Беларуская вялікая міжнародная дыпламатыя: хоць з палярнікам, хоць з пінгвінам

Беларускія ўлады пабудавалі сабе такую стабільнасць, якая можа паламацца ад выканання іх жа ўласных законаў, піша аўтар тэлеграм-канала «Лісты да дачкі».

Цікавы факт: сёй-той у аўторак выступаў на кліматычным саміце ў Баку тры хвіліны, а беларускаму тэлевізару хапіла апавяданняў пра гэта ўжо на два дні. І я ўпэўнены, што двума днямі справа не абмяжуецца. Яны пра гэта будуць распавядаць яшчэ два тыдні.

І гэта пры тым, што камусьці саміт наогул не спадабаўся. Сёй-той сказаў, што гэта не саміт, а суцэльная гаварыльня. Ну і як магло быць інакш, калі камусьці дазволілі на ім гаварыць усяго тры хвіліны. А сёй-той за тры хвіліны не паспявае нават чхнуць. І таму, калі яму далі рэгламент у тры хвіліны, увесь беларускі тэлевізар расцаніў гэта як асабістую абразу.

Але заўваж, пра тое, што сёй-той паляцеў на саміт, беларускі тэлевізар распавядае ўжо два дні. А пра тое, што было пасля трох хвілін славы, беларускі тэлевізар не згадаў ні разу. Таму што дадому ён афіцыйна не вяртаўся, і ў Баку яго беларускі тэлевізар з тых часоў ні разу не сустрэў. І вось калі ты мяне спытаеш цяпер, дзе гарант стабільнасці, то я толькі развяду рукамі і скажу, што апошні раз яго бачылі дзесьці ў Баку ў аўторак у сярэдзіне дня.

Не, не падумай нічога дрэннага. (Ці добрага?) Я асабіста думаю, што праз нерэалізаваны вербальны патэнцыял камусьці проста спатрэбілася тэрміновая кароткатэрміновая рэабілітацыя. А беларускі тэлевізар саромеецца пра гэта сказаць. Таму робіць выгляд, што сёй-той усё яшчэ займаецца вялікай міжнароднай дыпламатыяй у Баку. Вельмі вялікі і вельмі міжнароднай. 

Таму што сёй-той у прынцыпе любіць, вядома, займацца вялікай міжнароднай дыпламатыяй. Але не заўсёды можа знайсці для сваёй дыпламатыі адпаведных партнёраў. Таму гатовы займацца вялікай дыпламатыяй хоць з палярнікамі, хоць з пінгвінамі.

Вось днямі сёй-той заняўся паказальным гуманізмам. Дакладней, якім умеў гуманізмам, такім і заняўся. Дазволіў Марыі Калеснікавай сустрэцца з бацькам. Ну, таму што вось такі гуманізм адпавядае яго сучаснаму разуменню сведкамі стабільнасці.

Калі для таго, каб у першы раз за два гады атрымаць спатканне, што належыць па законе, трэба асабісты дазвол гаранта стабільнасці.

Ну, таму што інакш стабільнасць, мабыць, моцна рызыкуе. Таму што яны пабудавалі сабе такую стабільнасць, якая можа паламацца ад выканання іх жа ўласных законаў. Гэта значыць, вось тых самых законаў, якія яны ўжо самі спецыяльна прыдумалі для абароны сваёй стабільнасці. І нават з гэтымі законамі сведкі стабільнасці настолькі не ўпэўненыя ў сабе, што дазволіць спатканне Калеснікавай з бацькам адважыліся толькі з дазволу і пад асабістую адказнасць гаранта.

І я выдатна разумею, чаго яны так баяцца. Учора Бацька Калеснікавай сказаў, што яна разглядае магчымасць напісаць прашэнне аб памілаванні. Вось пасля чатырох гадоў турмы, двух гадоў ізаляцыі, калі Марыі распавядалі, што пра яе ўсе забыліся, яна яшчэ толькі «разглядае магчымасць» папрасіць аб памілаванні. 

Ну гэта значыць, гэта тое, чаго ні адзін сведка стабільнасці ў прынцыпе не ў стане зразумець, а незразумелае заўсёды палохае. І вось менавіта таму, што сведкі стабільнасці не ў стане гэта зразумець, чатыры гады барацьбы за стабільнасць так і не пайшлі стабільнасці на карысць… Яна цяпер знаходзіцца не ў лепшым стане, чым была, калі сокалы скінулі пацука на прыступкі дома ўрада ў дзень адмовы ў рэгістрацыі Бабарыкі і Цапкалы.