Вярхоўны суд адмовіў у задавальненні скаргі Ігара Аліневіча

Як паведамляе маці палітвязня Валянціна Аліневіч, ад Ігара Аліневіча сталі прыходзіць лісты. З іх стала вядома, што наглядную скаргу палітвязня ў Вярхоўным судзе не задаволілі.



«Амаль дваццаць дзён ішлі лісты. Вось і 23 ліпеня таксама ліст прыйшоў. У ім Ігар піша, што на наглядную скаргу ў Вярхоўны суд, якую ён раней пісаў, прыйшоў адмоўны адказ. Копію рашэння на рукі не выдалі, а з 2013 года, як аказваецца, адбіраюць усе кодэксы РБ у асуджаных. 9 ліпеня Ігара змясцілі ў ШІЗА, па якой прычыне — не піша. Таксама сын прачытаў некаторыя артыкулы, у тым ліку пра паляпшэнне умоў у турмах Беларусі (маецца на ўвазе, маніторынгавыя справаздачы ПКАУ «Платформы» — заўв. рэд.). Так нават тыя, што сядзяць даўно, адзначаюць, што ні пра якія паляпшэннях няма і гаворкі, а ўмовы толькі пагаршаюцца і пагаршаюцца.
Акрамя таго, зараз ўвялі чарговую забарону на цэлы шэраг прадуктаў у перадачах: забаранілі бананы, ягады, спецыі, сухафрукты, мёд. Але сына гэта мала хвалюе, таму што ўжо хутка год, як Ігар пазбаўлены перадач і спатканняў. Гэта сведчыць аб тым, што ўсё больш і больш становіцца больш жорсткай да яго стаўленне », — адзначае Валянціна Аліневіч.
У сваю чаргу юрыст Праваабарончага цэнтра "Вясна" Павел Сапелка звяртае ўвагу:
«Па агульнаму правілу, асуджанаму дазваляецца мець пры сабе не больш за пяць кніг і часопісаў, не улічваючы падручнікаў, неабходных для атрымання агульнай сярэдняй, прафесійна-тэхнічнай адукацыі і праходжання прафесійнай падрыхтоўкі. Літаратура ў колькасці, які перавышае 5 кніг і часопісаў, здаецца асуджаным на захоўванне на склад ці перадаецца сваякам альбо з яго згоды ў бібліятэку папраўчай установы.
Забарона на захоўванне юрыдычнай літаратуры, вядома, парушае правы асуджанага, хоць фармальна яго і можна вывесці з пералічаных нормаў».
«У адпаведнасці з Крымінальна-выканаўчым кодэксам, органы і службовыя асобы, якім накіраваны прапановы, заявы і скаргі асуджаных, павінны разгледзець іх ва ўстаноўленыя заканадаўствам Рэспублікі Беларусь тэрміны і прынятыя рашэнні давесці да ведама асуджаных праз адміністрацыю устаноў, якiя выконваюць пакаранне», — працягвае П . Сапелка. — «Пры гэтым у Правілах унутранага распарадку прадугледжана, што паступіўшыя адказы па выніках разгляду прапаноў, заяў і скаргаў абвяшчаюцца асуджаным пад роспіс пры іх паступленні, але не пазней, чым у трохсутачную тэрмін.
Г.зн. фармальна адміністрацыі прадастаўлена права толькі знаёміць зняволеных са зместам адказаў на іх звароты. Адзінае, што могуць зрабіць пры гэтым зняволеныя - патрабаваць дазволу перапісаць гэтыя адказы. Такое становішча парушае правы зняволеных на абарону, паколькі выкарыстанне тэкстаў адказаў на скаргі для далейшай перапіскі і абскарджання, вядома, важна».
Паводле праваабарончага цэнтра "Вясна"