Cітуацыя са свабодай слова ў Зімбабвэ лепш, чым у Беларусі? Як мясцовая прэса пісала пра візіт Лукашэнкі

Мабыць, усе бачылі кадры афіцыйнага візіту Лукашэнкі ў Зімбабвэ. Паездка асвятлялася ў разнастайных тэлеграм-каналах, ютубах і нават еўрапейскіх зводках навін. Беларускага кіраўніка сустракалі каларытнымі афрыканскімі танцамі і песнямі з ганаровым вартай, а праводзіла каза і той жа самы гвалт.

zimb02_3.jpg


Падпісанне афіцыйных дакументаў было падобна хутчэй на афрыканскае вяселле, а прэзідэнт Зімбабвэ падарыў беларускаму госцю велізарнае пудзіла льва.

Але «Салідарнасць» вырашылі праверыць, што пісала пра візіт Лукашэнкі мясцовая афрыканская прэса, і знайшлі некалькі момантаў, якія засталіся па-за ўвагай беларускіх прапагандыстаў, якія асвятлялі візіт свайго боса.

Напрыклад, адна з газет — New Zimbabwe — зусім не саромеючыся, называе Лукашэнку «аўтарытарным прэзідэнтам».

Іншае выданне — NewsDay — піша пра тое, што для сустрэчы Лукашэнкі ў аэрапорце сагналі сотні прыхільнікаў мясцовай кіроўнай партыі. Яна называецца (увага!) «Зімбабвійскі афрыканскі нацыянальны саюз / Патрыятычны фронт». Гэтую партыю заснаваў і 30 гадоў узначальваў былы прэзідэнт Зімбабвэ, дыктатар Роберт Мугабэ.

На наступны дзень пасля прыбыцця беларускага госця журналісты NewsDay выпусцілі артыкул пад загалоўкам «Цісканіна падчас прызямлення Лукашэнкі ў аэрапорце Харарэ». У выданні адзначаюць, што ў дзень сустрэчы еўрапейскіх гасцей сітуацыя ў аэрапорце стала выходзіць з-пад кантролю, а паліцыя збіла самых заўзятых прыхільнікаў цяперашняга прэзідэнта Зімбабвэ, якія прарываліся да тэрміналу для сустрэчы Лукашэнкі.

Нічога не нагадвае?

Нягледзячы на такое стаўленне, у тым жа артыкуле адзін з прыхільнікаў кіруючай партыі Зімбабвэ заяўляе журналістам: «Візіт беларускага госця паказвае, што прэзідэнт Мнангагва мае выдатнае бачанне таго, як весці нашу краіну наперад».

Мяркуючы па ўсім, выкарыстанне грубай фізічнай сілы супраць свайго народа — адна з кропак судакранання ідэалагічна блізкіх рэжымаў Беларусі і Зімбабвэ.

А з іншага боку, наўрад ці якое-небудзь выданне, якое знаходзіцца ў Беларусі, магло б напісаць пра збіццё сілавікамі жыхароў сваёй краіны, і не трапіць пад рэпрэсіі.

Атрымліваецца, што сітуацыя са свабодай слова ў Зімбабвэ лепш, чым у Беларусі?