«Чым мацней стабільнасць, тым больш у стабільнасці ворагаў»

Тэлеграм-канал «Лісты да дачкі» адгукнуўся на навіну пра затрыманне супрацоўнікаў ДФР — як заўсёды, коратка і па змесце.

Яка сумна новина. Пішуць, што КДБ арыштаваў больш за два дзясяткі афіцэраў з Дэпартамента фінансавых расследаванняў. Герояў барацьбы за стабільнасць. Тых, якія грамілі тут.бай і расследавалі справу Бабарыкі.

Карацей, узнагарода знайшла герояў. Не ведаю, як там з галавой і сэрцам, але рукі ў герояў аказаліся не вельмі чыстымі. Што, вядома, цалкам лагічна. Таму што для герояў стабільнасці сэнс барацьбы за стабільнасць заключаецца ў тым, каб ім было добра і фінансава стабільна. Таму, як жа не браць, калі табе даюць? Калі не браць, то навошта табе такая стабільнасць? За што, пытаецца, тады змагаліся?

А многія разумныя людзі папярэджвалі змагароў за стабільнасць, што так яно і будзе. Што пасля экстрэмістаў наступнымі ахвярамі стабільнасці будуць тыя, якія за яе змагаліся. Таму што змагары за стабільнасць пабудавалі сабе такую стабільнасць, якой пастаянна трэба кім-небудзь харчавацца.

А экстрэмістамі ў гэтай стабільнасці ўжо нікога не здзівіш і зорачак на экстрэмістах сабе не заробіш. А на калегах па барацьбе за стабільнасць можна і зарабіць. Зноў жа, і месца для сабе вызваліць. Каб змагацца за стабільнасць ужо з павышаным акладам грашовага ўтрымання. Таму што гэта ў экстрэмістаў бывае салідарнасць. А ў сведак стабільнасці замест салідарнасці ёсць толькі прынцып «памры ты сёння, а я заўтра».

І я табе такую рэч скажу, толькі ты не здзіўляйся. Тым змагарам за стабільнасць якія пайшлі першымі, яшчэ вельмі пашанцавала ў гэтым жыцці. Таму што далей змагароў за стабільнасць будуць саджаць ужо не за тое, што яны дазволілі сабе ўзяць лішняга. Далей будуць саджаць тых, хто змагаўся за стабільнасць няправільна. А гэта ўжо зусім іншы артыкул і зусім іншы юрыдычны статус.

А як правільна змагацца, ты ж цяпер не вызначыш. Гэта ж можна ўстанавіць толькі постфактум. Вось той, каго пасадзілі, той і змагаўся няправільна. А той, хто пасадзіў, той правільна. Прынамсі, да моманту пакуль яго самога не пасадзяць.

Таму што па меры ўмацавання стабільнасці барацьба за стабільнасць павінна нарастаць. І чым мацней стабільнасць, тым больш у стабільнасці ворагаў. І чым даўжэй сёй-той пратрымаецца, тым больш сярод сведак стабільнасці акажацца яе таемных ворагаў. Гэта ж дыялектыка. Разумець трэба.

Я б мог, вядома, сказаць гэтым людзям: бяжыце дурні (с). Але не скажу. Па-першае, таму, што не хачу. Бачылі вочкі што куплялі, цяпер ешце хоць павылазьце..

А па-другое: куды ж ім бегчы? Сведкі стабільнасці так па-заліхвацку будавалі сваю стабільнасць, што бегчы ад гэтай стабільнасці ім ужо няма куды. Таму што сведкам стабільнасці нідзе не рады. А калі бегчы туды, дзе будуць рады, то іх адтуль вернуць назад у стабільнасць па першым патрабаванні кампетэнтных органаў.

Ну вось такі жыццёвы выбар людзі сабе зрабілі.