«Баяцца трэба не 350 тысяч, якія з'ехалі, а тых, якія засталіся»
Аўтар тэлеграм-канала «Лісты да дачкі» разважае пра статыстыку з’ехаўшых з краіны, якую прывёў Карпянкоў. І разумее, што «ворагаў стабільнасці» ў краіне засталося дакладна больш, чым тых, хто з’ехаў. А таму высновы з гэтай лічбы для ўлад вельмі непрыемныя і страшныя.
Пачну я сёння з жарту. Даўно я неяк не жартаваў. А тут беларуская атамная станцыя атрымала ліцэнзію на запуск другога энергаблока. Як калі-небудзь запусціць, то ў беларускай атамнай станцыі два энергаблокі будзе. Яна пасля гэтага ў два разы часцей ламацца зможа.
А наогул, да чаго людзі ўсё ж такі няўдзячныя бываюць, скажы? Сёй-той ім планету выратаваў, а яны яго санкцыямі. Нават дзякуй ніхто не сказаў. Вось чалавек бегаў па вуліцы з аўтаматам без ражка не таму, пра што мы з табой тады падумалі. А таму, што ён быў, як Тоні Старк, і ратаваў гэтым няўдзячным планету. І вельмі можа быць, што нават і не адну планету. Гэта яшчэ потым відаць будзе. Магчыма, хтосьці сапраўды з'яўляецца выратавальнікам Галактыкі. Або, у крайнім выпадку, Сонечнай сістэмы.
Але не цэняць. Замест падзякі ходзяць уздоўж перыметра і клацаюць зубамі. І добра, калі чужыя людзі. У Айчыне ж таксама не цэняць, колькі ты ім не расказвай пра тое, як стаяў на варце Галактыкі.
Калі раней улады распавядалі, што ад іх стабільнасці збеглі літаральна пару тысяч чалавек, па якіх ніхто сумаваць не будзе, то ў панядзелак высветлілася, што насамрэч яны так не думаюць. Што насамрэч яны налічылі 350 тысяч ворагаў стабільнасці, якія з'ехалі за мяжу. Трыста пяцьдзясят тысяч ворагаў стабільнасці, якія з'ехалі за мяжу, якіх налічыў генерал Карпянкоў, — гэта больш чым налічылі ўсе незалежныя эксперты разам узятыя.
Але я, насамрэч цяпер падумаў не пра маштабы ад'езду. З маштабамі ад'езду ўсё больш-менш зразумела. Але вось калі ўлады налічылі 350 тысяч сваіх ворагаў, якія з'ехалі за мяжу, то колькі ж гэтых ворагаў засталося? Таму што засталося ж дакладна больш, чым з'ехала. І ўлады гэта разумеюць. Прынамсі, дзесьці ўнутры. Ну калі яны разумеюць пра тых, хто з'ехаў, то не могуць, вядома, не разумець пра тых, хто застаўся. Не такія яны ўжо ў сябе і благія. Усё яны разумеюць. Проста сказаць не могуць. У тэлевізары.
Гэта значыць, калі яны распавядаюць сабе ў тэлевізары пра восемдзесят адсоткаў, то насамрэч яны разумеюць, што гэта восемдзесят адсоткаў у адваротны бок. Ступень антыпатыі да беларускіх улад у гэтых васьмідзесяці адсоткаў можа быць, вядома, рознай. У залежнасці ад канкрэтных жыццёвых абставін. Але чаго ў іх сапраўды да ўлад няма, дык гэта сімпатыі.
І нядзіўна, што красаўцы ніяк не могуць спыніцца. А як ты спынішся? Начальства красаўцаў жа разумее, у які бок глядзяць гэтыя восемдзесят адсоткаў. Яно ж разумее, што баяцца трэба не 350 тысяч, якія з'ехалі, а тых, якія засталіся. І якіх нашмат больш за 350 тысяч.