«Саюзнікі адзін у аднаго незаменныя: яны б і радыя замяніць, але замяніць няма кім»
Аўтар тэлеграм-каналу «Лісты да дачкі» мяркуе, што ў Кітаі абодва саюзніка шукалі сабе новых саюзнікаў. Але з пошукам новых сяброў у саюзнікаў не задалося. Таму давялося шукаць суцяшэння ў абдымках адзін аднаго. А з кім ім яшчэ суцяшацца? Няма вакол сапраўднага рамантызму.
На злёце свайго вялікага паўднёва-ўсходняга прарыву мінаючы гарант усё ж сустрэўся з Пуціным. Ну правільна, ім жа акрамя Кітая больш сустрэнецца няма дзе. А ў Кітаі, мабыць, няма чым было заняцца.
Але гэта я, вядома, дарма. Яны ж не проста так сустрэліся, а ад усёй душы. Таму што прарыву ім, можа, і хапала, а душэўных зносін — не вельмі. Таму мінаючы гарант расчуліўся і сказаў, што Пуціна яму ніхто не заменіць. А Пуцін сказаў, што яму гаранта таксама ніхто не заменіць. Таму што яны адзін у аднаго незаменныя.
А мінаючы гарант сказаў, што ён з Пуціным як адна краіна. А Пуцін сказаў, што яму з гарантам заўсёды ёсць пра што пагаварыць. А потым яны павінны былі расплакацца ад паўнаты пачуццяў, але ў тэлевізары гэта паказаць пасаромеліся.
Карацей, як я разумею, з пошукам новых сяброў у саюзнікаў не задалося. Таму давялося шукаць суцяшэння ў абдымках адзін аднаго. А з кім ім яшчэ суцяшацца? Няма вакол сапраўднага рамантызму.
Хоць на гэты прарыў саюзнікі ўскладалі, вядома, вялікія надзеі. Мінаючы гарант, вунь, наогул думаў знайсці сабе новага старэйшага брата. Але старэйшы брат, якога ён думаў знайсці, у такіх сваяках нешта не мае патрэбы. Усё ж такі ў не ў тым гарант узросце, каб зарабіць на пацалунках.
Таму гарант паскардзіўся, што ён з Пуціным будзе да канца. І як я разумею, ён сабе гэты канец ужо нават уяўляе. Але падзецца ж ўсё роўна няма куды. Замест геапалітычных кульбітаў і дыпламатычных манеўраў у Кітаі прыйшлося выконваць арыю «падайце на пражытак» перад мясцовым кветкавым каралём.
Хоць, паглядзеў я на раздутую веліч і хачу сказаць, што для гаранта можа яно і да лепшага, што абышлося без кульбітаў. Яго ж пасля кульбітаў назад ужо не збярэш.
І Пуцін таксама хацеў сабе знайсці хаўрусніка больш свежага і маладзейшага. Таму што з такім саюзнікам на людзях з'явіцца няёмка. Але іншых ахвотных ісці з Пуціным да канца не знайшлося. Ну, мабыць, не толькі мінаючы гарант ўяўляе сабе, чым усё гэта скончыцца.
І атрымліваецца, што саюзнікі адзін у аднаго сапраўды незаменныя. Яны б можа і рады замяніць, але замяніць няма кім. І падзецца ім адзін ад аднаго таксама няма куды. Хоць застацца з такім сваяком на старасці гадоў — сумніўнае задавальненне. Ён жа, калі што, нават шклянку вады не падасць. А калі раптам падасць, то лепш гэтай вады не піць, каб памерці спакойна.
Зрэшты, мінаючага гаранта пра гэта папярэджвалі яшчэ сокалы, якія скінулі пацука на прыступкі Дома Урада ў дзень адмовы ў рэгістрацыі кандыдатамі ў прэзідэнты Бабарыку і Цапкалу.