«Я была на балконе. Ён біў прама ў мяне. Куля выхапіла з мяне кавалак мяса»

Жанчына атрымала кулю на балконе ўласнай кватэры, калі праходзілі акцыі пратэсту. Цяпер яе чакае доўгае лячэнне і рэабілітацыя. Пра тое, што здарылася, яна распавяла b-g.by.

Вольга Рыбакова ўвечары 10 жніўня была дома з сынам. У акцыях пратэсту не ўдзельнічала, на вуліцу ўвечары не выходзіла. І тым не менш атрымала кулю ў жывот ад "людзей у чорным".
Вольга Рыбакова ўвечары 10 жніўня была дома з сынам. Прыйшла з трэніроўкі, пераапранулася ў хатняе. Звычайны сямейны вечар азмрочвала толькі гутарка аб тым, што адбываецца на вуліцах роднага горада і краіны. Аднак Вольга была рада, што ўсе дома, у суседняй кватэры жывуць яе бацькі, сын побач пад наглядам.
«Калі пад вокнамі пачулі крыкі, адкрылі балкон паглядзець, што там. Мы жывем на набярэжнай, было каля 23.30 ночы. Пад вокнамі нашага дома стаялі машыны, і хлопцы ў шлемах са шчыткамі і ў чорнай вопратцы білі хлопца, "пакавалі" ў машыну.
Крыху далей я ўбачыла дзвюх дзяўчат. Адна з іх атрымала ўдар. Я не змагла вытрымаць і стала крычаць: "Што ж вы робіце! Спыніцеся!"
Былі чутныя і іншыя галасы нашых суседзяў. Чалавек у чорным нешта крыкнуў з нецэнзурнымі словамі, маўляў, хутка ўсё схаваліся! А далей рушыў услед стрэл. Ён біў прама ў мяне. Я бачыла, што ён страляе праз прыцэл», — распавядае пра тое, што здарылася Вольга.
Другі стрэл яна не чула — была ў шокавым стане, але кажа: ёсць сведчанні, што стрэлаў было два.
«Калі я ўбачыла, што на мяне ўскінулі зброю, я інстынктыўна павярнулася, і, магчыма, таму наступствы не такія жудасныя, як маглі б быць. Куля прайшла па датычнай, выхапіўшы з мяне кавалак мяса. Я зрабіла пару крокаў у пакой і апусцілася на калені, боль была жудасная.
Спачатку падумала: "Нічога сабе гематома! Як жа балюча!" Я лічыла, што ад гумавай кулі застаюцца сінякі.
Але потым убачыла, што кроў бяжыць паміж пальцаў. Адсунула шорты, а там ірваная рана і булькае кроў. Я пачала губляць прытомнасць, але зразумела, што мне трэба трымацца з усіх сіл, таму што, калі буду сцякаць крывёю, сын мяне не ўратуе, а хуткая можа ехаць доўга.
Сын крычаў на ўсю кватэру: ён вырашыў, што мяне застрэлілі. Патэлефанаваў у хуткую і пабег за нашатырам да бабулі», — успамінае падзеі таго вечара Вольга.
Бацька Вольгі ў той момант таксама быў на балконе ўласнай кватэры. У яго слабое здароўе. Вольга кажа, што ў той момант, калі ў яе трапіла куля, яна была шчаслівая ад таго, што падстрэлілі не кагосьці з яе бацькоў.
Хуткая прыехала прыкладна праз гадзіну, але ў тым няма віны медыкаў — вуліцы былі перакрытыя, а выклікаў, па ўсёй бачнасці, шмат. Лекары адразу ж праверылі, ці не закранутыя ўнутраныя органы, перабінтавалі рану, паставілі кропельніцу і адвезлі параненую ў бальніцу.

Аднак і там Вользе давялося чакаць аперацыі: яна была не адзінай пацярпелай ад куль.
Дзяжурны хірург распавёў, што ў тую ноч у хірургічнае аддзяленне Брэсцкай гарадской бальніцы №1 паступіла 4 чалавекі з агнястрэльнымі раненнямі: «Адзін з іх, сапраўды, быў у натоўпе ўдзельнікаў пратэстаў, астатнія тры пацыента — выпадковыя мінакі.
Да нас паступілі хлопец і дзяўчына: па іх словах, яны ішлі па вуліцы, пад'ехала машына, адчыніліся дзверы і па іх стралялі.
Хлопца прааперавалі і перавялі ў іншую бальніцу. Дзяўчына ўсё яшчэ ў нас на лячэнні, куля трапіла ў сцягно. Што тычыцца Вольгі, калі б раненне было пранікальным, а не па датычнай, куля магла б пашкодзіць кішэчнік, мачавы пухір ці закрануць буйныя артэрыі, якія знаходзяцца побач. Зыход цалкам мог бы быць смяротным».
Цяпер Вользе трэба будзе доўгае лячэнне і рэабілітацыя, якая можа зацягнуцца на паўгода.
«Лекары кажуць, што вайна даўно скончылася, і яны ведаюць, як лячыць такія раненні ў тэорыі, дый тое пасля звычайнай кулі. А ў мяне ірваная рана, якую проста так не пашыць. Яна адкрытая, крывіць, ёсць рызыка далучэння інфекцыі. Кажуць, што, калі паджыве (месяцы праз два), можна будзе рабіць пластыку, каб яе закрыць», — распавяла Вольга.


Ёй страшна і балюча. Аднак яна лічыць, што маўчаць нельга. Менавіта таму знайшла адваката і напісала заяву ў Следчы камітэт.
«Я напісала заяву ў Следчы камітэт і раю гэта зрабіць усім-усім-усім пацярпелым ад гэтых бясчынстваў.
Не можа здарацца ні ў якой краіне свету ў 2020 годзе такі гвалт над народам. Я на самай справе ні разу не рэвалюцыянер і вельмі мірны чалавек, мне вельмі складана ўсё гэта перажыць. Вядома, мне страшна. Але ўсе гэтыя ахвяры не павінны быць марнымі, а паслужыць нечаму светламу і добраму, — упэўненая Вольга. — Страх ёсць ва ўсіх.
Мне ў любым выпадку значна лепш, чым тым, хто сядзеў у СІЗА суткамі. Я проста не маю права маўчаць і баяцца. Гвалт трэба спыніць! Нельга дапусціць, каб з табой так абыходзіліся. Мы ж людзі! Я проста плачу паўсутак ад болю і паўсутак ад гонару за тое, што ў нас такі адважны народ, і што я — беларуска».