«Як можна рабіць выгляд, што ўсё ОК, у краіне, дзе штодня кагосьці катуюць?» Аляксандра Зверава распавяла, чаму не вярнулася б у Беларусь

Аляксандра Зверава, стваральніца праекта Voices from Belarus і член каманды BYSOL, дзяўчына Эдуарда Бабарыкі, напісала аб тым, чаму б выбрала не вяртацца ў Беларусь прама зараз, нават упэўненая ў тым, што турма ў роднай краіне ёй не пагражае. Прыводзім яе думкі.

«Я добра памятаю, колькі «добрых слоў» я пачула, калі прыняла рашэнне з'ехаць з Беларусі. Яшчэ мне задавалі пытанні:
— А вам сапраўды пагражала небяспека?— А вас сапраўды пасадзілі б?
Людзі павінны былі пераканацца, што я збегла не проста так, што ў мяне была важкая нагода. Што, увогуле, ілюструе нашу дзіўную ментальнасць са спадарожнай цікавасцю да чужога жыцця і жаданнем яго аналізаваць у разы большым, чым да свайго ўласнага.
Крытыка, само сабой, зыходзіла ад тых, хто сядзеў на тэрасе ў News Cafe і праводзіў нядзельныя маршы ўжо крыху захмялелым позіркам. Тыя ж хлопцы скардзіліся, што стаміліся ад таго, што людзей садзяць, бо ім даводзіцца карміць жывёл затрыманых.
Людзі, якія хадзілі на маршы, нікога не крытыкавалі. Як і тыя, каго затрымлівалі. Таму што гэта іншы ўзровень усвядомленасці — гэта людзі, якія здзяйсняюць учынкі, таму што яны ім здаюцца правільнымі. А не для таго, каб у паветра пабалбатаць.
За апошнія пару гадоў я шмат даведалася і тых, і іншых: тых, хто робяць, і тых, чый асноўны функцыянал — якраз балбатаць у паветра. Уласна таму мне пра палітыку асабліва нічога не хочацца пісаць. Аб «нашай перамозе» і іншым. Я пісала, калі меркавала, што не ўсе ведаюць і разумеюць аб тым, што адбываецца. Цяпер усё разумеюць, накшталт.
Я магу сказаць наступнае, калі б мне прапанавалі зараз: «Вяртайся дадому. Будзеш сядзець ціха — ніхто цябе нікуды саджаць не стане», — я б не паехала.
Я не разумею, як можна жыць і рабіць выгляд, што ўсё ок у краіне, дзе штодня кагосьці катуюць. Лепш буду гэтай самай «панаехаўшай».
Адзіная прычына, па якой Беларусь не стала для мяне проста кропкай на мапе — той, куды я больш ніколі не паеду, — гэта людзі, якія сядзяць у турмах. І такія людзі, як Зміцер Лаеўскі.
P.S. Для тых, хто пра тое, што адбываецца ў Беларусі, не ведае ці ведае недастаткова, мы вядзем Voices from Belarus. Так што кожнаму, хто напіша ў каментарах аб тым, як я здрадзіла радзіме, прапаную не прыпадабняцца мне, падпісацца і падзяліцца старонкай з усімі англамоўнымі сябрамі».
Паводле www.facebook.com