«Закрыццё межаў — гэта санкцыя апошняга дня»
Аўтар тэлеграм-каналу «Лісты да дачкі» піша пра тое, як усё добра ў Белстата. Праўда, па-за Белстатам у нас усё не вельмі добра. А наадварот — трывожна. І гэтыя трывогі больш абгрунтаваныя, чым аптымізм Белстата.
Фота з Telegram
Не магу з табой не падзяліцца. Учора высветлілася, навошта Белстат хавае ад усіх свой знешні гандаль. Аказваецца, не таму, што ён саромеецца. Аказваецца, зусім наадварот. Па гуманістычных меркаваннях чалавекалюбства. Таму што знешні гандаль у Белстата атрымліваецца такі добры, што людзі з-за мяжы калі на яго глядзяць, то зайздросцяць і хвалююцца. У саміх жа такога гандлю няма.
Вось каб яны іншыя не хваляваліся, Белстат вырашыў нічога лішняга нікому не паказваць. Ну і крышачку, літаральна зусім ледзь-ледзь, — праз санкцыі. Але ў асноўным таму, што са статыстыкай у Белстата ўсё вельмі добра.
За межамі статыстыкі Белстата ўсё, праўда, трошкі трывожна. Учора кіраўнікі памежных службаў Літвы, Латвіі і Польшчы абмяркоўвалі ці ёсць жыццё пасля закрыцця межаў з Беларуссю. Вырашылі, што ёсць. І нават склалі планы, як дзейнічаць, калі мяжу закрыюць. А ў панядзелак, калі памятаеш, яны будуць абмяркоўваць планы, як канкрэтна гэта зрабіць.
Не ведаю, хто як, але амерыканскае пасольства ацаніла сур'ёзнасць намераў. Учора яно рэкамендавала сваім грамадзянам тэрмінова пакінуць Беларусь. Таму што, потым, калі межы закрыюць, пакінуць Беларусь для амерыканскіх грамадзян будзе, вядома, значна больш складана.
Беларускія ўлады, здаецца, таксама ацанілі сур'ёзнасць намераў. Для беларускіх уладаў гэта, праўда, не падстава, каб зрабіць што-небудзь добрае. Палітвязні як сядзелі, так і сядзяць, мігранты мяжу як штурмавалі, так і штурмуюць. Але прынамсі беларускі тэлевізар прыглушыў гучнасць, і ўжо не распавядае пра тое, як ён, будзе ладзіць падзелы Рэчы Паспалітай. Гэта значыць, можна сказаць, беларускія ўлады дэманструюць суседзям добрую волю і ідуць на кампрамісы. Ну, што могуць, тое і дэманструюць.
Я, праўда, моцна сумняюся, што суседзі здольныя заўважыць розніцу паміж тым, як беларускія ўлады паводзілі сябе раней і тым, як яны паводзяць сябе цяпер. Таму што заўважыць яе можна толькі моцна ўзброеным позіркам.
Затое прэзідэнт Польшчы заўважыў, што ў Беларусь перамяшчаецца расійская ядзерная зброя. І вось я падазраю, што прэзідэнт Польшчы і раней гэта заўважаў. Але падзяліцца сваімі назіраннямі ён вырашыў цяпер. Якраз, калі абмяркоўваецца перспектыва закрыцця межаў. Прычым, зрабіў гэта на сустрэчы з прэзідэнтам Партугаліі, якая лабіруе паслабленне санкцый супраць беларускага калію. А перамяшчэнне ядзернай зброі — важкая прычына, каб не аслабляць санкцыі, а ўвесці новыя. Нават такія ядзерныя, як закрыццё межаў.
Таму што закрыццё межаў — гэта, вядома, такая санкцыя апошняга дня. Пасля закрыцця межаў цяжка сабе ўявіць, што яшчэ можна зрабіць. Гэта значыць, ёсць шанц, што закрыццё межаў адкладуць напрыканцы. На крайні ўжо выпадак. А з іншага боку, з ядзернай зброяй, расійскімі войскамі на вучэннях, мігрантамі на маршы і вагнераўцамі на прагулцы ўлады Польшчы цалкам маглі сабе вырашыць, што крайні выпадак надышоў.
Глядзіце таксама
