«Энцыклапедычны крынж спартовых функцыянераў эпохі позняга лукашызму»
Учора старшыня Беларускай федэрацыі гандбола Уладзімір Канаплёў выдаў «крык болю і адчаю» ў адрас кіраўніка Міжнароднай федэрацыі гандбола Хасана Мустафы. Еўрапейская гандбольная федэрацыя год таму адхіліла беларускіх і расійскіх спартоўцаў ад спаборніцтваў. Уладзімір Канаплёў просіць дазволіць беларускім гандбалістам гуляць хоць з Азіяй і Афрыкай.
Ілюстрацыйнае фота: sport24.by
Спадар Канаплёў просіць прэзідэнта міжнароднай федэрацыі гандбола даць магчымасць нацыянальнай зборнай спаборнічаць з нацыянальнымі камандамі Азіі, Афрыкі і Бліжняга Усходу. У лісце быў поўны набор класічных прапагандысцкіх аргументаў: пачынаючы ад «незаслужаных санкцый МАК» і заканчваючы «ад гэтага пакутуюць дзеці».
Далей Уладзімір Канаплёў скардзіцца, што санкцыі і ізаляцыя вядуць да адтоку дзяцей і моладзі з гандбола, іх пераходу ў іншыя віды спорту, недабораў у ДЮСШ, праблем са спонсарамі і агульнага экзістэнцыяльнага крызісу. Натуральна ж, у лісце не забыліся ўзгадаць пра «базавыя прынцыпы міжнароднага алімпійскага руху» і «даўнія сяброўскія адносіны».
«Калі коратка, то сам ліст — гэта энцыклапедычны крынж спартовых функцыянераў эпохі позняга лукашызму, таму можа зацікавіць толькі калекцыянераў», — піша ў сваім Facebook cтаршыня Беларускага фонду спартыўнай салідарнасці Аляксандр Апейкін. Прыводзім яго меркаванне з нагоды ліста Канаплёва.
Спадар Канаплёў мае рацыю: на сённяшні дзень ніводны беларускі гандбаліст не ўдзельнічае ў вайне. Але затое некалькі з іх сядзяць за кратамі, а шмат хто выехаў і не можа вярнуцца на радзіму з-за палітыкі лукашызму, якую спадар Канаплёў аддана падтрымлівае.
Чамусьці маўчыць спадар Канаплёў і пра нашых гандбольных сяброў з Украіны, куды мы ўсе так любілі прыязджаць. Гандбольная інфраструктура Украіны разбурана, дзеці і моладзь пакінулі свае гарады, адкат у развіцці гандбола назад на дзесяцігоддзі. Ці была хоць адна заява ў падтрымку ад БФГ? Ці нейкі крок салідарнасці?
На жаль, Уладзімір Мікалаевіч да сённяшняга дня не хоча зразумець, што:
- зборную Беларусі адхілілі ад спаборніцтваў за саўдзел беларускай дзяржавы ў ваеннай агрэсіі супраць Украіны, што парушыла статут ААН і Алімпійскую хартыю (бо ўварванне было падчас Алімпійскіх гульняў у Пекіне). Сённяшнія крытэрыі МАК па допуску да спаборніцтваў атлетаў з Беларусі і РФ выключаюць камандныя віды спорту, таму зборная Беларусі зможа вярнуцца на міжнародную арэну толькі пасля сканчэння вайны ва Украіне ці адпаведнага дазволу з боку МАК. А гэта, відаць, будзе няхутка;
- разруха і крызіс у беларускім гандболе ніяк не звязаны з санкцыямі. Гэта вынік працы кіраўніцтва БФГ — ні больш ні менш. Сённяшні кіруючы і трэнерскі персанал беларускага гандбола не ў стане вывесці гэты спорт на нейкі сур'ёзны ўзровень. Дэградацыя на касмічных хуткасцях;
- дзяцей і маладых гульцоў сапраўды шкада, асабліва калі яны пачнуць разумець, у якую глыбокую яму кіраўнікі БФГ іх загналі.
Пры гэтым ёсць багата механізмаў зняцця бану з дзіцяча-юнацкага гандбола, але дакладна гэта робіцца не такімі прымітыўнымі лістамі.
Спецыяльна для кіраўніцтва БФГ патлумачу рэальную сітуацыю ў спартыўным свеце, каб не жылі ў сваіх ілюзіях. Асноўнае тое, што паўнавартаснае вяртанне на міжнародную арэну будзе магчыма толькі ў перыяд пасляваеннага ўпарадкавання. Для гэтага ўсяму беларускаму спорту прыйдзецца:
- Альбо прызнаць акт саўдзелу ў агрэсіі супраць Украіны з адпаведнай адказнасцю перад Украінай, альбо абвесціць Беларусь акупаванай РФ тэрыторыяй з адпаведнымі патрабаваннямі да РФ. Пазіцыя «мы харошыя людзі і мы за мір» не мае ніякага юрыдычнага статусу. Замыліць пытанне не атрымаецца. Прыкінуцца шлангам таксама не атрымаецца. Яшчэ ёсць шанц вызначыць свой юрыдычны статус самастойна, інакш яго вызначаць за нас.
- Так ці інакш прыйдзецца падпісаць Антываенную дэкларацыю. Гэты дакумент ужо ўзялі за аснову ў многіх краінах і федэрацыях. НАК Чэхіі таксама ўхваліў такі падыход. Учора ў Еўрапейскім парламенце адбылася першая дыскусія па гэтай тэме, якая атрымала падтрымку большасці ўдзельнікаў. Рэкамендацыі будуць накіраваны ў МАК і алімпійскія камітэты розных краін.
- Змяніць кіраўніцтва большасці федэрацый і спартыўных устаноў, замазаных у падтрымцы палітыкі лукашызму, якая прывяла да масавых палітычных рэпрэсій у Беларусі і вайны ва Украіне.
- Змяніць дзяржаўныя сімвалы, бо сённяшнія трывала асацыююцца з лукашызмам, прапагандай і вайсковай агрэсіяй. Масавы глядач ніколі не будзе падтрымліваць беларускія зборныя і клубы, якія выступаюць пад КЗ і капустай. Гэты агідны гімн ніхто ніколі не будзе спяваць. Грамадства ўжо да гэтага не вернецца.
Ну і апошняе. Уласна мне вельмі шкада, што такія крывадушныя і неадэкватныя лісты публікуюцца ў дзень, калі ў беларускай турме насмерць закатавалі вядомага мастака Алеся Пушкіна. Гэта і ёсць вялікая трагедыя, а не тое, што «беларускі гандбол пастаўлены на мяжу выжывання», — заключыў Аляксандр Апейкін.