Лукашэнка ўключыў рэжым «бункер — самалёт» і адгарадзіўся ад беларусаў
Кіраўнік Беларусі выкрасліў са свайго графіка нават фармальныя «сустрэчы з працоўнымі калектывамі», на якіх пускалі толькі лаяльных да яго «рабацяг». Лукашэнка больш нават не імкнецца імітаваць блізкасць да народа.
UDF вывучыў падзеі з асабістым удзелам палітыка ў 2024 годзе і прыйшоў да нядзіўнай, але ўсё ж паказальнай высновы: Аляксандр Лукашэнка больш нават не імкнецца імітаваць блізкасць да народа.
З пачатку года кіраўнік краіны толькі адзін раз (!) знізіўся да зносін з «простымі грамадзянамі». І тое гэтыя стасункі былі цалкам зрэжысаваныя яго падначаленымі. Падчас наведвання завода «БелДжы» Лукашэнка выступіў перад «прадстаўнікамі працоўнага калектыву», якія задалі яму загадзя падрыхтаваныя і зручныя пытанні.
Напрыклад, шматдзетны бацька спытаў у кіраўніка краіны не пра сацыяльную падтрымку, а пра тое, як зберагчы дзяцей, якія сядзіць у смартфонах, ад негатыўнага ўплыву інтэрнэту.
За выключэннем гэтай вылазкі Лукашэнка з Мінска ў рэгіёны не выбіраўся, аддаючы перавагу знаходзіцца ў сваім своеасаблівым «бункеры» — Палацы Незалежнасці. У велічэзным, паўпустынным і халодным будынку кіраўнік краіны прымаў даклады, праводзіў нарады з чыноўнікамі і сілавікамі, рабіў кадравыя прызначэнні і ўручаў дзяржаўныя ўзнагароды.
Калі Лукашэнка кудысьці выбіраецца за «бункер», то аддае перавагу не перасякаць межы Мінска і мець зносіны выключна з тымі ж вертыкальшчыкамі і сілавікамі. З пачатку года ён прыняў удзел у агульным сходзе Белкаапсаюза, правёў нараду з кіраўніцтвам «органаў сістэмы забеспячэння нацыянальнай бяспекі», сустрэўся з Сінодам Беларускай праваслаўнай царквы, прагаласаваў на выбарчым участку ва ўніверсітэце фізічнай культуры і наведаў дабрачынны фестываль «Аліна».
Калі ў рэгіёны Лукашэнка з пачатку года выбраўся толькі адзін раз, то замежных паездак ужо здзейсніў тры. Адна з іх прыйшлася на Узбекістан, дзве іншых — на Расію (Санкт-Пецярбург і Казань).
Гэта значыць можна сказаць, што кіраўнік Беларусі цяпер жыве ў рэжыме «бункер-самалёт». Яго паводзіны выглядаюць дзіўнымі, але тлумачэнне гэтаму знайсці можна.
У 2020-м Лукашэнка ясна ўбачыў, што большасць простых беларусаў яго ненавідзяць. Напрыклад, у жніўні таго года яго асвісталі на МЗКЦ і палітыку давялося абяцаць рабочаму, што ён больш у прэзідэнты не пойдзе.
З тых часоў Лукашэнка як агню баіцца сустрэч з грамадзянамі краіны, не правераных на лаяльнасць яму. Дый з лаяльнымі выходзіць таксама.
Дарэчы, нядаўна кіраўнік краіны зноў прадэманстраваў, што яго мала хвалююць праблемы простых людзей. «Нашы людзі часам патрабуюць ад улады тое, што ўлада рабіць не павінна. Ну такія людзі, такі народ, і іншага ў нас не будзе — гэта зразумела», – заявіў палітык.
І прывёў прыклад:
«Усе крычаць: “У Мінску двары дрэнныя: канавы, ямы”. Мы гэта разумеем. Быць не павінна».
Але замест развязання праблемы Лукашэнка прапанаваў жыхарам Мінска скінуцца грашыма.
Увогуле, выказванне пра тое, што «Лукашэнка – прэзідэнт АМАПу і чыноўнікаў» больш не проста метафара. Кіраўнік краіны нават не імкнецца імітаваць блізкасць да народа.