«Загавор не абавязкова разумець, каб ён працаваў». Трансерфінг Беларусі
Улады з зачараваннем займаюцца трансерфінгам Беларусі. Пазітыўныя афірмацыі вельмі добра і прыгожа гучаць. Калі слухаць толькі іх, то і ВУП расце, і экспарт на далёкую дугу развіваецца, і цісне беларуская прадукцыя канкурэнтаў у матухне-Расіі. І ўсё было б выдатна, калі б не даводзілася часам адцягвацца ад сваёй карты жаданняў на тое, што дзеецца на самай справе.
Кадр з фільму «Матрыца»
У цікавы час мы з вамі жывем, піша Валерый Віктаровіч у Plan B. Ніколі ў гісторыі чалавецтва доступ да інфармацыі не быў так просты. Мільёны кніг, навуковых артыкулаў і круцейшых даследаванняў знаходзяцца літаральна на кончыках пальцаў. Пара дотыкаў у экран смартфона, і — вуаля! Ты стаў разумнейшы.
З іншага боку, дзякуючы магчымасці хутка і лёгка знайсці аднадумцаў, імкліва расце колькасць людзей, схільных да эзатэрыцы, містыцызму і спрэчным тэорыям.
Бо гэта раней, калі ты пачынаў паўтараць пра прышэльцаў, еці, рэптылоідаў і плоскай зямлі, ты лічыўся гарадскім вар'ятам.
Цяпер ты абавязкова знойдзеш такіх жа перакананых. І вы будзеце шчыра падтрымліваць адзін аднаго ў сваіх тэорыях.
Магічная вертыкаль
І так ужо выйшла, што вельмі шмат аматараў магічнага мыслення сабралася ў адным месцы. Сабраліся яны не то па волі выпадку, не то дзякуючы спецыфічнаму кадраваму адбору, не то ў сувязі з сонечнымі анамаліямі.
Як бы там ні было, цяпер гэтыя людзі ў меру сваіх здольнасцяў кіруюць Беларуссю.
Вы скажаце, што няма падстаў сцвярджаць, быццам прадстаўнікі адносна законнай улады знаходзяцца ва ўладзе памылак (прабачце за таўталогію).
Але гэтаму ёсць відавочныя і празрыстыя сведчанні.
Мяркуйце самі.
У альтэрнатыўнай рэальнасці, якую сабе стварылі ў роўнай ступені чыноўнікі, прапагандысты, тэлевізар і газета «СНІД-інфа», існуе нейкі калектыўны Захад. І мала таго, што ён існуе. Ён яшчэ пры гэтым спіць і бачыць, як захапіць і раздзербаніць не толькі наш родны сінявокі кавалачак, але і ўсю вялікую Расію ўпрыдачу.
Гэты калектыўны Захад нястомны, падступны і здольны на любыя нізасці, накшталт несправядлівых санкцый, бесчалавечнай дапамогі Украіне ці амаральнага згадвання правоў чалавека. Сярод белага дня і пры маленькіх дзецях.
Кіруюць калектыўным Захадам, натуральна, англасаксы. Гэта легендарныя, амаль міфалагічныя істоты. У тым сэнсе, што ніхто іх не бачыў, як яны выглядаюць, дакладна ніхто не ведае, але пры гэтым яны дакладна ёсць і валодаюць звышчалавечай здольнасцю гадзіць усім праваслаўным славянам. Асабліва бяскрыўдным дыктатарам-пенсіянерам.
Глядзіце таксама
Казку зрабіць быллю
Таму, ва ўяўленні прадстаўнікоў улады, для барацьбы з калектыўным Захадам падыходзяць любыя асіметрычныя адказы. Пачынаючы са знішчэння палітвязняў, уключаючы адбор маёмасці ў нязгодных і заканчваючы рытуальным спаленнем аўтобусаў МАЗ.
Яшчэ адзін доказ веры ўладаў у містычнае і тагасветнае — гэта тое, як яны вырашаюць бягучыя праблемы.
Аналітык Сяргей Чалы даўно заўважыў звычай нашага галоўнага заклінаць рэальнасць. І, паколькі падначаленыя звычайна капіююць манеры і звычкі начальства, такі цвярозы падыход да спраў распаўсюдзіўся па ўсёй ўладнай сістэме.
«Скажу прама: трэба капаць і шукаць... Я не веру, што ў нашых нетрах няма таго, што нам трэба». Падначаленыя ўважліва слухаюць і запісваюць. Бо потым трэба будзе выйсці ў чыстае поле з нататнікам, тры разы паўтарыць гэтую мантру і нафта сама сабой абавязкова знойдзецца.
Ці вось сабраў кіраўнік нараду па развіцці вёскі. І ў ліку іншага даручыў арганізаваць «ультрасучасную свінагадоўлю». Што гэта такое, ні ён сам, ні чыноўнікі ад сахі не разумеюць. Але загавор не абавязкова разумець, каб яно працавала. Трэба проста верыць!
Што там? Паміранне птушкі? А я кажу, паміранне птушкі — спыніся!
Жыта — каласіся!
Каровы — цяліцеся!
Глядзіце таксама
Вочы б яе не бачылі
Трансерфінг рэальнасці, якім з такім зачараваннем займаюцца ўлады, — гэта выдатны сродак.
Па-першае, пазітыўныя афірмацыі вельмі добра і прыгожа гучаць. Калі слухаць толькі іх, то і ВУП расце, і экспарт на далёкую дугу развіваецца, і цісне беларуская прадукцыя канкурэнтаў у матухне-Расіі.
Збеглыя запар няшчасныя і просяцца назад. Тыя, што засталіся, бязмерна задаволеныя і ўдзячныя лёсу за магчымасць жыць у самай чыстай і стабільнай краіне ў свеце.
Усе сем'і традыцыйныя, жанчыны ахвотна нараджаюць новых работнікаў і салдат. Айцішку перавялі на дзяржаўныя рэйкі і яна працуе на карысць Айчыны. Расія вось-вось выйграе вайну…
Увогуле, добра ў гэтым забыцці. Дабратворна і спакойна.
І ўсё было б выдатна, калі б не даводзілася часам адцягвацца ад сваёй карты жаданняў на тое, што дзеецца на самай справе.
Бо ў рэальнасці эканоміка хістаецца, а рубель вось-вось абваліцца.
Народ улада ціхенька недалюблівае і імкнецца з краіны куды-небудзь змыцца.
Крэдытаў ніхто не дае, ды яшчэ і старыя наровяць папрасіць вярнуць.
Расія загразла ва Украіне на гады.
І ніхто з суседзяў нашу ўладу не любіць, колькі мігрантаў на мяжы ні пасылай у падарункавым пакаванні.
Быў адзін добры сябар, так і той на верталёце разбіўся. І ўсё так сумна, што лепш зажмурыць як след вочкі і працягваць знаходзіць простыя адказы на складаныя пытанні.
І ўсё абавязкова здарыцца так, як мы сабе прыдумалі. Імем не тое рэвалюцыі, не тое імем партыі, не тое па шчупаковым загадзе.
Галоўнае, каб зноў не перашкодзілі падступныя англасаксы, вынікаючы плану Далеса.
Глядзіце таксама
