Праграма Пуціна — суіцыд. І расейцы яго закладнікі

Яшчэ зусім нядаўна я прадказаў сыход Януковіча на працягу тыдня пасля ўжывання ім сілы. І непазбежнага выкарыстання сілы рэпрэсій замест магчымых перамоваў.



Гэта нейкая генетычная асаблівасць аўтарытарных рэжымаў, накіравана рухацца да самазнішчэння. Нават, калі застаюцца магчымасці для перамоваў, ўключэння механізмаў самавыратавання, дыялогу з Захадам, дыялогу з апазіцыяй, частковага дэлегавання або дыверсіфікацыі улады.
 

У гэтым сэнсе Крэмль паслядоўна капіюе дзеянні Чаўшэску ў яго апошнія тыдні ў Румыніі, Мілошавіча ў Югаславіі, Хусэйна ў Іраку, Кадафі ў Лівіі, Мубарака ў Егіпце, Януковіча ва Украіне.

Спробаў дазволу небяспечнай для рэжыму канфліктнай і крызіснай сітуацыі не робіцца зусім. Ні з Захадам, ні з апазіцыяй, ні з рэгіянальнай уладай.
 

Механізм фінальнага самазнішчэння сёння уключаны і падтрымліваецца у дзеянні самім Крамлём.
 

Шопенгауэр дае адказ на пытанне, якія прычыны прымушаюць да гэтага маніякальнага імкнення да ўласнай гібелі: « Самагубца менавіта таму і перастае жыць, што не можа перастаць жадаць» .
 

Гарачае жаданне Пуціна ажыццявіць немагчымае — прычына немінучага фіналу, які ён набліжае кожным сваім дзеяннем.
 

Распад Расіі становіцца немінучым. Сёння пытанне ўжо не ў тым, ці адбудзецца палітычная і эканамічная дэзінтэграцыя Расіі. Пуцін сваімі дзеяннямі ўжо даў адказ на яго. Сёння пытанне толькі ў тым, якім чынам гэты працэс будзе рэалізоўвацца.

Мяркуючы па апошніх дзеянняў улады, якая ўзмацняе рэпрэсіі супраць грамадзян, што ўсведамляюць небяспечны курс Крамля, як паказваюць падзеі ў Маскве, Калінінградзе, у іншых рэгіёнах, яна спрабуе не вырашаць канфлікты і крызісныя з'явы, а змагацца з тымі, хто кажа, крычыць пра гэта.
Пра непазбежнае!
І мы ўсе яго закладнікі.

Канстанцін Баравы, echo.msk.ru/blog