Напярэдадні бітвы за Данбас: чаго чакаюць Беларусь і ўвесь свет?

Адказвае Пётр Кузняцоў.

pap_20210828_24h_1.jpg

Ліст Макея еўрапейцам, які ўсплыў учора і актыўна абмяркоўваецца ў сацсетках, датаваны 6-м красавіка.
Гэта значыць, што ён напісаны да візіту Лукашэнкі да Пуціна на Далёкі Усход. І, калі гісторыя з лістом сапраўдная, гаворкі пра фэйкавасць Бучы і абавязковых у будучыні сумесных палётах у космас былі ўжо пасля таго, як стала зразумела, што станоўчай рэакцыі ініцыятыва МЗС на Захадзе не выклікала.
Прынамсі, неадкладнай пазітыўнай рэакцыі.
Тым не менш, шмат хто лічыць, і, здаецца, справядліва, што сам факт — сведчанне таго, што па ходзе ваенных дзеянняў да Мінска дайшло, што ў глабальным сэнсе Масква прайграе. І, магчыма, прыходзіць час перагледзець прыярытэты і арыентыры, пакуль яшчэ не зусім позна.
Зусім ці не зусім — пытанне адноснае. Калі б вось проста цяпер, у гэтую секунду, і Украіна, і яе партнёры маглі б атрымаць вось проста 100%, жалезабетонныя гарантыі таго, што з беларускага флангу больш ніякія сюрпрызы немагчымыя, то напярэдадні бітвы за Данбас, якая чакаецца, гэта дазволіла б Кіеву вызваліць сур'ёзныя рэсурсы, патрэбныя для перамогі. А Захаду ў цэлым дало б дадатковы аргумент хаця б у нейкай ступені паглядзець на Мінск як на самастойнага гульца. Аднак усе разумеюць, што пакуль у Беларусі застаюцца хаця б нейкія расійскія войскі, гэта немагчыма.
Наогул кажучы, агульная сітуацыя зараз такая, што падобны ліст з беларускага боку, трэба прызнаць, быў відавочным фальстартам (зноў жа, калі ён усё ж быў). Усе палітычныя працэсы відавочна пастаўлены на паўзу. Замёр перамоўны працэс, млява працягваючыся, паводле афіцыйных паведамленняў, у фармаце відэаканферэнцыі. Еўропа абмяркоўвае ўвядзенне эмбарга на расійскую нафту, аднак, як пішуць СМІ, канчатковае рашэнне будзе прынятае толькі пасля другога тура прэзідэнцкіх выбараў у Францыі (які па часе павінен супасці з бітвай на Данбасе). Так што і адсутнасць еўрапейскай рэакцыі на мінскія сігналы — таксама цалкам вытлумачальна: усе чакаюць.
Усе чакаюць, што здарыцца на полі бою. Абодва бакі з усіх сіл рыхтуюцца да самага маштабнага з часоў Другой сусветнай сутыкнення. Пра тое, як рыхтуецца Расія, гавораць на брыфінгах прадстаўнікі разведак і пішуць сусветныя СМІ. Пра тое, як рыхтуецца Украіна, адкрытых звестак вельмі мала, і гэта моцна нагадвае сітуацыю самага пачатку, калі ўсе бачылі армаду, вельмі яе баяліся, а на паверку аказалася, што Украіна — гатовая, і армада гэтая, увогуле, не так і шмат можа. Можа, і многа, але не столькі, колькі хоча.
Хоць аб тым, у якой форме гатовы ўступіць у бітву ўкраінскі бок можна меркаваць шмат па якіх ўскосных прыкметах, акрамя рэлізаў штабоў разведак. Удар і знішчэнне крэйсера «Масква» выключае дэсантную аперацыю, пакідае без прыкрыцця Чарнаморскі флот і, па некаторых меркаваннях, Херсонскую групоўку. Кіеў усё гучней і настойлівей дамагаецца паставак цяжкіх узбраенняў і па некаторых кірунках мае поспех (а, можа, і па ўсіх кірунках, толькі мы гэтага не бачым). Цяжкія ўзбраенні, між тым, па-сапраўднаму патрэбныя ў выпадку магчымага контрнаступлення — абараняцца, і паспяхова, можна і на тых запасах і тым арсенале, які ў Украіны ёсць.
Серыю паведамленняў расійскіх СМІ аб ударах па расійскай тэрыторыі таксама не варта поўнасцю співаць або ігнараваць. Гэта могуць быць правакацыі. А могуць быць і сапраўды ўдары па аб'ектах ваеннай інфраструктуры, месцах збору войскаў, якія перакідаюцца для падмацаванняў. Вайна — гэта занадта сур'ёзна для таго, каб усё ў эфіры ад усіх СМІ і каналаў было праўдай, пра большую частку працэсаў даводзіцца здагадацца альбо даходзіць да іх шляхам разважанняў.
Як бы там ні было, усё зараз гаворыць за тое, што ўсе бакі зрабілі свае стаўкі і чакаюць пэўнага выніку. Які, з улікам характару і маштабаў як падрыхтовак, так і атрыманых у апошнія дні Расіяй удараў, можа аказацца ну вельмі непрадказальным.
Ці будуць камусьці пасля гэтага патрэбныя сігналы з Мінска і навошта — гэта ўжо будзе зусім іншая гісторыя.