Ларыса Шчыракова: Любую гістарычную з'яву трэба паказваць праз канкрэтнага чалавека ці сям'ю
Журналістка Ларыса Шчыракова, вымушаная пакінуць прафесію, прапануе ствараць відэалетапісы сем'яў на Гомельшчыне.
Жыхары Гомельшчыны, дый не толькі, ведаюць Ларысу Шчыракову як незалежную журналістку, якая звяртала ўвагу на шматлікія праблемы ў рэгіёне. Аднак спадарыня Ларыса вымушана была пакінуць прафесію, і цяпер яна вырашыла заняцца тым, што ўмее як відэааператар, фатограф, а таксама як прафесійны гісторык — фіксацыяй і захаваннем сямейных гісторый.
— Мне гэта блізка і вельмі цікава. Гэта не грамадскі праект, а мая ўласная ініцыятыва, і я, як ІП, магу прапаноўваць людзям здымку такіх фільмаў ці гістарычных рэпартажаў, — распавядае Ларыса Шчыракова.
За яе плячыма — 10 гадоў журналісцкага і аператарскага досведу, у тым ліку праца ў межах ініцыятывы «Забітыя і забытыя», якая распавядае пра рэпрэсаваных у савецкія часы жыхароў Гомельшчыны. Журналістка стварыла шэраг відэаінтэрв'ю з нашчадкамі ахвяр палітычных рэпрэсій бальшавікоў.
Цяпер Ларыса Шчыракова прапануе запісаць інтэрв’ю з рознымі людзьмі (сведкамі, відавочцамі падзей), зняць памятныя месцы, звязаныя з гісторыяй пэўнай сям'і, дадаць сямейныя фатаграфіі і дакументы. У выніку атрымаецца своеасаблівы летапіс роду, які дапаможа захаваць каштоўныя ўспаміны для нашчадкаў.
Відэаздымка сямейных гісторый для спадарыні Ларысы пасля сыходу з прафесіі — адна з нешматлікіх магчымасцяў забяспечыць сабе існаванне. Але ёсць у гэтым і яшчэ адна важная гуманітарная мэта: праз захаванне гісторый сем'яў захаваць гісторыю народа. Ці, прынамсі, Гомельшчыны — бо здымкі плануецца праводзіць толькі ў гэтым рэгіёне.
— Любую гістарычную з'яву можна і трэба паказваць праз канкрэтнага чалавека ці сям'ю: напрыклад, Другая Сусветная на Гомельшчыне, ці стараверства, ці рэпрэсіі. Бо адна справа, калі чытаеш агульную навуковую інфармацыю: колькі чалавек было раскулачана, выслана, расстраляна. Але зусім па-іншаму эмацыйна кранаюць канкрэтныя гісторыі гэтых людзей, асабліва калі іх распавядаюць нашчадкі, напрыклад, дачка рэпрэсаванай узгадвае сваё сіроцкае дзяцінства. І гэта нашмат лепш раскрывае тую ці іншую падзею альбо з'яву. Я лічу, што гэта ідэальна — дадаваць гісторыі людзей у агульны гістарычны аповед.
Таксама Ларыса Шчыракова ладзіць этнафотасесіі. Калі вы хочаце замовіць здымку фільма пра гісторыю сям'і альбо фотасесію ў нацыянальным беларускім стылі, звяртайцеся да спадарыні Ларысы ў Фэйсбуку, альбо тэлефануйце: +375447396694.