Уладзімір Някляеў: Вясновыя пратэсты далі вынік
Упершыню ў моманты масавых пратэстаў народ не звяртаў абсалютна ніякай увагі на запалохванні рэжыму, на яго застрашванні.
Пра гэта ў інтэрв'ю сайту Charter97.org заявіў адзін з лідараў Беларускага Нацыянальнага Кангрэсу, паэт Уладзімір Някляеў, каментуючы пратэстную вясну 2017 года.
— За апошнія некалькі месяцаў вам давялося праз многае прайсці, арышты пасля акцый пратэсту сур'ёзна адбіліся на вашым здароўі. Але, мяркуючы з усяго, рашучасці у вас не паменшылася?
— Канешне, не. Я толькі што вярнуўся з Украіны, з Луганшчыны, з зямлі, дзе ідзе вайна і людзі жывуць у значна больш жорсткіх варунках, чым мы. І ніхто там асабліва на гэта не скардзіцца, бо людзі разумеюць, што змагаюцца за незалежную еўрапейскую будучыню Украіны.
Таму мяркую, што нам скардзіцца на нейкія рэпрэсіі, на тое, што нас штрафуюць, садзяць, не даводзіцца. Бо ў параўнанні з тым, што адбываецца ва Украіне, у нас сітуацыі менш небяспечная, і скардзіцца смешна.
Трэба казаць не пра тое, хто колькі сядзеў, які штраф атрымаў, каму было лепш, а каму горш сядзець, а аб выніку. Галоўнае — пратэсты далі вынік.
Пратэстная акцыя 1 мая 2017 года
Можа быць, упершыню ў моманты масавых пратэстаў народ не звяртаў абсалютна ніякай увагі на запалохванні рэжыму, на яго застрашванні. Што б улады ні рабілі, пачынаючы ад дубінак і заканчваючы машынамі для разгону масавых пратэстаў, гэта ўсё ўспрымаецца народам, я б сказаў, не толькі адэкватна, але, наадварот, як дэманстрацыя відавочнай перавагі тых, хто пратэстуе, над тымі, супраць каго яны пратэстуюць.
Цяпер рэжым дзейнічае ў рамках прасторы паміж дыялогам, які ідзе з ЕС і ужытымі рэпрэсіямі. Відавочна, што ўлады знаходзяцца ў вельмі складанай сітуацыі.
Рэжыму кроў з носа патрэбныя грошы, і ён вымушаны дзейнічаць на два бакі, а гэтага рабіць ён не ўмее. Колькі б ні казалі пра «шматвектарнасць» беларускай палітыкі, яна ўсё ж схіляецца ў адзін бок.
Пры складанай гульні рэжым заўсёды саступае. Так адбылося і гэтым разам: ён не атрымаў чаканага ад Захаду, не атрымаў грошай ад народа, які не скарыўся і з яшчэ большай рашучасцю гатовы змагацца далей.
— На ваш погляд, што будзе далей адбывацца ў сітуацыі крызісу і нарастальнай незадаволенасці беларусамі ўладай?
— Рэжым дарма не згаджаецца на тое, да чаго яго прызываюць заходнія партнёры — дыялогу, і да чаго заклікае дэмакратычная апазіцыя — пайсці на перамовы з грамадствам.
Ён не згаджаецца, сапраўды, дарма, бо ніякай дапамогі ад Расіі ў сувязі з сітуацыяй, якая там складаецца, не будзе. Зацягванне ўладамі той палітыкі, якая праводзіцца сёння, нічога не дасць.
Гэта значыць, што трэба шукаць рэсурсы для існавання ўнутры краіны, а яны знаходзяцца не ў тых штрафах, якія рэжым здзірае з непрацуючых людзей, называючы іх «дармаедамі», ці пратэстоўцаў, якіх таксама штрафуюць.
Рэсурсы знаходзяцца ў магчымасці павялічыць эфектыўнасць беларускай эканомікі, а гэта значыць, што трэба праводзіць эканамічныя рэформы, без якіх гэтага не адбудзецца.
Рэсурсы знаходзяцца і ў палітычнай перабудове грамадства, бо без палітычных рэформаў не адбудзецца эканамічных.
Калі ўлады пойдуць сёння на нейкія трансфармацыі і наважацца на дэмакратызацыю, рэформы, то шмат у чым загладзяць вялікі грэх, які больш чым за 20 гадоў яны перад краінай і народам учынілі.