаваннем, якое доўжылася больш за 15 гадзін. Нас было каля некалькіх сотняў, кагосьці ўвесь час прыводзілі і выходзілі. Я думаю, што тысяча чалавек спакойна прайшлі праз гэтае месца», — успамінаў студэнт.
Абодва адзначылі, што яны падвяргаліся дадатковым рэпрэсіям з-за польскага грамадзянства. «Часта афіцэры выказвалі асабістую непрыязнасць наконт нашага паходжання. Усе нашы просьбы высмейваліся. Жаданне атрымаць дапамогу ад консула не мела сэнсу, яго высмейвалі», — сказалі яны.
Як яны ўжо згадвалі, адразу пасля прыбыцця ў аддзяленне міліцыі іх пасадзілі тварам на зямлю, і ім пагражалі, што «ўсе зубы» будуць выбітыя. «Гэта тое, што адбылася ў першую змену, у той час як другая змена афіцэраў прымусіла нас некалькі гадзін стаяць каля сцяны. Трэцяя прымусіла нас стаяць на каленях ілбамі да зямлі. Рукі былі звязаныя за спіной, нас трымалі ў такой позе, гэта была форма катавання. Калі прасілі вады, то нас білі палкамі, так збівалі пры кожным допыце і калі складвалі пратакол», — распавялі мужчыны.
Потым, больш чым праз дзень, іх пасадзілі ў турму. Яны сказалі, што да гэтага часу не спалі і падвяргаліся псіхічным катаванням; яны не ведалі, якія ў іх правы, а іх просьбы аб чым-небудзь высмейваліся. «Умовы ў турме былі лепшыя. Нам давалі па тры прыёмы ежы ў дзень, быў туалет, была вада. У арышце мы маглі толькі марыць пра гэта. Камеры былі цалкам перапоўненыя. Там было шэсць ложкаў, спалі дваццаць чатыры чалавекі. Але ў турме і так было лепш, хаця б была салідарнасць, усе сядзелі з аднолькавай праблемай», — узгадалі яны.
На пытанне, ці падвяргаліся яны прапагандысцкай ідэалагічнай апрацоўцы, студэнты адказалі станоўча. «Нам давалі заняткі ў гімназіі і ў міліцыі. Нас спыталі, хто сапраўдны прэзідэнт Беларусі і самы вялікі прэзідэнт свету, і на абодва пытанні мы павінны былі аднагалосна адказаць — Аляксандр Лукашэнка», — дадалі яны.
За ўвесь гэты час у іх не было інфармацыі пра тое, калі і ці яны пабачаць польскага консула, хаця даходзілі чуткі, што яны выйдуць раней. Урэшце іх адпусцілі праз 72 гадзіны.
Напрыканцы мужчыны падзякавалі польскай дыпламатыі за дапамогу, а таксама сем’ям і іншым людзям, якія ўдзельнічалі ў іх вызваленні.