Жыхары Данбаса расчараваліся ў «рускім свеце»?

Прарасейскі настроеныя жыхары Данбаса ўжо не адчуваюць эйфарыі ад палітыкі Расеі. Пра гэта сведчаць словы саміх людзей, піша «Апостраф».

Як заявіла выданню адна з арганізатараў «рэфэрэндуму» ў Варашылаўскім раёне Данецка Святлана, калі б «галасаванне» праходзіла цяпер, то вынік быў бы кардынальна процілеглым. «... калі б людзі галасавалі зараз, то вынік не тое, што б процілеглым апынуўся, а ніхто наогул не прыйшоў бы на ўчасткі. Калі заклікалі: «Пуцін, увядзі войскі!», то ўсе ж думалі, што гэтыя войскі стануць дзе-небудзь на мяжы з вобласцю і будуць своеасаблівым шчытом. У Крыму жа не было вайны, усё прайшло без шуму і пылу. Але выйшла не так: мы атрымалі рэальную вайну, беспрацоўе і адсутнасць якіх-небудзь бачных перспектыў. Прадпрыемствы зачыняюцца, зарплаты рэальна жабрацкія ... Проста цяпер бы людзі зразумелі, што калі яны пойдуць галасаваць, то прагаласуюць за вайну. Тады ніхто гэтага не разумеў і нават не думаў пра гэта», — сказала яна.
Выказванне «Данбас — гэта Украіна» з'яўляецца занадта радыкальным для тых, хто спачувае ідэям «Новароссіі». Аднак тая акалічнасць, што прарасейскі настроеныя жыхары Данбаса ўжо не адчуваюць эйфарыі ад палітыкі РФ, можна вызначыць, як факт.
Дзейсныя функцыянеры так званай ДНР таксама прызнаюць расчараванне палітыкай Расіі. Напрыклад, журналіст і палітолаг з Данецка Раміль Замдыханаў, якога звязваюць з Аляксандрам Хадакоўскі (былым камандзірам падраздзялення баевікоў "Усход").
"Сапраўды, пэўнае расчараванне ёсць. Я б нават не назваў гэта расчараваннем, а больш стомленасцю, — расказвае  «Апострафу» Замдыханаў. — Сітуацыя замерла ў вельмі трывожнай кропцы і не рухаецца ні направа, ні налева. Я б параўнаў гэта з чалавекам, які вісіць над прорвай. З аднаго боку, ён даволі доўга вісіць, і здаецца, што сітуацыя стабільная, бо ён вісіць і не падае, а, з другога боку, пад ім усё ж прорва. Стомленасць патрабуе вырашэння сітуацыі, канструктыўнага выхаду з яе. Трэба наладжванне мірнага жыцця, эканомікі, што б працавалі прадпрыемствы, развіваўся гандаль, таму што цяпер даволі высокі ўзровень беспрацоўя. Асноўныя заводы, фабрыкі, тое, чым славіўся Данбас, яны, вядома, так-сяк загружаныя, але сітуацыя вельмі і вельмі нездаровая».

Калі-небудзь потым

«Я цалкам свядома падтрымаў Данбас. Я вырашыў, што трэба заставацца з Расіяй. Я падзяляў тыя настроі, якія былі ў горадзе вясной чатырнаццатага. Я быў на мітынгах на плошчы Леніна, амаль на ўсіх», —так у інтэрв'ю аднаму з СМІ казаў намеснік кіраўніка старшыні праўлення «Саюза пісьменнікаў ДНР» Уладзіслаў Русанаў. Гэта было год таму.
А так Русанаў разважае цяпер. «Расчараванне ёсць, нават невялікая крыўда. Дэ-юрэ мы не прызнаныя, але дэ-факта мы працуем з Расіяй, як нейкая аўтаномная вобласць», — кажа пісьменнік.
Пры гэтым прыхільнікі так званых Л / ДНР не бачаць рэальных крокаў і перспектыў для працэсу «ўз'яднання» з Расіяй, а адпаведна, уваходжанне ў склад РФ адсоўваецца імі на нявызначаны тэрмін.
«Я б ужыў такую ​​лірычную фармулёўку: яны [жыхары Данбаса] хочуць быць разам [з Расіяй], але зразумела, што няма ніводнага факта, аргументу альбо доваду, які б гаварыў пра тое, што такое ўз'яднанне магчыма, — адзначае Раміль Замдыханаў. — На ўсіх узроўнях расійскай улады, пачынаючы ад прэзідэнта і міністра замежных спраў, заўсёды гаворыцца пра тое, што канфлікт на Данбасе выключна ўнутрыўкраінскі, а яго рашэнне ляжыць у рамках ўнутрыўкраінскія палітычнага дыскурсу. Расія ў дадзеным выпадку выступае нейкім гарантам мірнага вырашэння».

Сапраўды, яшчэ ў траўні 2015 года кіраўнік расейскага МЗС Сяргей Лаўроў адназначна заявіў, што РФ не збіраецца прымаць Данбас на правах паўнавартаснага суб'екта федэрацыі.
«На ўсіх узроўнях, вуснамі прэзідэнта Расіі, у іншых фарматах кажам, што мы за тое, каб яны сталі часткай Украіны», — падкрэсліваў Лаўроў.
Афіцыйна новы рэгіён Расіі, а разам з ім і новы вагон санкцый Пуціну, і напраўду не патрэбныя. Тым больш, што, сілкуючы канфлікт на Данбасе, прэзідэнт РФ і без таго дасягае галоўнай мэты: ніякага NATO і паўнавартаснага сяброўства ў ЕС для Украіны, пакуль ідзе вайна.
Аднак дзеянні па фактычнай інтэграцыі з ОРДЛО ўсё ж адбываюцца. Напрыклад, лютаўскі ўказ Пуціна аб прызнанні «дакументаў» Л / ДНР. Здавалася б, рашэнне Пуціна павінна было б заразіць прарасейскі настроеных жыхароў Данбаса аптымізмам, маўляў, зараз дакументы, а праз годзік-два і паўнавартасны суб'ект РФ, але гэтага не здарылася.
«Ва ўказе Пуціна было ж напісана, што гэта часовыя дакументы, якія выдаюцца грамадзянам Украіны" на перыяд да палітычнага ўрэгулявання сітуацыі», — падкрэсліў Замдыханаў. — З пункту гледжання Расеі, гэта проста разнавіднасць украінскага пашпарта, які выдаюць адміністрацыі Данецка, Луганска. Але Кіевам яны не прызнаюцца. Расія гэтыя дакументы прызнае, але як украінскія, а не як суверэнныя, і ўжо дакладна не як расійскія».
Старшыня пастаяннай дэлегацыі Вярхоўнай Рады Украіны ў Парламенцкай асамблеі Рады Еўропы, народны дэпутат ад «Блока Пятра Парашэнкі» Уладзімір Ар'ев падкрэслівае, што Расія хоча стварыць на Данбасе сітуацыю накшталт Прыднястроўя шляхам увядзення міратворчай місіі. «Расія не жыве па прынцыпах міжнароднага права, а гуляецца гэтымі прынцыпамі. Відавочна, што мэта —зрабіць нешта накшталт Прыднястроўя, таму што відавочна, што Расія будзе настойваць на тым, каб менавіта расійскія ці прарасейскія міратворцы ўдзельнічалі, на што Украіна, відавочна, пайсці не зможа», — сказаў Ар'еў і дадаў, што Украіна ўжо даўно патрабавала "нейтральных міратворцаў".