Якая муха ўкусіла Пуціна?

Замежжа

Гэта, вядома, галоўная падзея года ў Расіі. Няхай Пуцін і зрабіў выгляд, што гэта нейкая другарадная навіна, пра якую можна паведаміць на хаду, па дарозе ў лімузін, пасля чатырохгадзіннай парожняй гаварыльні.



zalozhnika.jpg

Нават пасля таго, як Пуцін сказаў, што падпіша ўказ аб памілаванні, многія не верылі, думаючы, што гэта нейкая разводка, блеф і таму падобнае.

Якая ж муха ўкусіла прэзідэнта, што ён замест планаванай «трэцяй справы» раптам вырашыў адпусціць галоўнага свайго ворага? З чаго гэта раптам ён праявіў міласэрнасць у адносінах да чалавека, у якога, па словах Пуціна, рукі па локаць у крыві, але які пры гэтым сядзеў чамусьці за ліпавы крадзеж бензіну?


Тут, сябры, справа больш ці менш відавочная.
Да Алімпіяды паўтара месяца. Гэта галоўны піяр-праект Пуціна. А справа ідзе да таго, што Гульні ў Сочы пройдуць пад акампанемент байкоту. Пасля таго, як у Сочы адмовіўся ехаць Абама, да нас наогул можа ніхто не прыехаць.

Будзе на цырымоніі адкрыцця адзін Пуцін, у асяроддзі геяў і лесбіянак, якіх дашлюць замест сябе сусветныя лідэры. Ды і наогул вакол Расіі абстановачка стала нейкая нядобрая. І трэба чымсьці ўраўнаважыць гэты ўсясветны негатыў. Адпусціць Хадаркоўскага — гэта выдатны ход.


Галоўны зэк, галоўны вораг рэжыму, галоўны сімвал агіднасці пуцінскага кіраваньня велікадушна адпушчаны. Самы час правесці аналогіі хоць з самім Нэльсанам Мандэлай. А тут яшчэ грынпісаўцаў адпусцяць, а там, глядзіш, Pussy Riot выйдуць па амністыі.

Калі раз на тыдзень-паўтара выпускаць на волю якога-небудзь знакавага зняволенага, то як раз да Алімпіяды хопіць пазітыўных навін. Калі б яшчэ пасадзіць якога-небудзь прыгажуна з спісу Магніцкага. Або ўзнагародзіць ордэнам гей - актывіста — наогул слаўна было б. Але гэта ўжо наўрад ці. Трэба нейкія нарыхтоўкі пакінуць і на потым.


Што ж тычыцца лёсу Міхал Барысыча, то я не ўпэўнены, што ён пойдзе ў вялікую публічную палітыку. Яму проста трэба цяпер пабыць з сям'ёй і папоўніць усё тое, чаго быў пазбаўлены ён, і былі пазбаўленыя яго блізкія на працягу гэтых дзесяці гадоў.
Выйшаўшы з турмы з прашэннем аб памілаванні, Хадаркоўскі, вядома, ужо не падыходзіць ў сімвалы пратэсту. Пратэст  —  гэта рэч радыкальная, а радыкалы хацелі, каб МБХ непахісна сядзеў у казематах яшчэ гадоў дзесяць, пакуль яны на волі будуць скандаваць яго імя.

Але калі сімвалам барацьбы Хадаркоўскі ўжо не стане, то сімвалам пуцінскага кіраваньня ён застанецца назаўжды. Сімвалам часу, які краіна страціла. Сімвалам магчымасцяў, якія былі ўпушчаныя. Сімвалам самавольства і расчаравання.


І яшчэ аб адным я хачу сказаць абавязкова. Не пра Пуціна і не пра Хадаркоўскага. А пра Платона Лебедзева. Які сядзіць толькі таму, што быў сябрам Міхал Барысыча. Ён сеў раней Хадаркоўскага і ўсе гэтыя гады заставаўся як быццам у ценю, але перажыў і пацярпеў ані не менш. Лебедзеў таксама павінен быць вызвалены!
Антон Арэх, echo.msk.ru