«Супрацоўнічаць з саюзнікамі краіны АДКБ гатовыя на адлегласці не бліжэй, чым сто кіламетраў па вертыкалі»

Палітыка

Аўтар тэлеграм-каналу «Лісты да дачкі» разважае пра новыя «чырвоныя лініі» Расіі, якія не такія ўжо і чырвоныя, і пра самотнасць саюзнікаў, сяброў у якіх застаецца ўсё менш і менш.

320078_original.jpg


У Расіі з'явілася новая чырвоная лінія. Не такая, вядома, тоўстая і выразная як ранейшыя, але таксама чырвоная. Учора генерал Шайгу сказаў, што калі Украіна ўдарыць па расійскай тэрыторыі, уключаючы Крым, ракетамі Himars і Storm Shadow, то Расія неадкладна адкажа ўдарамі па ўкраінскіх цэнтрах прыняцця рашэнняў.

Прычым, звярні ўвагу, што супраць абстрэлаў расійскай тэрыторыі іншымі сродкамі генерал Шайгу разважліва не стаў пярэчыць.

І ў мяне ёсць у сувязі з заявай генерала Шайгу ёсць некаторыя здзіўленні. Вось Крым генерал Шайгу згадаў, а Белгарадскую, напрыклад, вобласць — не стаў. І атрымліваецца, што Белгарадская вобласць ці то ўжо не зусім Расія, ці то яшчэ Расія, але не зусім такая. Не кажучы ўжо пра новыя суб'екты Расійскай Федэрацыі, якія з Расіяй назаўжды, як той Херсон.

А па-другое мне, вядома, не зусім зразумела, дзе генерал Шайгу збіраецца шукаць цэнтры прыняцця рашэнняў і чаго хоча дамагчыся. Забіць яшчэ раз Буданава і Залужнага, ці што? Дык забівалі ўжо. Не дапамагло. Увогуле хачу табе сказаць, што раней у генерала Шайгу намаляваныя чырвоныя лініі атрымліваліся значна чырваней.

Хоць раней і трава была зелянейшая, і калектыўная бяспека больш трывалая. Вось учора сёй-той умацоўваў калектыўную бяспеку вербальнымі інтэрвенцыямі, месцамі пераходзячымі ў аральныя. Прасіў міністраў замежных спраў АДКБ, каб тыя не кідалі іх з Пуціным адных. «Не трэба спяшацца, — кажа, — спрабаваць сысці ў бок адзін ад аднаго. Трэба трымацца разам, асабліва ў гэты няпросты час».


Вось спачатку сёй-той заклікаў да адзінства з ім і Пуціным прэзідэнтаў калектыўнай бяспекі. Не пачулі. Паспрабаваў з тымі, хто ў калектыўнай бяспецы адказвае за бяспеку. Таксама не дапамагло. Цяпер вырашыў паспрабаваць з міністрамі замежных спраў.

Увогуле ж, людзей у краінах калектыўнай бяспекі шмат, так што ёсць шырокае поле для дзейнасці. Ёсць яшчэ каго заклікаць.

Таму што з міністрамі атрымалася не лепш, чым з прэзідэнтамі. Пасля ўсіх заклікаў да адзінства міністры калектыўнай бяспекі прынялі сумесную рэзалюцыю аб недапушчальнасці гонкі ўзбраенняў у космасе. Гэта значыць, супрацоўнічаць з Пуціным і ягоным малодшым хаўруснікам яны гатовыя на адлегласці не бліжэй, чым сто кіламетраў па вертыкалі.

Карацей, чым далей, тым менш у саюзнікаў застаецца сяброў. А тыя сябры, якія яшчэ ёсць, застаюцца сябрамі толькі каб прадаць сваё сяброўства даражэй. І ў самым канцы ўсё роўна застаешся адзін. Хіба што птушкі якія-небудзь прыляцяць, каб скласці кампанію.

Але ўжо, вядома, будуць не сокалы, якія скінулі пацука на прыступкі Дома ўрада ў дзень адмовы ў рэгістрацыі Бабарыку і Цапкалу.